Κύθνος: Οι Κυκλάδες της διπλανής πόρτας
                                        Πόσο νομίζετε ότι απέχει η κυκλαδίτικη γοητεία από την πόρτα του σπιτιού σας; Μία γνήσια εκπρόσωπός της περιμένει να εμπνεύσει και να φιλοξενήσει τα πρώτα σας καλοκαιρινά weekends σε παραλίες υπερπαραγωγή, πλακόστρωτα καλντερίμια και ταβερνάκια πάνω στο κύμα.
                                    
                                    
                                    
                                                                        
                                    
                                         
                                                
 Από την πρώτη, όμως, στιγμή που αντικρίζεις από το πλοίο τον Μέριχα, το λιμάνι του νησιού, οι αμφιβολίες διαλύονται: η άγρια ομορφιά που χαρίζει αιώνες τώρα το άγονο έδαφος στο τοπίο, οι ακτίνες του ήλιου που αντανακλώνται, τόσο επιβλητικές αλλά τόσο οικείες, στο λευκό των κτιρίων, τα νερά που δεν έχουν κανένα εξωτικό πράσινο ή τιρκουάζ, είναι όμως μπλε, βαθύ μπλε, όπως ακριβώς πρέπει να είναι… Οι εικόνες που σε ξαναφέρνουν πίσω σε καλοκαίρια περασμένα, κάπως σα να βλέπεις ένα όνειρο που δεν είσαι βέβαιος ότι έχεις ξαναδεί, σίγουρα όμως κάτι σου θυμίζει. Έχει λίγη από την παρήγορη ζεστασιά του οικείου, μαζί με την αγωνιώδη χαρά του πρωτόγνωρου.
Από την πρώτη, όμως, στιγμή που αντικρίζεις από το πλοίο τον Μέριχα, το λιμάνι του νησιού, οι αμφιβολίες διαλύονται: η άγρια ομορφιά που χαρίζει αιώνες τώρα το άγονο έδαφος στο τοπίο, οι ακτίνες του ήλιου που αντανακλώνται, τόσο επιβλητικές αλλά τόσο οικείες, στο λευκό των κτιρίων, τα νερά που δεν έχουν κανένα εξωτικό πράσινο ή τιρκουάζ, είναι όμως μπλε, βαθύ μπλε, όπως ακριβώς πρέπει να είναι… Οι εικόνες που σε ξαναφέρνουν πίσω σε καλοκαίρια περασμένα, κάπως σα να βλέπεις ένα όνειρο που δεν είσαι βέβαιος ότι έχεις ξαναδεί, σίγουρα όμως κάτι σου θυμίζει. Έχει λίγη από την παρήγορη ζεστασιά του οικείου, μαζί με την αγωνιώδη χαρά του πρωτόγνωρου.  Στενά πλακόστρωτα καλντερίμια ανηφορίζουν λίγο προς την κεντρική πλατεία, ασβεστωμένοι τοίχοι και ολάνθιστες αυλές πλαισιώνουν το δρόμο, κατάλευκα εκκλησάκια ξεφυτρώνουν πίσω από κάθε γωνία, περίτεχνες καμάρες, «στοάδες» για τους ντόπιους, συμπληρώνουν έναν λαβύρινθο από στενά δρομάκια που σε προ(σ)καλεί να χαθείς μέσα του για ώρες. Τα μικρά, πολύχρωμα café έχουν βγάλει τραπεζάκια και καναπέδες έξω, χωρίς να παρεμβαίνουν στη φυσικότητα του τοπίου, χωρίς να ενοχλούν στο ελάχιστο το μάτι. Παράδοξο, και ταυτόχρονα παράδειγμα προς μίμηση.
Στενά πλακόστρωτα καλντερίμια ανηφορίζουν λίγο προς την κεντρική πλατεία, ασβεστωμένοι τοίχοι και ολάνθιστες αυλές πλαισιώνουν το δρόμο, κατάλευκα εκκλησάκια ξεφυτρώνουν πίσω από κάθε γωνία, περίτεχνες καμάρες, «στοάδες» για τους ντόπιους, συμπληρώνουν έναν λαβύρινθο από στενά δρομάκια που σε προ(σ)καλεί να χαθείς μέσα του για ώρες. Τα μικρά, πολύχρωμα café έχουν βγάλει τραπεζάκια και καναπέδες έξω, χωρίς να παρεμβαίνουν στη φυσικότητα του τοπίου, χωρίς να ενοχλούν στο ελάχιστο το μάτι. Παράδοξο, και ταυτόχρονα παράδειγμα προς μίμηση.  Τέσσερα χιλιόμετρα από τη Χώρα, το επίνειό της, τα Λουτρά, φημίζονται για τις ιαματικές πηγές, από όπου πήραν το όνομά τους, αλλά και για τα ταβερνάκια που σερβίρουν τοπικές σπεσιαλιτέ κυριολεκτικά εκεί που σκάει το κύμα, σε τραπεζάκια στην άμμο, και για το πάλαι ποτέ Ξενία, σχεδιασμένο από τον Ερνέστο Τσίλερ, που σήμερα στεγάζει το κτίριο των λουτρών. Σημειώστε ότι το υδροθεραπευτήριο –spa στη φυσική εκδοχή του– λειτουργεί από το 19ο αιώνα, εκμεταλλευόμενο τα θειούχα, αλατούχα και σιδηρούχα νερά των πηγών, τα οφέλη των οποίων απολάμβαναν στο παρελθόν ο Όθων και η Αμαλία.
Τέσσερα χιλιόμετρα από τη Χώρα, το επίνειό της, τα Λουτρά, φημίζονται για τις ιαματικές πηγές, από όπου πήραν το όνομά τους, αλλά και για τα ταβερνάκια που σερβίρουν τοπικές σπεσιαλιτέ κυριολεκτικά εκεί που σκάει το κύμα, σε τραπεζάκια στην άμμο, και για το πάλαι ποτέ Ξενία, σχεδιασμένο από τον Ερνέστο Τσίλερ, που σήμερα στεγάζει το κτίριο των λουτρών. Σημειώστε ότι το υδροθεραπευτήριο –spa στη φυσική εκδοχή του– λειτουργεί από το 19ο αιώνα, εκμεταλλευόμενο τα θειούχα, αλατούχα και σιδηρούχα νερά των πηγών, τα οφέλη των οποίων απολάμβαναν στο παρελθόν ο Όθων και η Αμαλία.  Τα δύο κάστρα του νησιού, Βρυόκαστρο και Κεφαλόκαστρο, αποτελούν τα σημαντικότερα αξιοθέατά του. Το πρώτο, στη θέση όπου βρισκόταν η αρχαία πρωτεύουσα του νησιού, η οποία κατοικήθηκε ήδη από τον 10ο αιώνα π.Χ., βρίσκεται στο δρόμο προς τη Χώρα, και για να το προσεγγίσετε θα χρειαστεί περί το εικοσάλεπτο πεζοπορίας –η θέα, όμως, και τα ερείπια της αρχαίας αγοράς, του αρχαϊκού ναού και των τριών υδραγωγείων θα σας αποζημιώσουν. Το δεύτερο βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού, κοντά στο ακρωτήρι Κέφαλος, στο σημείο όπου βρισκόταν μέχρι τον 18ο αιώνα η πρωτεύουσα της Κύθνου, και φιλοξενεί κυρίως ερείπια σπιτιών, καθώς και δύο εκκλησιών, από τις 100 που, σύμφωνα με το θρύλο, υπήρχαν εδώ συνολικά.
Τα δύο κάστρα του νησιού, Βρυόκαστρο και Κεφαλόκαστρο, αποτελούν τα σημαντικότερα αξιοθέατά του. Το πρώτο, στη θέση όπου βρισκόταν η αρχαία πρωτεύουσα του νησιού, η οποία κατοικήθηκε ήδη από τον 10ο αιώνα π.Χ., βρίσκεται στο δρόμο προς τη Χώρα, και για να το προσεγγίσετε θα χρειαστεί περί το εικοσάλεπτο πεζοπορίας –η θέα, όμως, και τα ερείπια της αρχαίας αγοράς, του αρχαϊκού ναού και των τριών υδραγωγείων θα σας αποζημιώσουν. Το δεύτερο βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νησιού, κοντά στο ακρωτήρι Κέφαλος, στο σημείο όπου βρισκόταν μέχρι τον 18ο αιώνα η πρωτεύουσα της Κύθνου, και φιλοξενεί κυρίως ερείπια σπιτιών, καθώς και δύο εκκλησιών, από τις 100 που, σύμφωνα με το θρύλο, υπήρχαν εδώ συνολικά. 





 
 
