Οικονομικοί είναι και οι λόγοι για τον Κώστα Λούκα, που εργάζεται επί 12 χρόνια ως υδραυλικός, ενώ τα τελευταία δύο το συνδυάζει με το επάγγελμα του ηθοποιού. «Η οικονομική κρίση είναι πάντα η αιτία για να κάνει κάποιος δύο δουλειές, αλλά όχι απαραίτητα η οικονομική κρίση των δύο τελευταίων χρόνων. Περισσότερο πρόκειται για τη βιοποριστική-οικονομική κρίση», μας λέει. 
Για την Έρη, οι ώρες εργασίες είναι δύσκολο να υπολογιστούν. «Θα έλεγα πως ίσως να μην παύουν καθόλου!» λέει, προσθέτοντας πως η διατήρηση ενός e-shop απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο από όσο μπορεί κανείς να υποθέσει. Όσο για τις δύο ασχολίες της, δεν θεωρεί πως τελικά είναι και τόσο διαφορετικές μεταξύ τους: «Έχουν δηλαδή και τα δύο σχέση με αυτό που ευρύτερα ονομάζουμε δημιουργία, αν και δεν μου αρέσει να μεταχειρίζομαι αυτόν τον όρο. Νομίζω πως η δημιουργία είναι κάτι πολύ ευρύτερο από αυτό που έχουμε συνηθίσει να ορίζουμε και πως ο καθένας έχει κάποιο τομέα ''δημιουργικό'' στη ζωή του». 
«Τελικά, μέσα από αυτή την κατάσταση βιώνω το δίλημμα που φαντάζομαι βιώνουν οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι στην Ελλάδα. Σταθερός μισθός και (έστω σχετική) σιγουριά σε ένα εργασιακό περιβάλλον αδιάφορο και καταπιεστικό ή οικονομική αβεβαιότητα αλλά σε μια δουλειά που μου αρέσει περισσότερο; Ακόμη να κατασταλάξω», λέει η Στέλλα, συμπληρώνοντας: «Σε αυτή την ηλικία το κράτος θα έπρεπε να μας προσφέρει την δυνατότητα επιλογής αντικειμένου εργασίας χωρίς να σκεφτόμαστε τόσο πολύ το οικονομικό ρίσκο. Αντ’ αυτού, καταλήγουμε με πολλούς λάθος ανθρώπους στη λάθος δουλειά: Από τον σερβιτόρο ο οποίος μόνο που δεν σε βρίζει όταν σου παίρνει παραγγελία μέχρι την δημόσιο υπάλληλο που βαριέται να σε εξυπηρετήσει, ή ακόμη χειρότερα, δεν ξέρει να το κάνει». 
