Σε απόσταση αναπνοής από τη Μεγαλόπολη, σκαρφαλωμένη σε υψόμετρο 582 μέτρων, προστατευμένη από το κάστρο του 14ου αιώνα που στέκεται ακοίμητος φρουρός στην κορυφή του λόφου, η Καρύταινα μας ξάφνιασε την πρώτη φορά που την αντικρίσαμε πίσω από μια στροφή του δρόμου από τη Μεγαλόπολη προς τα παράλια της Ηλείας. Πέτρινα σπιτάκια με κόκκινες κεραμιδοσκεπές, τα περισσότερα κτισμένα το 19ο αιώνα, λιθόστρωτα δρομάκια, βυζαντινές εκκλησίες, πέτρινες κρήνες και παραδοσιακά γεφύρια, όλα σε φόντο πράσινο. Αν καταφέρετε ποτέ να χορτάσετε βόλτες στα πανέμορφα δρομάκια της, θα απομακρυνθείτε λίγο για να επισκεφθείτε το φαράγγι του Λούσιου, το Ιερό του Διός με τη φημισμένη Λυκόσουρα στο Λύκαιο Όρος, την Αρχαία Γόρτυνα με τα περίφημα Λουτρά του Ασκληπιού και, βέβαια, για να οδηγήσετε την υπέροχη διαδρομή που καταλήγει στην Ανδρίτσαινα. Tip: Αν το όνομα σας λέει κάτι, αλλά δεν μπορείτε να προσδιορίσετε τι ακριβώς, βρείτε ένα παλιό πεντοχίλιαρο –ναι, από εκείνα με τον Κολοκοτρώνη– και γυρίστε το ανάποδα. Ναι, από εκεί τη θυμάστε.
Μια καταπράσινη διαδρομή λίγων χιλιομέτρων ξεκινά από την Καρύταινα, διασχίζει τα σύνορα των νομών Αρκαδίας και Ηλείας και καταλήγει στη γραφική Ανδρίτσαινα. Συνήθης στάση για καφέ ή φαγητό για τους επισκέπτες του Ναού του Επικούριου Απόλλωνα, που απέχει 14 μόλις χιλιόμετρα από εδώ και αξίζει όσο χρόνο μπορείτε να του αφιερώσετε, η Ανδρίτσαινα αδικείται από αυτό ακριβώς το γεγονός: οι περισσότεροι της έχουμε ρίξει μόνο μία βιαστική ματιά, έχοντας χάσει τα παραδοσιακά αρχοντικά της, τα πλακόστρωτα δρομάκια, την πλατεία με τα πλατάνια και τη μαγευτική θέα και την περίτεχνη Τρανή Βρύση, που, κτισμένη το 1724, είναι η παλαιότερη ολόκληρης της Πελοποννήσου. Αυτή τη φορά την επιλέγουμε ως βάση μας και μόνο αφού την έχουμε περπατήσει ολόκληρη απομακρυνόμαστε λίγο για να επισκεφθούμε τη Νέδα στα σύνορα με τη Μεσσηνία και την αρχαία Φιγάλεια. 
Σκαρφαλωμένη σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, με τα παραδοσιακά πέτρινα σπιτάκια με τις τοξωτές καμάρες να της έχουν χαρίσει το χαρακτηρισμό του διατηρητέου οικισμού, η πνιγμένη στο πράσινο Αλωνίσταινα είναι ίσως το ομορφότερο χωριό του Μαινάλου –κερδίζει και μερικούς έξτρα πόντους στον άτυπο διαγωνισμό μας για την πηγαία, ανεπιτήδευτη ομορφιά της που μακράν απέχει από τα μαγαζάκια με τα σουβενίρ και τα πόστερ ταξιδιωτικών γραφείων. Η κεντρική πλατεία του χωριού, με το άγαλμα της μητέρας του Κολοκοτρώνη, Ζαμπίας Κωστάκη, και την κτισμένη το 1742 γραφική εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, όπου βρίσκεται και ο τάφος της ακριβώς απέναντι, επιχειρούν να κλέψουν την παράσταση από τα γραφικά δρομάκια του χωριού, που κρύβουν εκπλήξεις σε κάθε γωνιά του –αν το καταφέρνουν ή όχι, το αφήνουμε στην κρίση σας. 
Στην καρδιά του κατάφυτου Πάρνωνα, 34 μόλις χιλιόμετρα από τη Σπάρτη, τα Τσίντζινα θα σας γοητεύσουν με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους –λατρεύουμε τις κατακόκκινες στέγες που παρεμβάλλονται σαν χαρούμενες πινελιές στο πράσινο του τοπίου–, τη low profile, cozy ατμόσφαιρά τους και τις φυσιολατρικές διαδρομές που τα έχουν καταστήσει τον παράδεισο των φανατικών trekkers. Αφού ξοδέψετε ώρες περιδιαβαίνοντας τα δαιδαλώδη δρομάκια του χωριού και θαυμάζοντας μικρά και μεγαλύτερα, αναπάντεχα αξιοθέατα, όπως την εκκλησία του Άγιου Βλάσση με τις τοιχογραφίες του Κόντογλου, θα δοκιμάσετε τις αντοχές σας στο μονοπάτι που ανεβαίνει μέχρι την υψηλότερη κορυφή του Πάρνωνα –μια μάλλον δύσκολη διαδρομή, η φυσική ομορφιά της οποίας την κάνει να αξίζει τον κόπο– και το –ευκολότερο– μονοπάτι που καταλήγει στο μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη. 
Ανακηρυγμένη Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο και Τόπος Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους από την UNESCO, η Καστάνιτσα δε χρειάζεται να προσπαθήσει για να σε πείσει να μείνεις εδώ: από την πρώτη στιγμή που θα την αντικρίσεις, κρυμμένη πίσω από τα έλατα στην καταπράσινη πλαγιά του Πάρνωνα, η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της, με τα αμφιθεατρικά κτισμένα, ολόλευκα πυργόσπιτα να σκεπάζονται από το χαρακτηριστικό καφεγκρί σχιστόλιθο και να πλαισιώνονται από ξύλινα μπαλκόνια, και η ομορφιά του φυσικού τοπίου που την περιβάλλει σε κερδίζει. Από εδώ θα ξεκινήσετε για να περπατήσετε στο πορτοκαλοκίτρινο χαλί των φύλλων που πέφτουν αυτήν την εποχή από τις καστανιές στα δάση της γύρω περιοχής. Επίσης, μόλις που προλαβαίνετε την ετήσια Γιορτή του Κάστανου, στις 25 και 26 Οκτωβρίου. 
Ένα από τα ομορφότερα χωριά της Στυμφαλίας –αγαπημένο weekend προορισμό των κατοίκων του κλεινού άστεως– ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη, παραδοσιακή αρχιτεκτονική των πέτρινων σπιτιών του, τα στενά δρομάκια του και την πυκνή βλάστηση με τα δάση των καστανιών που το περιστοιχίζουν να μας θυμίζουν αυτήν την εποχή εκείνο το γλυκό, ξεχασμένο φθινοπωρινό χρώμα και άρωμα. Στα αξιοθέατά του, πανέμορφες εκκλησίες όπως η Κοίμηση της Θεοτόκου, πέτρινες κρήνες και η περίφημη Τρίκρηνα, όπου, σύμφωνα με το μύθο, οι νύμφες έλουζαν το νεαρό Ερμή. Όταν καταφέρετε να ξεκολλήσετε από εδώ, θα επισκεφθείτε τις δύο πανέμορφες λίμνες της Ζήρειας, Δόξας και Στυμφαλίας. 
