5 πολιτικοί που... κέρδισαν τη σάτιρά μας

της Σοφίας Ζαφείρη

Ως γνωστόν η πολιτική είναι σοβαρή υπόθεση. Αυτοί που την υπηρετούν, όμως, δεν υπάγονται εξ ανάγκης στον όρο «σοβαρότητα». Ενίοτε ο μόνος τρόπος που μπορείς να τους αντιμετωπίσεις είναι το χιούμορ, ίσως και η σκληρή σάτιρα.

Βέβαια, εν τω μέσω αυτών, δεν θα πρέπει κανείς να ξεχνά ότι αυτοί οι «300» βρίσκονται στην Πλατεία Συντάγματος, γιατί εμείς τους στείλαμε και ως εκ τούτου διαθέτουμε τη δύναμη να τους «στείλουμε» και την ανάλογη έξωση. Η επιλογή κάποιων προσώπων εκ των «300», τα οποία επιδέχονται ακόμη και σκληρή σάτιρα είναι δύσκολη. Μετά, όμως, από επίπονη προσπάθεια (και πολύ γέλιο) διαλέξαμε πέντε εξ αυτών.

Προκειμένου, δε, να απαλλάξω και το «In2Life» από ενδεχόμενα προβλήματα, οφείλω να προσυπογράψω το γνωστό: «οι απόψεις που εκφράζονται στο συγκεκριμένο άρθρο, απηχούν τη γνώμη του «συγγραφέα» και ουχί του συνόλου των υπευθύνων». (Παιδιά, μάλλον, τη γλιτώσαμε τη μήνυση!).

Άδωνις Γεωργιάδης: Στην περασμένη ζωή του θα πρέπει να έχει συναντήσει «τη γοργόνα, την αδελφή του Μεγαλέξανδρου». Δεν μπορείς διαφορετικά να εξηγήσεις το πάθος του για το σκοπιανό και την ονομασία της ΠΓΔΜ (ή FYROM εάν προτιμάτε).

Τρανός Μακεδονομάχος, υπερασπιστής του «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» και φυσικά τακτικός θαμώνας – άλλως ονομαζόμενος μαϊντανός – των τηλεοπτικών παραθύρων. Έχει άποψη για τα πάντα, τον συνιστούν 129 κατασκευαστές πολιτικών απόψεων και αποτελεί, σαφώς, τη χαρά της Μάρας Ζαχαρέα και πιθανώς τη μεγάλη αγωνία του Καρατζαφέρη.

Εάν ήταν βιβλίο φυσικά θα ήταν το «Ο Αγών μου» του γνωστού «φίλου» του Αδόλφου. Εάν, δε, ήταν οικιακή συσκευή, προς πολυμίξερ τον κόβω, δεδομένου, ότι όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει.

Θα ήθελα πάρα πολύ να τον δω στο νέο video-clip της συνυποψήφιάς του Έφης Σαρρή, στο ρόλο του Μέγα Αλέξανδρου ή του Άη Γιώργη που θα σκοτώνει το καταραμένο φίδι (βλέπε ότι «γέρνει, λίγο, αριστερά»).

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Εάν το site δεν «πέσει» την ώρα που διαβάζετε το συγκεκριμένο κείμενο, τότε ό,τι σας λένε για τον Κ. Μητσοτάκη είναι ψέμα.

Καλέ, αφού έχω μάθει ότι μικρό τον διάλεγαν στα Χανιά για να κάνει ποδαρικό. Μόνο που τον έστελναν σε όποιον μισούσαν...

Ο Μητσοτάκης είναι όνειδος για τη χώρα. Όχι μόνο λόγω των πεπραγμένων ή των πολιτικών απόψεών του, αλλά για το γεγονός ότι στα 90 παρά κάτι μοιάζει σχεδόν με 50άρη. Αυτά βλέπει το «οικονομικό επιτελείο» και σου λέει, γιατί να μην πάρετε σύνταξη στα 80 δηλαδή; Γιατί δεν μπορείτε να είστε και εσείς «τόσο ενεργοί» όσο ο αειθαλής Μητσοτάκης;

Μην ακούτε τα ψέματα που λένε γι’ αυτόν. Εκτός από γουρλής, είναι και οικολόγος. Σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε ευθαρσώς ότι…. «έχω μέσα μου το δάσος». Το δάσος άραγε το ξέρει;

Στην περίπτωση που ο Μητσοτάκης ήταν βιβλίο θα ήταν σίγουρα το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» (και εμείς οι υπόλοιποι θα αναρωτιόμαστε πότε τελειώνει αυτός ο καταραμένος χρόνος και εάν μετά τα 100 μηδενίζει).

Ως οικιακή συσκευή θα ήταν ο παλιός, καλός καταψύκτης που μας άφησε κληρονομιά η προγιαγιά μας και με ένα μαγικό τρόπο εξακολουθεί ακόμη να δουλεύει (και να μας δουλεύει, επίσης).

Θεόδωρος Πάγκαλος: Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και ανακάλυψε και τα «διαπλεκόμενα των ΜΜΕ». Τι δεν έχει πει το στόμα του Πάγκαλου. Μόνο ο Πολύδωρας μπορεί να τον συναγωνιστεί.

Αλλά είναι κύριος. Πρώτα λέει τους Γερμανούς «ηλίθιους» και μετά τους ζητάει «συγνώμη» γιατί, λέει, δεν θέλει να εκθέσει την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Τι άνθρωπος, τι χαρακτήρας, τι ήθος, τι πάθος!

Μπορείτε να φανταστείτε στο «ενωμένο και δυνατό ΠΑΣΟΚ» να υπάρξει ένας αγώνας «Σούμο» μεταξύ Βενιζέλου-Πάγκαλου. Δώστε θέαμα στον Κυρίαρχο Λαό για να σας δώσει ξανά την εξουσία παιδιά.

Ο Πάγκαλος είναι εθνική περιουσία κυρίες και κύριοι. Διαθέτει όλα τα ελαττώματα της «κατσίκας που χύνει το γάλα», αλλά και το προτέρημα ότι κατορθώνει να «κατεβάζει γάλα», ενίοτε και τα μούτρα διαφόρων με την «γλώσσα που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει».

Όπως οι περισσότεροι πολιτικοί, πάσχει, φυσικά, από αμνησία. Δεν θυμάται τι έλεγε όχι πριν από πέντε χρόνια, αλλά ούτε πριν από πέντε μέρες. Αλλά εσένα θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι άλλα εννοούσε και άλλα κατάλαβες. Μεγάλο ταλέντο.

Ως βιβλίο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το «Απομνημονεύματα μίας καθωσπρέπει κόρης», δεδομένης και της αστικής καταγωγής του. Ως οικιακή συσκευή, μάλλον προς εντοιχισμένη κουζίνα τον κόβω. Αλλά όταν λέω εντοιχισμένη κουζίνα εννοώ όλο το δωμάτιο.

Λιάνα Κανέλλη: Το περίμενε νομίζετε ο Περισσός ότι θα γεμίσει λάμψη, γοητεία και κυρίως επιθετικότητα; Σοκ υπέστη το «Σπίτι του Λαού» (λίγο υπερπολυτελές το κόβω για λαϊκό σπίτι, αλλά ας το ξεπεράσουμε κι αυτό).

Η Λιάνα Κανέλλη είναι η μετενσάρκωση του Μολότοφ, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να προστατεύσει το λαϊκό αίσθημα, το τίμιο δίκιο του εργάτη, του φοιτητή, του συνταξιούχου. Στόχος της να καταστεί η Ελληνίδα Rosa Luxemburg και να μας οδηγήσει στη νέα Οκτωβριανή Επανάσταση. Τώρα εάν θέλετε να την κάνουμε άλλο μήνα δεν την πειράζει και πολύ.

Αυτό που θαυμάζω στην Κανέλλη είναι η ευκολία με την οποία παράτησε την Chesterfield και κάθισε στην σκληρή καρέκλα του εργάτη. Θα μου πείτε για να είσαι αριστερός πρέπει να είσαι και φτωχός; Πιθανώς όχι, αλλά να έχουμε και ένα μέτρο ρε παιδιά. Μην τρελαθούμε και τελείως.

Καλά, εάν ήταν βιβλίο, δεν το συζητώ, θα ήταν το «Πώς δενότανε το ατσάλι», αλλά σε τετράτομο για να κατανοήσουμε πλήρως το «δέσιμο». Σε οικιακή συσκευή, σαφώς, ένα παλιό ρωσικής κατασκευής σαμοβάρι, το οποίο συνεχώς καπνίζει και σφυρίζει αδιάφορο στις προκλήσεις και προσκλήσεις του καπιταλισμού.

Βύρωνας Πολύδωρας: Τα λόγια είναι περιττά. Τι να υπογραμμίσεις από τον βίο και την πολιτεία του Βύρωνα (άσε που με αυτό το όνομα θεωρεί εαυτόν και ως τον απόλυτο Ευπατρίδη).

Τον «στρατηγό άνεμο»; Τις «παράπλευρες απώλειες»; Ότι στις πορείες αυτοί που υποφέρουν είναι οι αστυνομικοί και όχι αυτοί που τρώνε το άγριο ξύλο;

Τι δεν έχει πει ο…στόμας του, του Βύρωνα. Και πώς να τον αντιμετωπίσεις; Ακόμη και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, πόσο μάλλον ο μέσος νους.

Το τελευταίο, δε, διάστημα έχει ξεσαλώσει πλήρως. Δεδομένης της ισχνής πλειοψηφίας της κυβέρνησης, «βγαίνει» όταν εκείνος θεωρεί ότι είναι η κατάλληλη στιγμή και τα «χώνει» παντού, από τον Καραμανλή έως και τον…τελευταίο οπαδό. Και ταυτόχρονα χαμογελά χαιρέκακα, γιατί γνωρίζει ότι κανένας δεν μπορεί να τον «κουνήσει».

Πάντως το πραγματικό του όνειρο ήταν να γίνει Σαμουράι, αλλά η καταραμένη τύχη δεν βοήθησε ούτε αυτόν να το πραγματοποιήσει ούτε εμάς να απαλλαγούμε από την ευγενική του φυσιογνωμία.

Οικιακή συσκευή ο Βύρωνας; Δεν υπάρχει περίπτωση να βρείτε καμία, το μόνο που θα μπορούσε να είναι εντός κάποιας οικίας είναι το γιαταγάνι που έχετε από την εποχή που οι ένδοξοι πρόγονοί σας μάχονταν κατά των μισητών γειτόνων (διαλέξτε εσείς ποιους γείτονές μας μισείτε περισσότερο).

Όσο για βιβλίο, ε καλά δεν θέλω ούτε να το σκεφθείτε. Σαφώς «Οι αναμνήσεις μίας Γκέισας». Έχει το κατάλληλο touch, αφήστε που ξέρει να ισορροπεί σε όλες τις συνθήκες…