Καρύταινα: Ένα χωριό που άξιζε για πέντε (χιλιάδες)
Πέτρινα σπιτάκια με κόκκινες κεραμιδοσκεπές, λιθόστρωτα καλντερίμια, βυζαντινές εκκλησίες, πέτρινες κρήνες και τοξωτά γεφύρια, όλα σε φόντο πράσινο. Η Ορεινή Αρκαδία όπως τη θυμόμαστε στην προ του ευρώ εποχή, χωρίς στολίδια και χρυσόσκονη.

Για να περπατήσεις ξανά τα λιθόκτιστα δρομάκια της, να φωτογραφίσεις τα παραδοσιακά πέτρινα κτίρια –τα περισσότερα εξ αυτών κτισμένα τον 19ο αιώνα–, να πιεις κρυστάλλινο νερό από τις πέτρινες κρήνες της, να επισκεφθείς τις βυζαντινές εκκλησίες της: την Ζωοδόχο Πηγή του 16ου αιώνα, με το τριώροφο καμπαναριό της που στολίζει την κεντρική πλατεία, και το πέτρινο εκκλησάκι του Άι-Νικόλα με τα κεραμίδια στον τρούλο, που χρονολογείται από το 1831.
Για να κατέβεις πάλι από το κάστρο στο χωριό, να πιάσεις θέση στα γραφικά καφενεδάκια της πλατείας και να αφουγκραστείς την ησυχία πίνοντας αχνιστό ελληνικό καφέ ψημένο στη χόβολη. Ή να μαζέψεις την παρέα από τις βόλτες στα καλντερίμια και να κατευθυνθείτε προς τη Βρένθη –που δανείζεται το αρχαίο όνομα του χωριού– για ζεστές σοκολάτες και επιτραπέζια.
Για να δοκιμάσεις τις δυνάμεις του στο rafting, αναμετρώμενος με τον ιερό ποταμό –όχι, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται– σε μια κατάβαση που ξεκινά από το γεφύρι της Καρύταινας και περνά μέσα από πέτρινα γεφύρια και μοναδικά φυσικά τοπία μέχρι να καταλήξει στο γεφύρι του Κούκου, στον Αλφειό. Σημειωτέον ότι μέχρι τις 8 Μαρτίου ισχύει η προσφορά της
Για να απολαύσεις, τέλος, οδηγώντας μία από τις ομορφότερες διαδρομές της ορεινής Πελοποννήσου: αυτήν που ξεκινά από την Καρύταινα και διασχίζει, εν μέσω καταπράσινων τοπίων, τα σύνορα Αρκαδίας και Ηλείας για να καταλήξει στη γραφική Ανδρίτσαινα. Αν ο χρόνος το επιτρέπει, θα κάνεις μια στάση εδώ για φαγητό στο Πεύκο, και θα συνεχίσεις για 14 ακόμη χιλιόμετρα, μέχρι το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα. 




