Τα καλύτερα φλερτ: 7 ιστορίες γνωριμιών
Ρωτήσαμε γυναίκες μεταξύ 20 και 30 χρονών, να μας πουν τις καλύτερες περιπτώσεις φλερτ που τους έχουν τύχει. Ναι, για να σας δώσουμε (αποτελεσματικές) ιδέες.
Τόνοι και τόνοι μελανιού και bytes έχουν θυσιαστεί στον βωμό των εντολών/ ατακών/ ιδεών για «το τέλειο φλερτ». Τα αποτελέσματα, όταν δεν μοιάζουν τραγελαφικά βγαλμένα από βιντεοκασέτα του ’80 (του τύπου «πρέπει να είσαι πολύ κουρασμένη, γιατί έτρεχες όλο το βράδυ στα όνειρά μου») είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενα. Γι’ αυτό κι εμείς, αυτή τη φορά, αποφασίσαμε να πάμε… κατ’ ευθείαν στην πηγή. Να ρωτήσουμε γυναίκες από 20-κάτι μέχρι 30-κάτι ποιο ήταν το καλύτερο φλερτ που τους έχει τύχει. Και να μαζέψουμε τις απαντήσεις τους σε έναν μίνι οδηγό που θα σας βάλει ιδέες.
Τύπος στο λεωφορείο κατέβηκε μαζί μου, με ρώτησε αν έχω στυλό, του έδωσα, σημείωσε κάτι στο εισιτήριό του και μου έδωσε και τα δύο. Ήταν το νούμερό του.
Αγγελική, 23 χρονών
Είναι αυτός ο τύπος, φίλος κάποιου φίλου σε μια τεράστια παρέα από αυτές που συναντάς μόνο στα χωριά και στα νησιά, με τον οποίο έχουμε πιάσει την κουβέντα και μιλάμε όλο το βράδυ για βιβλία. Καμία ένδειξη ότι φλερτάρει, τίποτα. Κάποια στιγμή αναφέρουμε τον αγαπημένο μου συγγραφέα, με ρωτάει αν έχω διαβάσει το τάδε βιβλίο του, λέω ότι είναι το μοναδικό που μου έχει ξεφύγει. Κόσμος πάει, κόσμος έρχεται όλο το βράδυ, αλλάζουν τα πηγαδάκια, τον χάνω. Μετά από λίγες ώρες μου έχει φέρει το βιβλίο (πήγε σπίτι του να το φέρει!) με ένα σημείωμα μέσα, που γράφει το τηλέφωνό του και «για να μου πεις πώς σου φάνηκε».
Νάγια, 30 χρονών
Ήταν η εποχή των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, και το συζητούσαμε με την παρέα μου σε ένα μαγαζί. Ένας τύπος από τη διπλανή παρέα, γυρίζει την καρέκλα του και μπαίνει στη συζήτησή μας. Κάποια στιγμή φεύγουμε, λέμε ότι «θα πάμε εκεί», και μετά από λίγη ώρα τον βλέπω στο μαγαζί που πήγαμε. Είχε έρθει μόνος του για να συνεχίσουμε την κουβέντα.
Χριστιάνα, 25 χρονών
Ήμασταν «φίλοι» ας το πούμε, γνωστοί πιο πολύ, εμένα μου άρεσε αλλά είχα την αίσθηση ότι δεν είναι αμοιβαίο –κυρίως γιατί μου έλεγε διάφορα για γκομενικά, φάσεις που του τύχαιναν, ρώταγε τη γνώμη μου και τέτοια πράγματα. Και μια μέρα αρχίζει να μου λέει μια ιστορία, ότι είναι αυτή η κοπέλα που γουστάρει πάρα πολύ, και νομίζει ότι είναι ερωτευμένος, και δεν ξέρει τι να κάνει, εκείνη δεν τη βλέπει να πολυενδιαφέρεται, και τι λέω εγώ και τέτοια. Εγώ έχω πέσει στην κουνελότρυπα, κάνω ερωτήσεις του τύπου πώς γνωριστήκατε, και πόσων χρονών είναι, και της είπες να βγείτε, και τι απάντησε αυτή, και τα σχετικά. Πέρασε ένα σαραντάλεπτο με ερωτήσεις-απαντήσεις μέχρι να καταλάβω ότι μου μίλαγε για μένα.
Χαρά, 32 χρονών
Κοιταζόμασταν ώρα στο μπαρ, και κάποια στιγμή έρχεται και μου λέει «μπορώ να σε φιλήσω;». Ναι, απλά αυτό. Μου φάνηκε τέλειο, κι ας ψευτοδιαμαρτυρήθηκα αρχικά, «τι δεν θα γνωριστούμε πρώτα;», κι αυτός λέει τα βασικά, «με λένε Στέλιο, δουλεύω εκεί, είμαι 30, μένω Νέα Σμύρνη, μπορώ να σε φιλήσω τώρα;». Ε, φιληθήκαμε.
Νάντια, 28 χρονών
Ήταν γιορτές, κι έρχεται ένας τύπος που φοράει ένα σκουφάκι αγιοβασιλιάτικο στο τραπέζι μας στα Goody’s, και μου λέει «συγνώμη που διακόπτω, αλλά ο φίλος μου εκεί σε ζήτησε για δώρο, οπότε πρέπει να με ακολουθήσεις». Δεν έγινε τίποτα –κυρίως γιατί ο φίλος του ήταν κατακόκκινος και κοίταγε το πάτωμα– αλλά μου έφτιαξε τη μέρα.
Σοφία, 25 χρονών
Είμαστε με μια φίλη σε ένα μπαρ, κι έρχεται ένας τύπος, κάθεται στην άδεια καρέκλα ανάμεσά μας και λέει με ελληνοαμερικάνικη προφορά: «κορίτσια, συγνώμη που διακόπτω, αλλά με τον φίλο μου (δείχνει κάπου αόριστα πίσω) γιορτάζουμε την επέτειο των 15 χρόνων φιλίας, κι αναρωτιόμουν αν έχετε να μας προτείνετε κανένα μαγαζί εδώ κοντά με πιο πολύ κέφι» –δεν είμαι καν σίγουρη ότι είπε κέφι, πάντως κάτι σε αυτό το πλαίσιο. Ήταν τόσο weird που κάπως η κουβέντα εξελίχθηκε από εκεί, ήρθε κι ο φίλος του (αυτός με την «επέτειο») στο τραπέζι και καταλήξαμε να μιλάμε όλο το βράδυ. Αργότερα μου είπε πως κάπου είχε διαβάσει ότι αυτή η τακτική –του πεσίματος που δεν φαίνεται καθόλου για πέσιμο– πιάνει και σκέφτηκε να την δοκιμάσει. Ήταν σίγουρος ότι θα τους θεωρούσαμε γκέι, με την όλη ιστορία περί επετείου, οπότε θα έρεε πιο αβίαστα η κουβέντα χωρίς σκέψεις τύπου μου την πέφτει/ δεν μου την πέφτει/ μ’ αρέσει/ δεν μ’ αρέσει. Και δεν είχε άδικο.
Μίνα, 31 χρονών
Επιμέλεια: Ηρώ Κουνάδη
Τύπος στο λεωφορείο κατέβηκε μαζί μου, με ρώτησε αν έχω στυλό, του έδωσα, σημείωσε κάτι στο εισιτήριό του και μου έδωσε και τα δύο. Ήταν το νούμερό του.
Αγγελική, 23 χρονών
Είναι αυτός ο τύπος, φίλος κάποιου φίλου σε μια τεράστια παρέα από αυτές που συναντάς μόνο στα χωριά και στα νησιά, με τον οποίο έχουμε πιάσει την κουβέντα και μιλάμε όλο το βράδυ για βιβλία. Καμία ένδειξη ότι φλερτάρει, τίποτα. Κάποια στιγμή αναφέρουμε τον αγαπημένο μου συγγραφέα, με ρωτάει αν έχω διαβάσει το τάδε βιβλίο του, λέω ότι είναι το μοναδικό που μου έχει ξεφύγει. Κόσμος πάει, κόσμος έρχεται όλο το βράδυ, αλλάζουν τα πηγαδάκια, τον χάνω. Μετά από λίγες ώρες μου έχει φέρει το βιβλίο (πήγε σπίτι του να το φέρει!) με ένα σημείωμα μέσα, που γράφει το τηλέφωνό του και «για να μου πεις πώς σου φάνηκε».
Νάγια, 30 χρονών
Ήταν η εποχή των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, και το συζητούσαμε με την παρέα μου σε ένα μαγαζί. Ένας τύπος από τη διπλανή παρέα, γυρίζει την καρέκλα του και μπαίνει στη συζήτησή μας. Κάποια στιγμή φεύγουμε, λέμε ότι «θα πάμε εκεί», και μετά από λίγη ώρα τον βλέπω στο μαγαζί που πήγαμε. Είχε έρθει μόνος του για να συνεχίσουμε την κουβέντα.
Χριστιάνα, 25 χρονών
Ήμασταν «φίλοι» ας το πούμε, γνωστοί πιο πολύ, εμένα μου άρεσε αλλά είχα την αίσθηση ότι δεν είναι αμοιβαίο –κυρίως γιατί μου έλεγε διάφορα για γκομενικά, φάσεις που του τύχαιναν, ρώταγε τη γνώμη μου και τέτοια πράγματα. Και μια μέρα αρχίζει να μου λέει μια ιστορία, ότι είναι αυτή η κοπέλα που γουστάρει πάρα πολύ, και νομίζει ότι είναι ερωτευμένος, και δεν ξέρει τι να κάνει, εκείνη δεν τη βλέπει να πολυενδιαφέρεται, και τι λέω εγώ και τέτοια. Εγώ έχω πέσει στην κουνελότρυπα, κάνω ερωτήσεις του τύπου πώς γνωριστήκατε, και πόσων χρονών είναι, και της είπες να βγείτε, και τι απάντησε αυτή, και τα σχετικά. Πέρασε ένα σαραντάλεπτο με ερωτήσεις-απαντήσεις μέχρι να καταλάβω ότι μου μίλαγε για μένα.
Χαρά, 32 χρονών
Κοιταζόμασταν ώρα στο μπαρ, και κάποια στιγμή έρχεται και μου λέει «μπορώ να σε φιλήσω;». Ναι, απλά αυτό. Μου φάνηκε τέλειο, κι ας ψευτοδιαμαρτυρήθηκα αρχικά, «τι δεν θα γνωριστούμε πρώτα;», κι αυτός λέει τα βασικά, «με λένε Στέλιο, δουλεύω εκεί, είμαι 30, μένω Νέα Σμύρνη, μπορώ να σε φιλήσω τώρα;». Ε, φιληθήκαμε.
Νάντια, 28 χρονών
Ήταν γιορτές, κι έρχεται ένας τύπος που φοράει ένα σκουφάκι αγιοβασιλιάτικο στο τραπέζι μας στα Goody’s, και μου λέει «συγνώμη που διακόπτω, αλλά ο φίλος μου εκεί σε ζήτησε για δώρο, οπότε πρέπει να με ακολουθήσεις». Δεν έγινε τίποτα –κυρίως γιατί ο φίλος του ήταν κατακόκκινος και κοίταγε το πάτωμα– αλλά μου έφτιαξε τη μέρα.
Σοφία, 25 χρονών
Είμαστε με μια φίλη σε ένα μπαρ, κι έρχεται ένας τύπος, κάθεται στην άδεια καρέκλα ανάμεσά μας και λέει με ελληνοαμερικάνικη προφορά: «κορίτσια, συγνώμη που διακόπτω, αλλά με τον φίλο μου (δείχνει κάπου αόριστα πίσω) γιορτάζουμε την επέτειο των 15 χρόνων φιλίας, κι αναρωτιόμουν αν έχετε να μας προτείνετε κανένα μαγαζί εδώ κοντά με πιο πολύ κέφι» –δεν είμαι καν σίγουρη ότι είπε κέφι, πάντως κάτι σε αυτό το πλαίσιο. Ήταν τόσο weird που κάπως η κουβέντα εξελίχθηκε από εκεί, ήρθε κι ο φίλος του (αυτός με την «επέτειο») στο τραπέζι και καταλήξαμε να μιλάμε όλο το βράδυ. Αργότερα μου είπε πως κάπου είχε διαβάσει ότι αυτή η τακτική –του πεσίματος που δεν φαίνεται καθόλου για πέσιμο– πιάνει και σκέφτηκε να την δοκιμάσει. Ήταν σίγουρος ότι θα τους θεωρούσαμε γκέι, με την όλη ιστορία περί επετείου, οπότε θα έρεε πιο αβίαστα η κουβέντα χωρίς σκέψεις τύπου μου την πέφτει/ δεν μου την πέφτει/ μ’ αρέσει/ δεν μ’ αρέσει. Και δεν είχε άδικο.
Μίνα, 31 χρονών
Επιμέλεια: Ηρώ Κουνάδη
