Σέριφος: Κυκλάδες… όπως παλιά
Ένα χωμάτινο μονοπάτι που καταλήγει σε μια ερημική αμμουδιά με διάφανα νερά. Ένα πλακόστρωτο καλντερίμι που ελίσσεται ανάμεσα σε ασβεστωμένα σπιτάκια με ανθισμένες αυλές. Οι Κυκλάδες, όπως τις αγαπήσαμε χρόνια πριν. Η Σέριφος, σήμερα.

…Αλλά εβδομήντα δύο (!) υπέροχες παραλίες, μικρές και μεγαλύτερες, χρυσαφένιες από την ανοιχτόχρωμη άμμο ή πολύχρωμες χάρη στο μωσαϊκό από βότσαλα, εύκολα προσβάσιμες ή απαιτούσες… αρετή και τόλμη, για να διαβείς τα απόκρημνα μονοπάτια τους και να τις ανακαλύψεις. Όλες με κρυστάλλινα, διάφανα νερά, όλες μοναδικές στη διαφορετικότητά τους.
Μακράν μία από τις ομορφότερες Χώρες των Κυκλάδων, σε γοητεύει ήδη από τα πρώτα βήματα στα πλακόστρωτα καλντερίμια της, που περνούν κάτω από αψιδωτές καμάρες, ελίσσονται δίπλα σε αυλές με μπουκαμβίλιες και φρεσκοασβεστωμένους τοίχους για να καταλήξουν στην κορυφή του λόφου, στα ερείπια του βενετσιάνικου κάστρου, που χρονολογείται από το 1434. Σε συναρπάζει με τη θέα από εκεί ψηλά, με το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου που απλώνεται κάτω από τα πόδια σου αν αντέξεις την ανάβαση και φτάσεις μέχρι την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, στο ψηλότερο σημείο του λόφου.
Τα ίχνη της μεταλλευτικής δραστηριότητας που άλλοτε οδήγησε στην κατακόρυφη αύξηση των μονίμων κατοίκων του νησιού είναι ακόμη και σήμερα ορατά, στο πλούσιο σε ορυκτά πετρώματα Μεγάλο Λειβάδι. Το γραφικό και, παρά το όνομά του, αραιοκατοικημένο ψαροχώρι στην πίσω μεριά του νησιού φιλοξενεί ένα από τα εντυπωσιακότερα ελληνικά μνημεία βιομηχανικής αρχαιολογίας. Η τεράστια πέτρινη γέφυρα που εξυπηρετούσε τη γρήγορη φόρτωση των πλοίων, σήμερα στέκει σε κακή κατάσταση στην είσοδο του κόλπου και υποδέχεται αντί των εμπορικών πλοίων, τα πληρώματα των σκαφών που έρχονται για να γευματίσουν στα γραφικά ταβερνάκια της μικρής παραλίας.
Δίπλα στον προαναφερθέντα Πύργο, το χωριό Παναγιά φημίζεται για το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου, το οποίο κρατά τρεις ολόκληρες ημέρες. Το παλιό έθιμο θέλει το ζευγάρι που ανοίγει τον χορό γύρω από την ελιά της εκκλησίας, που χρονολογείται από τον 11ο αιώνα, να παντρεύεται μέσα στο χρόνο. Καθότι, όμως, το ποιο ζευγάρι θα είναι το τυχερό δεν ήταν μόνο θέμα ταχύτητας, οι καυγάδες που στήνονταν εδώ γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο έδωσαν στο πανηγύρι το εύγλωττο όνομα «της Ξυλοπαναγιάς», με το οποίο είναι επίσης γνωστό το χωριό. 




