Μήπως οι συνάδελφοί σου είναι τοξικοί;
Τοξικές δεν μπορούν να είναι μόνο οι ερωτικές σχέσεις. Εκείνες της δουλειάς μπορούν να βλάψουν εξίσου την ψυχολογία και την καθημερινότητά σου.
Στην εξαιρετικά αστεία σειρά What we do in the Shadows, υπάρχει ένας χαρακτήρας που ακόμα και τα βαμπίρ τον αποφεύγουν. Είναι ένα ενεργειακό βαμπίρ: Εκείνος ο τύπος που υπάρχει σε κάθε γραφείο, αυτός που θα σου πιάσει την κουβέντα Δευτέρα πρωί για να σου περιγράψει με λεπτομέρειες την επέμβαση για αφαίρεση κύστης που έκανε το Σαββατοκύριακο, ή να σου αναλύσει επί ένα εικοσάλεπτο την περιπέτειά του με την αλλαγή παρόχου κινητής τηλεφωνίας.
Κι αν νομίζεις ότι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί στη δουλειά είναι κάποιος να σου ρουφήξει όλη την ενέργεια πριν καν πιείς τον πρώτο καφέ της ημέρας, οι παρακάτω κατηγορίες τοξικών συναδέλφων έρχονται να αποδείξουν περίτρανα ότι πλανάσαι.
Αυτός/η που ποτέ δεν φταίει για τίποτα
Έχει μια απάντηση ακόμα και για την παραμικρή κριτική, όσο καλοπροαίρετη και αν είναι. Ό,τι και αν έχει συμβεί, δεν είναι ποτέ δικό του φταίξιμο. Το πιο λάιτ σενάριο είναι πως έφταιγε ο καιρός/ το λεωφορείο που άργησε/ οι αλλεργίες του που είναι σε έξαρση. Το χειρότερο είναι πως φταις εσύ που δεν του εξήγησες σωστά τι έπρεπε να κάνει, ή άλλο μέλος της ομάδας του με το οποίο «δεν μπορεί να συνεργαστεί». Όπως και να ‘χει, ποτέ κανείς δεν τον έχει ακούσει να αναλαμβάνει την ευθύνη για τίποτα.
Αυτός που μισεί την δουλειά του
Όλοι έχουμε κακές μέρες, και μέρες που δεν θέλουμε να δουλέψουμε. Αυτός/η έχει μόνο τέτοιες –και δεν χάνει ευκαιρία να το υπενθυμίζει σε όποιον βρεθεί στο διάβα του. Κάνει ό,τι μπορεί για να αποφύγει την δουλειά, κατά κανόνα φορτώνοντάς την σε άλλους, ενίοτε και εκθέτοντας την ομάδα του. Περνά το 90% της ημέρας του γκρινιάζοντας για το πόσο πηγμένος/ κακοπληρωμένος/ αδικημένος είναι από τη διοίκηση, τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα.
Το ναυάγιο της ζωής
Είναι η προηγούμενη κατηγορία, αλλά σε επόμενο λέβελ. Δεν μισεί μόνο τη δουλειά του, μισεί τα πάντα: Την καθημερινότητά του, την χώρα που μένει, τις αποτυχημένες σχέσεις του, το σύστημα, τους άλλους ανθρώπους, τη νέα τάξη πραγμάτων. Βλέπει παντού θεωρίες συνωμοσίας και σκοτεινά σχέδια που έχουν βαλθεί να τον σαμποτάρουν –και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνουν. Το καλό σενάριο είναι να έρθει απλώς να σου κλαφτεί για τη μέρα του. Το κακό είναι να σου ζητήσει και δανεικά γιατί δεν είχε να πληρώσει τη ΔΕΗ και πάλι του έκοψαν το ρεύμα.
Ο/η κουτσομπόλης/α
Είδος ενδημικό στα γραφεία, απαντάται όμως και σε άλλες δουλειές, και βγαίνει εξίσου σε άνδρες και γυναίκες. Είναι ενδιαφέρων όταν θα έρθει να σου πει την τελευταία συναρπαστική ιστορία για το ποιος τα έφτιαξε με ποιον, αλλά επικίνδυνος αν σε πιάσει στο στόμα του –κυρίως επειδή τουλάχιστον τα μισά απ’ αυτά που λέει είναι, αν όχι ψέματα, τουλάχιστον μισές αλήθειες. Ο πειρασμός να τον/την πιάσεις φίλο ως καινούριος στη δουλειά, για να είσαι μέσα στα πράγματα, είναι μεγάλος. Απόφυγέ τον, ή τουλάχιστον κράτα τον μόνο για ένα διάλειμμα τη μέρα.
Αυτός που αποζητά διαρκώς τον έπαινο
Μιλά μόνο για τα κατορθώματά του/ της στη δουλειά, δεν έχει κανέναν δισταγμό να παρουσιάσει επιτυχία της ομάδας του για δική του –ή τουλάχιστον να επισημάνει πόσο πολύ συνέδραμε σε αυτήν την επιτυχία– και όταν ακούει κάποιον να δέχεται συγχαρητήρια θα παρέμβει οπωσδήποτε για να πει ή έστω να υπονοήσει πόσο σημαντικότερο ήταν κάτι που έκανε ο ίδιος. Θα έρθει να σου δείξει κάτι που έφτιαξε λάμποντας ολόκληρος, σαν παιδάκι που πάει τη ζωγραφιά στη μαμά του, και δεν θα ξεκολλάει μέχρι να του πεις πόσο υπέροχο είναι. Αν δεν το βρίσκεις όντως υπέροχο, μαύρο φίδι που σε έφαγε.
Κι αν νομίζεις ότι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί στη δουλειά είναι κάποιος να σου ρουφήξει όλη την ενέργεια πριν καν πιείς τον πρώτο καφέ της ημέρας, οι παρακάτω κατηγορίες τοξικών συναδέλφων έρχονται να αποδείξουν περίτρανα ότι πλανάσαι.
Αυτός/η που ποτέ δεν φταίει για τίποτα
Έχει μια απάντηση ακόμα και για την παραμικρή κριτική, όσο καλοπροαίρετη και αν είναι. Ό,τι και αν έχει συμβεί, δεν είναι ποτέ δικό του φταίξιμο. Το πιο λάιτ σενάριο είναι πως έφταιγε ο καιρός/ το λεωφορείο που άργησε/ οι αλλεργίες του που είναι σε έξαρση. Το χειρότερο είναι πως φταις εσύ που δεν του εξήγησες σωστά τι έπρεπε να κάνει, ή άλλο μέλος της ομάδας του με το οποίο «δεν μπορεί να συνεργαστεί». Όπως και να ‘χει, ποτέ κανείς δεν τον έχει ακούσει να αναλαμβάνει την ευθύνη για τίποτα.
Αυτός που μισεί την δουλειά του
Όλοι έχουμε κακές μέρες, και μέρες που δεν θέλουμε να δουλέψουμε. Αυτός/η έχει μόνο τέτοιες –και δεν χάνει ευκαιρία να το υπενθυμίζει σε όποιον βρεθεί στο διάβα του. Κάνει ό,τι μπορεί για να αποφύγει την δουλειά, κατά κανόνα φορτώνοντάς την σε άλλους, ενίοτε και εκθέτοντας την ομάδα του. Περνά το 90% της ημέρας του γκρινιάζοντας για το πόσο πηγμένος/ κακοπληρωμένος/ αδικημένος είναι από τη διοίκηση, τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα.
Το ναυάγιο της ζωής
Είναι η προηγούμενη κατηγορία, αλλά σε επόμενο λέβελ. Δεν μισεί μόνο τη δουλειά του, μισεί τα πάντα: Την καθημερινότητά του, την χώρα που μένει, τις αποτυχημένες σχέσεις του, το σύστημα, τους άλλους ανθρώπους, τη νέα τάξη πραγμάτων. Βλέπει παντού θεωρίες συνωμοσίας και σκοτεινά σχέδια που έχουν βαλθεί να τον σαμποτάρουν –και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνουν. Το καλό σενάριο είναι να έρθει απλώς να σου κλαφτεί για τη μέρα του. Το κακό είναι να σου ζητήσει και δανεικά γιατί δεν είχε να πληρώσει τη ΔΕΗ και πάλι του έκοψαν το ρεύμα.
Ο/η κουτσομπόλης/α
Είδος ενδημικό στα γραφεία, απαντάται όμως και σε άλλες δουλειές, και βγαίνει εξίσου σε άνδρες και γυναίκες. Είναι ενδιαφέρων όταν θα έρθει να σου πει την τελευταία συναρπαστική ιστορία για το ποιος τα έφτιαξε με ποιον, αλλά επικίνδυνος αν σε πιάσει στο στόμα του –κυρίως επειδή τουλάχιστον τα μισά απ’ αυτά που λέει είναι, αν όχι ψέματα, τουλάχιστον μισές αλήθειες. Ο πειρασμός να τον/την πιάσεις φίλο ως καινούριος στη δουλειά, για να είσαι μέσα στα πράγματα, είναι μεγάλος. Απόφυγέ τον, ή τουλάχιστον κράτα τον μόνο για ένα διάλειμμα τη μέρα.
Αυτός που αποζητά διαρκώς τον έπαινο
Μιλά μόνο για τα κατορθώματά του/ της στη δουλειά, δεν έχει κανέναν δισταγμό να παρουσιάσει επιτυχία της ομάδας του για δική του –ή τουλάχιστον να επισημάνει πόσο πολύ συνέδραμε σε αυτήν την επιτυχία– και όταν ακούει κάποιον να δέχεται συγχαρητήρια θα παρέμβει οπωσδήποτε για να πει ή έστω να υπονοήσει πόσο σημαντικότερο ήταν κάτι που έκανε ο ίδιος. Θα έρθει να σου δείξει κάτι που έφτιαξε λάμποντας ολόκληρος, σαν παιδάκι που πάει τη ζωγραφιά στη μαμά του, και δεν θα ξεκολλάει μέχρι να του πεις πόσο υπέροχο είναι. Αν δεν το βρίσκεις όντως υπέροχο, μαύρο φίδι που σε έφαγε.
