12 ανοιξιάτικες σκέψεις για να διώξεις τη μιζέρια
Σταμάτα να σκρολάρεις στο Facebook και βγες μια βόλτα στον ήλιο. Η εποχή της αισιοδοξίας είναι εδώ, και ήρθε να μας σώσει.
Ποιες εαρινές ισημερίες και ποια Καθαρά Δευτέρα; Η άνοιξη ξεκινά στο δικό μας το μυαλό επίσημα τη μέρα που γυρίζουμε τα ρολόγια μπροστά, και κοιτάμε έξω από το παράθυρο σχεδόν έκπληκτοι τον ήλιο να λάμπει στις 7 το απόγευμα. Τότε, είναι που συνειδητοποιούμε πως, ό,τι και να γίνει, όσο στραβά κι αν πάνε τα πράγματα –ειδικά φέτος, που οι πιθανότητες να πάνε καλά δεν είναι και πάρα πολύ με το μέρος μας– τα χειρότερα είναι πίσω μας. Κι αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους να αισιοδοξούμε.
Η μία ώρα έξτρα φως τα απογεύματα –που σιγά σιγά θα γίνουν δύο και τρεις– είναι η τέλεια υπενθύμιση πως η μέρα δεν τελειώνει όταν τελειώσεις τη δουλειά. Αντιθέτως, τότε αρχίζει.
Αν δουλεύεις από το σπίτι, δεν έχεις πια καμία δικαιολογία να μην τα παρατήσεις όλα για να βγεις μια μισάωρη βόλτα στον ήλιο εκεί γύρω στις 2 με 3 που ειδικά στα γραφεία δεν κουνιέται φύλλο.
Η Μετακίνηση 6 (ορκιζόμαστε πως δεν θα αποκαλούμε έτσι τις βόλτες μας όταν τελειώσει το λοκντάουν) γίνεται ξαφνικά πολύ πιο ενδιαφέρουσα, αν έχεις έστω και ένα λιλιπούτειο λουλουδιασμένο πάρκο στη γειτονιά σου.
Ακόμα όμως και να μην έχεις, γειτονιά χωρίς λίγη έστω πρασινάδα δεν υπάρχει. Μπορεί να την προσπερνούσες μέχρι τώρα, ακριβώς επειδή είναι απειροελάχιστη, αν όμως κατεβάσεις ας πούμε αυτήν εδώ την εφαρμογή και δοκιμάσεις φωτογραφίζοντας να μάθεις τι είναι τι, θα εκπλαγείς από το πόσα διαφορετικά δέντρα, λουλούδια και θαμνάκια συναντάς καθημερινά στον δρόμο σου.
Αν χαζεύεις κατά καιρούς σε ξένα site, κάπου θα έχει πάρει το μάτι σου την επαναλαμβανόμενη φράση spring clean. Είναι η ιδέα ότι αφιερώνεις ένα απόγευμα –ή ένα Σαββατοκύριακο, αναλόγως πόσο σχολαστικός είσαι– για να προετοιμάσεις το σπίτι να υποδεχτεί την άνοιξη: Σηκώνοντας χαλιά, κατεβάζοντας καλοκαιρινά, καθαρίζοντας το μπαλκόνι για να αράζεις έξω περισσότερο, και πάει λέγοντας. Κάνει θαύματα και στην διάθεσή σου, όσο και αν δεν το πιστεύεις.
Η πρώτη εβδομάδα μετά την αλλαγή της ώρας μας κερνά όλους αποσυντονισμένα πρωινά, κι αυτή είναι η τέλεια δικαιολογία για να χουζουρεύεις λίγο παραπάνω στο κρεβάτι όταν ξυπνάς. Δε βιάζεσαι, εξάλλου, να τελειώσεις τη δουλειά πριν νυχτώσει μπας και βγεις καμιά βόλτα σαν άνθρωπος. Έχεις χρόνο.
Οι κουτσουπιές (που, η άχρηστη πληροφορία της ημέρας, στα αγγλικά λέγονται δέντρο του Ιούδα) ανθίζουν και σκορπίζουν τα ροζ ανθάκια τους στις άκρες των πεζοδρομίων, ομορφαίνοντας ακόμα περισσότερο την ανοιξιάτικη εικόνα της γειτονιάς σου. Αν δεν έχεις κουτσουπιές στη γειτονιά σου, ξεμάκρυνε λίγο, κάπου θα τις πετύχεις, γεμάτη είναι η Αθήνα.
Κι επειδή καλή η ποίηση, αλλά τα 534 ευρώ δεν φτάνουν για να βγάλεις το μήνα κι εσένα τώρα αυτό είναι το πρόβλημά σου, να αποχαιρετίσουμε εδώ τελετουργικά και τα έξοδα θέρμανσης που μας ροκάνιζαν τόσους μήνες μισθούς και επιδόματα.
Τα πρώτα ουζάκια που κανονικά θα πίναμε σε ένα τραπέζι δίπλα στη θάλασσα, έχουν ακριβώς το ίδιο εφέ στη διάθεσή μας και στο μπαλκόνι του σπιτιού μας. Ναι, κι εμείς δεν το πιστεύαμε, μέχρι που το δοκιμάσαμε.
…και διαπιστώσαμε επίσης πως εξακολουθούν εξ ορισμού να εμπνέουν την πάγια διακοπο-συζήτηση, ακόμα και σε δύσκολες χρονιές όπως αυτή που διανύουμε. Γιατί αν δεν αισιοδοξήσεις με το πρώτο ούζο της άνοιξης, πότε θα αισιοδοξήσεις;
Δεν έχεις ιδέα πόσο μπορείς να περπατήσεις… μέχρι να αναγκαστείς. Η τελευταία, πιο αλλοπρόσαλλη παραλλαγή του λοκντάουν μας έκανε όλους μαραθωνοδρόμους, κι αφού με τα πόδια μπορείς να πας όπου θες, κάποιοι εξ ημών έχουν πια το Νέα Σμύρνη-Εθνικός Κήπος για πρωινό.
Ρεαλιστικά μιλώντας, όσο και αν τραβήξει, το καλοκαίρι βρίσκεται πια μερικές κρίσιμες εβδομάδες μακριά. Και ξέρεις καλά πως το καλοκαίρι θα τα ξεχάσουμε όλα.
Η μία ώρα έξτρα φως τα απογεύματα –που σιγά σιγά θα γίνουν δύο και τρεις– είναι η τέλεια υπενθύμιση πως η μέρα δεν τελειώνει όταν τελειώσεις τη δουλειά. Αντιθέτως, τότε αρχίζει.
Αν δουλεύεις από το σπίτι, δεν έχεις πια καμία δικαιολογία να μην τα παρατήσεις όλα για να βγεις μια μισάωρη βόλτα στον ήλιο εκεί γύρω στις 2 με 3 που ειδικά στα γραφεία δεν κουνιέται φύλλο.
Η Μετακίνηση 6 (ορκιζόμαστε πως δεν θα αποκαλούμε έτσι τις βόλτες μας όταν τελειώσει το λοκντάουν) γίνεται ξαφνικά πολύ πιο ενδιαφέρουσα, αν έχεις έστω και ένα λιλιπούτειο λουλουδιασμένο πάρκο στη γειτονιά σου.
Ακόμα όμως και να μην έχεις, γειτονιά χωρίς λίγη έστω πρασινάδα δεν υπάρχει. Μπορεί να την προσπερνούσες μέχρι τώρα, ακριβώς επειδή είναι απειροελάχιστη, αν όμως κατεβάσεις ας πούμε αυτήν εδώ την εφαρμογή και δοκιμάσεις φωτογραφίζοντας να μάθεις τι είναι τι, θα εκπλαγείς από το πόσα διαφορετικά δέντρα, λουλούδια και θαμνάκια συναντάς καθημερινά στον δρόμο σου.
Αν χαζεύεις κατά καιρούς σε ξένα site, κάπου θα έχει πάρει το μάτι σου την επαναλαμβανόμενη φράση spring clean. Είναι η ιδέα ότι αφιερώνεις ένα απόγευμα –ή ένα Σαββατοκύριακο, αναλόγως πόσο σχολαστικός είσαι– για να προετοιμάσεις το σπίτι να υποδεχτεί την άνοιξη: Σηκώνοντας χαλιά, κατεβάζοντας καλοκαιρινά, καθαρίζοντας το μπαλκόνι για να αράζεις έξω περισσότερο, και πάει λέγοντας. Κάνει θαύματα και στην διάθεσή σου, όσο και αν δεν το πιστεύεις.
Η πρώτη εβδομάδα μετά την αλλαγή της ώρας μας κερνά όλους αποσυντονισμένα πρωινά, κι αυτή είναι η τέλεια δικαιολογία για να χουζουρεύεις λίγο παραπάνω στο κρεβάτι όταν ξυπνάς. Δε βιάζεσαι, εξάλλου, να τελειώσεις τη δουλειά πριν νυχτώσει μπας και βγεις καμιά βόλτα σαν άνθρωπος. Έχεις χρόνο.
Οι κουτσουπιές (που, η άχρηστη πληροφορία της ημέρας, στα αγγλικά λέγονται δέντρο του Ιούδα) ανθίζουν και σκορπίζουν τα ροζ ανθάκια τους στις άκρες των πεζοδρομίων, ομορφαίνοντας ακόμα περισσότερο την ανοιξιάτικη εικόνα της γειτονιάς σου. Αν δεν έχεις κουτσουπιές στη γειτονιά σου, ξεμάκρυνε λίγο, κάπου θα τις πετύχεις, γεμάτη είναι η Αθήνα.
Κι επειδή καλή η ποίηση, αλλά τα 534 ευρώ δεν φτάνουν για να βγάλεις το μήνα κι εσένα τώρα αυτό είναι το πρόβλημά σου, να αποχαιρετίσουμε εδώ τελετουργικά και τα έξοδα θέρμανσης που μας ροκάνιζαν τόσους μήνες μισθούς και επιδόματα.
Τα πρώτα ουζάκια που κανονικά θα πίναμε σε ένα τραπέζι δίπλα στη θάλασσα, έχουν ακριβώς το ίδιο εφέ στη διάθεσή μας και στο μπαλκόνι του σπιτιού μας. Ναι, κι εμείς δεν το πιστεύαμε, μέχρι που το δοκιμάσαμε.
…και διαπιστώσαμε επίσης πως εξακολουθούν εξ ορισμού να εμπνέουν την πάγια διακοπο-συζήτηση, ακόμα και σε δύσκολες χρονιές όπως αυτή που διανύουμε. Γιατί αν δεν αισιοδοξήσεις με το πρώτο ούζο της άνοιξης, πότε θα αισιοδοξήσεις;
Δεν έχεις ιδέα πόσο μπορείς να περπατήσεις… μέχρι να αναγκαστείς. Η τελευταία, πιο αλλοπρόσαλλη παραλλαγή του λοκντάουν μας έκανε όλους μαραθωνοδρόμους, κι αφού με τα πόδια μπορείς να πας όπου θες, κάποιοι εξ ημών έχουν πια το Νέα Σμύρνη-Εθνικός Κήπος για πρωινό.
Ρεαλιστικά μιλώντας, όσο και αν τραβήξει, το καλοκαίρι βρίσκεται πια μερικές κρίσιμες εβδομάδες μακριά. Και ξέρεις καλά πως το καλοκαίρι θα τα ξεχάσουμε όλα.
