Σταμάτης Κραουνάκης: Πάρτυ... για πάρτη μας στην Αθηναΐδα
Ο Σταμάτης Κραουνάκης σε ένα απολαυστικό one man show επ' αφορμή των 55ων γενεθλίων του. Με φόρα "αριστοφανική", το γνωστό του μπρίο και νέες καταπληκτικές ενορχηστρώσεις στην Αθηναΐδα.
Οι νικητές του διαγωνισμού που κερδίζουν από μία διπλή πρόσκληση για την παράσταση της Κυριακής 17 Απριλίου είναι οι: Πάνος Τράγος, Δήμητρα Καμούδη. Σας ευχαριστούμε όλους για τη συμμετοχή σας.
Η δυναστεία του Σταμάτη Κραουνάκη και της Σπείρα Σπείρα στην Αθηναΐδα κρατά χρόνια- κοντά δέκα αν δε με απατά η μνήμη μου. Είχε τότε ξεκινήσει με το «Όλοι μαύρα και ένα πιάνο» και έκτοτε έδεσε σαν καλό γλυκό, που λέει και το κλισέ.
Τα χρόνια που πέρασαν ο Σταμάτης Κραουνάκης δεν σταμάτησε να εξελίσσει το «μοναδικό του παιδί» φιλοξενούμενος πάντα στον πότε- πότε μικρό αλλά πάντα ζεστό χώρο της Αθηναΐδας. Μέλη έφυγαν, μέλη ήρθαν, οι πρόζες μεγάλωναν και μίκραιναν ανάλογα με τις απαιτήσεις της επικαιρότητας, αλλά ένα από τα στοιχεία της Σπείρας παρέμενε σταθερό: ήταν ομάδα.
Ομάδα στημένη και δουλεμένη από τον Σταμάτη Κραουνάκη, αλλά με αρκετές φορές διακριτική συμμετοχή του ίδιου στις παραστάσεις. Φέτος το πράγμα είναι διαφορετικό και όχι χωρίς λόγο αφού ο γεννήτορας κλείνει τα 55 του χρόνια και το γιορτάζει επί σκηνής.
Το «55» γίνεται έτσι ο τίτλος της φετινής παράστασης- μιας παράστασης που είναι πιο «προσωπική υπόθεση» του Σταμάτη Κραουνάκη έναντι όλων των προηγουμένων. Ο ίδιος μένει στη σκηνή όλη την ώρα- την περισσότερη από την οποία την περνά στο πιάνο και συμμετέχει ακόμα και στα μικρά διαστήματα πρόζας. Είναι ένα one man show ενός ανανεωμένου και έτι δυναμικότερου Κραουνάκη που λες και φέρνει στο Βοτανικό κάτι από το αριστοφανικό θράσος στο οποίο μυήθηκε ως ηθοποιός το καλοκαίρι.
Σε αντίθεση με άλλες χρονιές στο πρόγραμμα δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένα καινούριο τραγούδι. Είναι λοιπόν το 55 μια παράσταση- σουξέ; Συσυντριπτικά μεγάλο βαθμό, θα απαντούσα ναι, αν δεν κινδύνευα να αδικήσω τις καταπληκτικές διασκευές/ επανορχηστρώσεις του ίδιου του Κραουνάκη που συνήθως στριβουν τα κομμάτια προς τη jazz.
«Το Φιλί» της Κικής Δημουλά », «Τα Οπωροφόρα της Αθήνας» από την ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, το ομώνυμο «55», ένα ωραιότατο τραγούδι για την τσιγαροαπαγόρευση κι ένα που όπως μας είχε υποσχεθεί η ανακοίνωση- και επί σκηνής ο ίδιος ο καλλιτέχνης- «φτιάχνεται κάθε βράδυ κι άλλο, μαζί και μπροστά στους θεατές». Εμένα πάντως μου φάνηκε πως πολύ συνεννοημένα μπήκαν στο κόλπο του «νέου τραγουδιού» οι μουσικοί…
Από την Σπείρα που φέτος έχει άδεια λόγω γενεθλίων του μπαμπά, εμφανίζονται ο απόλυτος performer και σπαρταριστός Χρήστος Μουστάκας, ο «παλιός» Γιώργος Στιβανάκης σε συνήθη ρόλο- μπαλαντέρ και η πολύ καλή κοντράλτο Αργυρώ Καπαρού.
Για το μουσικό πλαίσιο εκτός από τον συνθέτη φροντίζουν τέσσερις «σολίστες» (Άρης Βλάχος – μουσική διεύθυνση, πιάνο Κώστας Μπαλταζάνης-ηλεκτρική και κλασσικη κιθάρα Άννα Λάκη – ακορντεόν Σοφία Κακουλίδου- κρουστά), ενώ και οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης είναι βαριά ονόματα. Το σκηνικό της αίθουσας που υπογράφει ο κινηματογραφικός Μανώλης Παντελιδάκης εμένα προσωπικά δεν μου φάνηκε τίποτα ιδιαίτερο, σε αντίθεση με τους φωτισμούς της Ελευθερίας Ντεκό που ήταν ευρηματικοί. Η σκηνοθεσία του Φωκά Ευαγγελινού νομίζω ότι απλώς εξυπηρετεί την περίσταση.
Συμπερασματικά, η μεγαλύτερη των δύο ωρών παράσταση είναι απολαυστική όχι μόνο για τους fan του Κραουνάκη αλλά και για τους λάτρεις του εντέχνου τραγουδιού, για όσους δηλαδή δεν θα βαρεθούν ποτέ να σιγοτραγουδούν «της εξοχής τα δειλινά θα τα βρούμε ξανά αγκαλιά στο κρεβάτι…» και ουκ ολίγα άλλα.
Σπεύσατε γιατί δεν θα μείνει Αθήνα όλη τη σεζόν.
Δ. Γλ.
Info
"55"
Κάθε Σάββατο στις 21.30 μ.μ. και Κυριακή στις 20.30 μ.μ.
Τιμές: γενική είσοδος 28 ευρώ, φοιτητικό 15 ευρώ, ατέλειες 10 ευρώ
«ΑΘΗΝΑΪΣ»
Καστοριάς 34-36 Βοτανικός
Τηλ. 210-3480080
Η δυναστεία του Σταμάτη Κραουνάκη και της Σπείρα Σπείρα στην Αθηναΐδα κρατά χρόνια- κοντά δέκα αν δε με απατά η μνήμη μου. Είχε τότε ξεκινήσει με το «Όλοι μαύρα και ένα πιάνο» και έκτοτε έδεσε σαν καλό γλυκό, που λέει και το κλισέ.
Τα χρόνια που πέρασαν ο Σταμάτης Κραουνάκης δεν σταμάτησε να εξελίσσει το «μοναδικό του παιδί» φιλοξενούμενος πάντα στον πότε- πότε μικρό αλλά πάντα ζεστό χώρο της Αθηναΐδας. Μέλη έφυγαν, μέλη ήρθαν, οι πρόζες μεγάλωναν και μίκραιναν ανάλογα με τις απαιτήσεις της επικαιρότητας, αλλά ένα από τα στοιχεία της Σπείρας παρέμενε σταθερό: ήταν ομάδα.
Ομάδα στημένη και δουλεμένη από τον Σταμάτη Κραουνάκη, αλλά με αρκετές φορές διακριτική συμμετοχή του ίδιου στις παραστάσεις. Φέτος το πράγμα είναι διαφορετικό και όχι χωρίς λόγο αφού ο γεννήτορας κλείνει τα 55 του χρόνια και το γιορτάζει επί σκηνής.
Το «55» γίνεται έτσι ο τίτλος της φετινής παράστασης- μιας παράστασης που είναι πιο «προσωπική υπόθεση» του Σταμάτη Κραουνάκη έναντι όλων των προηγουμένων. Ο ίδιος μένει στη σκηνή όλη την ώρα- την περισσότερη από την οποία την περνά στο πιάνο και συμμετέχει ακόμα και στα μικρά διαστήματα πρόζας. Είναι ένα one man show ενός ανανεωμένου και έτι δυναμικότερου Κραουνάκη που λες και φέρνει στο Βοτανικό κάτι από το αριστοφανικό θράσος στο οποίο μυήθηκε ως ηθοποιός το καλοκαίρι.
Σε αντίθεση με άλλες χρονιές στο πρόγραμμα δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένα καινούριο τραγούδι. Είναι λοιπόν το 55 μια παράσταση- σουξέ; Συσυντριπτικά μεγάλο βαθμό, θα απαντούσα ναι, αν δεν κινδύνευα να αδικήσω τις καταπληκτικές διασκευές/ επανορχηστρώσεις του ίδιου του Κραουνάκη που συνήθως στριβουν τα κομμάτια προς τη jazz.
«Το Φιλί» της Κικής Δημουλά », «Τα Οπωροφόρα της Αθήνας» από την ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου, το ομώνυμο «55», ένα ωραιότατο τραγούδι για την τσιγαροαπαγόρευση κι ένα που όπως μας είχε υποσχεθεί η ανακοίνωση- και επί σκηνής ο ίδιος ο καλλιτέχνης- «φτιάχνεται κάθε βράδυ κι άλλο, μαζί και μπροστά στους θεατές». Εμένα πάντως μου φάνηκε πως πολύ συνεννοημένα μπήκαν στο κόλπο του «νέου τραγουδιού» οι μουσικοί…
Από την Σπείρα που φέτος έχει άδεια λόγω γενεθλίων του μπαμπά, εμφανίζονται ο απόλυτος performer και σπαρταριστός Χρήστος Μουστάκας, ο «παλιός» Γιώργος Στιβανάκης σε συνήθη ρόλο- μπαλαντέρ και η πολύ καλή κοντράλτο Αργυρώ Καπαρού.
Για το μουσικό πλαίσιο εκτός από τον συνθέτη φροντίζουν τέσσερις «σολίστες» (Άρης Βλάχος – μουσική διεύθυνση, πιάνο Κώστας Μπαλταζάνης-ηλεκτρική και κλασσικη κιθάρα Άννα Λάκη – ακορντεόν Σοφία Κακουλίδου- κρουστά), ενώ και οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης είναι βαριά ονόματα. Το σκηνικό της αίθουσας που υπογράφει ο κινηματογραφικός Μανώλης Παντελιδάκης εμένα προσωπικά δεν μου φάνηκε τίποτα ιδιαίτερο, σε αντίθεση με τους φωτισμούς της Ελευθερίας Ντεκό που ήταν ευρηματικοί. Η σκηνοθεσία του Φωκά Ευαγγελινού νομίζω ότι απλώς εξυπηρετεί την περίσταση.
Συμπερασματικά, η μεγαλύτερη των δύο ωρών παράσταση είναι απολαυστική όχι μόνο για τους fan του Κραουνάκη αλλά και για τους λάτρεις του εντέχνου τραγουδιού, για όσους δηλαδή δεν θα βαρεθούν ποτέ να σιγοτραγουδούν «της εξοχής τα δειλινά θα τα βρούμε ξανά αγκαλιά στο κρεβάτι…» και ουκ ολίγα άλλα.
Σπεύσατε γιατί δεν θα μείνει Αθήνα όλη τη σεζόν.
Δ. Γλ.
Info
"55"
Κάθε Σάββατο στις 21.30 μ.μ. και Κυριακή στις 20.30 μ.μ.
Τιμές: γενική είσοδος 28 ευρώ, φοιτητικό 15 ευρώ, ατέλειες 10 ευρώ
«ΑΘΗΝΑΪΣ»
Καστοριάς 34-36 Βοτανικός
Τηλ. 210-3480080
