Συμβουλές από έμπειρους αποκλεισμένους
«Μην φοβάστε ότι θα ξεμείνετε από χαρτί υγείας, παιδιά. Τη βαρεμάρα να φοβάστε». Κάτοικος νησιού στον Ειρηνικό προειδοποιεί και συμβουλεύει.
Σε ένα διασκεδαστικό κομμάτι που δημοσιεύτηκε στον Guardian, κάτοικος του Βανουάτου, νησιωτικού κρατιδίου στον Νότιο Ειρηνικό όπου η επικοινωνία με τον έξω κόσμο διακόπτεται συχνά λόγω των κυκλώνων, λέει χαρακτηριστικά: «Οι ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης συνήθως δεν είναι τραγικές. Η απομόνωση, όμως, μπορεί να γίνει».
Και συνεχίζει:
Ο πλανήτης δεν θα ξεμείνει από χαρτί υγείας. Η πόλη σου επίσης δεν θα ξεμείνει. Ούτε η γειτονιά σου –αρκεί να αφήσεις λίγο στα ράφια. Το ίδιο ισχύει και για τις κονσέρβες.
Ευτυχώς για όλους, ο ηλεκτρισμός και το νερό δεν κινδυνεύουν από τον κορωνοϊό, οπότε η ψύξη των τροφίμων, η επικοινωνία με τον έξω κόσμο και το φως δεν θα είναι πρόβλημα. Να εκτιμάτε όσα έχετε. Ένας φίλος είπε κάποτε σοφά πως οι μόνες πολυτέλειες σε αυτή τη ζωή είναι το ζεστό νερό τις κρύες μέρες και το κρύο νερό τις ζεστές.
Αν παρ’ ελπίδα χρειαστεί να απομονωθείς στο σπίτι, και ψωνίσεις ή παραγγείλεις προμήθειες από το σούπερ μάρκετ, μην ξεχάσεις τα μικρά, φαινομενικά ασήμαντα πράγματα. Ο Σαρτρ έλεγε «η κόλαση είναι οι άλλοι». Εγώ λέω, η κόλαση είναι δύο εβδομάδες ρύζι χωρίς σάλτσα. Τις σάλτσες και τα μάτια σας.
Το 2004, ο κυκλώνας Ivy με απέκλεισε σε ένα νησάκι, το Ambae. Χρειάστηκαν εβδομάδες για να επανέλθει η επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Μέσα σε λίγες μέρες, καταλήξαμε να κάνουμε επιδρομή ο ένας στα μπαχαρικά του άλλου, μπας και καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα πιάτο ρύζι που να τρώγεται. Φαντάζεσαι πως αυτή η «περιπέτεια» γρήγορα σταμάτησε να είναι διασκεδαστική.
Άλλη μια συμβουλή αν θες να μαζέψεις προμήθειες στο σπίτι: Αγόρασε μόνο πράγματα που ξέρεις να μαγειρεύεις, τίποτα άλλο. Δεν είναι τώρα ώρα για πειραματισμούς. Πάρε μόνο πράγματα που σου αρέσουν τόσο πολύ, ώστε να είσαι διατεθειμένος να τα σιχαθείς. Γιατί αυτό θα συμβεί.
Και πάντα, μα πάντα, σημαντικότερο όλων: Σκέψου τους άλλους. Οι άνθρωποι που περισσότερο χρειάζονται προμήθειες είναι εκείνοι με τη μικρότερη δυνατότητα να τις πάρουν.
Αν με ρωτάτε, η απομόνωση παλεύεται δυσκολότερα από κάθε είδους έλλειψη. Αν η καραντίνα στα σπίτια διαδοθεί, και οι άνθρωποι αναγκαστούν να μείνουν σπίτι για ολόκληρες εβδομάδες για να περιοριστεί η διάδοση του ιού, πολλοί από εμάς θα βρεθούν μόνοι τους για πρώτη φορά στη ζωή τους. Η καλοσύνη, η ευγένεια, η κατανόηση που θα δείξουμε ο ένας στον άλλο θα έχει μεγαλύτερη σημασία από ποτέ.
Αν όντως καταλήξεις να απομονωθείς στο σπίτι, ο μεγαλύτερος εχθρός σου θα είναι η βαρεμάρα.
Θυμάμαι κάποτε παγιδεύτηκα από έναν κυκλώνα σε ένα δωμάτιο με τρεις καταπληκτικούς, ιδιοφυείς φίλους. Ξεκινήσαμε με υψηλού επιπέδου συζητήσεις να λύνουμε ένα προς ένα τα προβλήματα της ανθρωπότητας, αλλά είκοσι ώρες αργότερα είχαμε καταλήξει να μαλώνουμε για το ποιος από τους τελευταίους γενικούς γραμματείς του ΟΗΕ ήταν ο πιο σέξι, ο Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι ή ο Κόφι Ανάν. (Ο Κόφι φυσικά. Λες και υπάρχει σύγκριση).
Τα πράγματα θα γίνουν γελοία –ή σοβαρά− πολύ γρήγορα. Ή που θα το αγκαλιάσεις αυτό, ή που θα σε πνίξει. Χαλάρωσε και θα τα καταφέρεις.
Και να είσαι καλός με τους άλλους, ακόμα και όταν δεν αισθάνεσαι έτσι. Είμαστε όλοι μόνοι σε αυτό. Μαζί.
Και συνεχίζει:
Ο πλανήτης δεν θα ξεμείνει από χαρτί υγείας. Η πόλη σου επίσης δεν θα ξεμείνει. Ούτε η γειτονιά σου –αρκεί να αφήσεις λίγο στα ράφια. Το ίδιο ισχύει και για τις κονσέρβες.
Ευτυχώς για όλους, ο ηλεκτρισμός και το νερό δεν κινδυνεύουν από τον κορωνοϊό, οπότε η ψύξη των τροφίμων, η επικοινωνία με τον έξω κόσμο και το φως δεν θα είναι πρόβλημα. Να εκτιμάτε όσα έχετε. Ένας φίλος είπε κάποτε σοφά πως οι μόνες πολυτέλειες σε αυτή τη ζωή είναι το ζεστό νερό τις κρύες μέρες και το κρύο νερό τις ζεστές.
Αν παρ’ ελπίδα χρειαστεί να απομονωθείς στο σπίτι, και ψωνίσεις ή παραγγείλεις προμήθειες από το σούπερ μάρκετ, μην ξεχάσεις τα μικρά, φαινομενικά ασήμαντα πράγματα. Ο Σαρτρ έλεγε «η κόλαση είναι οι άλλοι». Εγώ λέω, η κόλαση είναι δύο εβδομάδες ρύζι χωρίς σάλτσα. Τις σάλτσες και τα μάτια σας.
Το 2004, ο κυκλώνας Ivy με απέκλεισε σε ένα νησάκι, το Ambae. Χρειάστηκαν εβδομάδες για να επανέλθει η επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Μέσα σε λίγες μέρες, καταλήξαμε να κάνουμε επιδρομή ο ένας στα μπαχαρικά του άλλου, μπας και καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα πιάτο ρύζι που να τρώγεται. Φαντάζεσαι πως αυτή η «περιπέτεια» γρήγορα σταμάτησε να είναι διασκεδαστική.
Άλλη μια συμβουλή αν θες να μαζέψεις προμήθειες στο σπίτι: Αγόρασε μόνο πράγματα που ξέρεις να μαγειρεύεις, τίποτα άλλο. Δεν είναι τώρα ώρα για πειραματισμούς. Πάρε μόνο πράγματα που σου αρέσουν τόσο πολύ, ώστε να είσαι διατεθειμένος να τα σιχαθείς. Γιατί αυτό θα συμβεί.
Και πάντα, μα πάντα, σημαντικότερο όλων: Σκέψου τους άλλους. Οι άνθρωποι που περισσότερο χρειάζονται προμήθειες είναι εκείνοι με τη μικρότερη δυνατότητα να τις πάρουν.
Αν με ρωτάτε, η απομόνωση παλεύεται δυσκολότερα από κάθε είδους έλλειψη. Αν η καραντίνα στα σπίτια διαδοθεί, και οι άνθρωποι αναγκαστούν να μείνουν σπίτι για ολόκληρες εβδομάδες για να περιοριστεί η διάδοση του ιού, πολλοί από εμάς θα βρεθούν μόνοι τους για πρώτη φορά στη ζωή τους. Η καλοσύνη, η ευγένεια, η κατανόηση που θα δείξουμε ο ένας στον άλλο θα έχει μεγαλύτερη σημασία από ποτέ.
Αν όντως καταλήξεις να απομονωθείς στο σπίτι, ο μεγαλύτερος εχθρός σου θα είναι η βαρεμάρα.
Θυμάμαι κάποτε παγιδεύτηκα από έναν κυκλώνα σε ένα δωμάτιο με τρεις καταπληκτικούς, ιδιοφυείς φίλους. Ξεκινήσαμε με υψηλού επιπέδου συζητήσεις να λύνουμε ένα προς ένα τα προβλήματα της ανθρωπότητας, αλλά είκοσι ώρες αργότερα είχαμε καταλήξει να μαλώνουμε για το ποιος από τους τελευταίους γενικούς γραμματείς του ΟΗΕ ήταν ο πιο σέξι, ο Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι ή ο Κόφι Ανάν. (Ο Κόφι φυσικά. Λες και υπάρχει σύγκριση).
Τα πράγματα θα γίνουν γελοία –ή σοβαρά− πολύ γρήγορα. Ή που θα το αγκαλιάσεις αυτό, ή που θα σε πνίξει. Χαλάρωσε και θα τα καταφέρεις.
Και να είσαι καλός με τους άλλους, ακόμα και όταν δεν αισθάνεσαι έτσι. Είμαστε όλοι μόνοι σε αυτό. Μαζί.
