Άνω Πετράλωνα: Ούζο και ψαρομεζές στη συνοικία του ονείρου

της Έλενας Μπούλια
φωτογραφίες: Μαιρηλία Καλαΐτζίδου

Η περιοχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το νέο Γκάζι –ίσως, πιο σωστά, ως αντί-Γκάζι. Απέχει, άλλωστε, μόνο μερικά λεπτά από την κορεσμένη Περσεφόνης, ενώ συνορεύει με το -πιο τουριστικό- Θησείο. Μεταξύ του trend και της ιστορίας, λοιπόν, τα Άνω Πετράλωνα ανέπτυξαν τα τελευταία δύο-τρία χρόνια την δική τους συνοικία «εναλλακτικής» διασκέδασης, με χαριτωμένα ταβερνάκια και bars, τα οποία έχουν πλέουν γίνει στέκια όχι μόνο για τους κατοίκους της περιοχής αλλά και για μεγάλο μέρος του -νεανικού ως επί το πλείστον- κοινού της Αθήνας που προτιμά το χαλαρό, φιλικό περιβάλλον της γειτονιάς με τις πιο προσιτές τιμές.

Βρεθήκαμε στα Άνω Πετράλωνα αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό, άλλοτε για φαγητό και άλλοτε για ποτό, και κάθε μας επίσκεψη συνοδεύτηκε από μία νέα αποκάλυψη: Ένα σχεδόν κρυφό φαγάδικο με αυλίτσα, ένας δρόμος με καλοδιατηρημένα νεοκλασικά, μία γειτονιά με πέτρινα σπίτια. Συγκεντρώσαμε, λοιπόν, τα καλύτερα της -γνωστής στους θαμώνες της- Συνοικίας Το Όνειρο και δημιουργήσαμε έναν μικρό χάρτη που θα σας οδηγήσει στα στενά δρομάκια των Άνω Πετραλώνων που αποτελούν το νέο hype της βραδινής διασκέδασης στην πόλη. Ακολουθήστε μας…

Τα Άνω Πετράλωνα
Μέχρι πρόσφατα τα Άνω Πετράλωνα, το κομμάτι των Πετραλώνων που βρίσκεται από την πάνω μεριά των γραμμών του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου και συνορεύει με το Θησείο, αποτελούσαν μία συνοικία κατοικίας, αρκετά πιο «αριστοκρατική» από αυτήν των Κάτω Πετραλώνων, καθώς, χάρη στις περιποιημένες μονοκατοικίες της με τις αυλές και λίγα παραδοσιακά καφενεδάκια, διατηρούσε αναλλοίωτο το χρώμα της παλιάς Αθήνας. Πρόκειται, άλλωστε, για μία ακριβή περιοχή για κάποιον που σκέφτεται να αγοράσει ακίνητο εκεί, όχι μόνο λόγω του ότι συνορεύει με το Θησείο, αλλά και της αμφιθεατρικής της θέσης, στους πρόποδες του Φιλοπάππου, η οποία προσφέρει σε πολλά από τα σπίτια εκπληκτική, πανοραμική θέα στα νότια της Αθήνας –η δε οδός Μουσών, στον περιφερειακό που οδηγεί στο Θησείο, φιλοξενεί κάποιες αξιοζήλευτες μονοκατοικίες.

Η πανέμορφη αυτή λαϊκή συνοικία του Δήμου Αθηναίων πήρε το όνομά της από τα αλώνια που δημιουργήθηκαν εκεί μετά την εξομάλυνση του γεμάτου βράχους και πέτρες εδάφους. Το δε προσωνύμιο «Συνοικία το Όνειρο» το απέκτησε χάρη στην ελληνική ταινία που γυρίστηκε εκεί το 1961, σε σκηνοθεσία Αλέκου Αλεξανδράκη, με πρωταγωνιστές τον ίδιο, τον Μάνο Κατράκη, τον Σπύρο Μουσούρη και την Αλίκη Γεωργούλη και μουσική εκτέλεση τραγουδιών του Γρηγόρη Μπιθικώτση.

Η πρόσφατη εμπορική ανάπτυξη των Άνω Πετραλώνων, ωστόσο, δεν αρέσει σε όλους. Πολλοί από τους κατοίκους παραπονιούνται έντονα για την μετατροπή τους σε νέα ζώνη νυχτερινής διασκέδασης της Αθήνας, καθώς δεν είναι λίγα τα μαγαζιά που έχουν καταλάβει αρκετά πεζοδρόμια της περιοχής με τραπεζάκια, αλλά και πολλές θέσεις parking. Τελευταία, μάλιστα, οι κάτοικοι κινητοποιήθηκαν με πορείες εναντίον των επιχειρηματιών, ζητώντας τον σεβασμό τους στην ήσυχη αυτή γειτονιά.

Βόλτα στην συνοικία του ονείρου
Ξεκινάμε την βόλτα μας από το Άλσος Πετραλώνων (δείτε στον χάρτη), από όπου μπορούμε να παρκάρουμε αν δεν χρησιμοποιήσουμε τον ηλεκτρικό. Παίρνουμε να «κατεβαίνουμε» την Τρώων, με κατεύθυνση προς Χαμοστέρνας. Και κάπου εκεί εμφανίζεται η πρώτη «αποκάλυψη»: Μία γειτονιά με στενά δρομάκια γεμάτα μικρά, παλιά σπίτια φτιαγμένα αποκλειστικά από πέτρα! Σχεδόν πανομοιότυπα μεταξύ τους, κάποια πιο περιποιημένα κάποια λιγότερο, αλλά με κοινό χαρακτηριστικό τις κόκκινες καμινάδες. Με μικρές αυλές γεμάτες τενεκεδένια γλαστράκια και πολύχρωμα λουλούδια -πολλά εκ των οποίων ομολογώ πως δεν έχω ξαναδεί στην Αθήνα. Μία γειτονιά την οποία δεν περιμένεις σε καμία περίπτωση να δεις στο κέντρο της Αθήνας, παρά σε ένα ορεινό χωριό, ίσως στο Πήλιο… Με παιδιά να παίζουν στο δρόμο και στον πεζόδρομο της Τρώων, παράλληλα με το Δημοτικό τους Σχολείο, η θέα από το μπαλκόνι του οποίου είναι εντυπωσιακή.

Η Τρώων συνεχίζει και μετά το πεζοδρομημένο κομμάτι της, εισάγοντάς σε, βήμα προς βήμα, στην Συνοικία το Όνειρο. Πρώτη στάση, στον αριθμό 20, στην «Γαζία», μία καινούργια, μικρή γκαλερί με έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και κεραμικής των Άννυς και Τάσου Πατινιώτη, τα οποία αποσπούν το βλέμμα για μερικά λεπτά. Παρακάτω, Τρώων και Αιολέων γωνία, το καφέ-εστιατόριο «Δυτικά του Φιλοπάππου», με θαμώνες κάθε ηλικίας να απολαμβάνουν καφέ ή ουζάκι με ποικιλία εδεσμάτων μεσογειακής κουζίνας. Δύο παππούδες, που μας βλέπουν να φωτογραφίζουμε, μας φωνάζουν κοντά τους και ρωτούν αν πήγαμε στα πέτρινα. Τους απαντάμε και μας δείχνουν στο βάθος την εκκλησία των Τριών Ιεραρχών –«το καμάρι των Άνω Πετραλώνων», παροτρύνοντάς μας να συνεχίσουμε την βόλτα μας.

Και συνεχίζουμε… Η Τρώων διασχίζεται κάθετα από την Υπερίωνος, στον αριθμό 1 της οποίας βρίσκεται ένα από τα «σπίτια» των Ναρκομανών Ανώνυμων. Παραμένουμε, ωστόσο, στην Τρώων και στον αριθμό 20 βρίσκουμε το χαριτωμένο Chez Lucien – La Brocherie (δείτε στον χάρτη). Πρόκειται για το πιο ιδιόμορφο γαλλικό μπιστρό της Αθήνας -και οπωσδήποτε για το πιο μικρό- που μπορεί να μην σας εντυπωσιάσει εκ πρώτης, όμως οι Γάλλοι της Αθήνας μιλούν με τα καλύτερα λόγια γι’αυτό. Με ζεστή, φιλική ατμόσφαιρα, λίγα αλλά καλά πιάτα και open kitchen για να «τσεκάρει» ο σεφ Lucien αντιδράσεις -αν βρείτε να καθίσετε- θα θέλετε οπωσδήποτε να ξαναπάτε (τιμές: 20-25 ευρώ, τηλ. 210-3464236.). Κολλητά δίπλα στο παλιό Chez Lucien άνοιξε πρόσφατα και το Chez Lucien – La Maree, με θέμα τα θαλασσινά και το ψάρι. Δεν έχουμε δοκιμάσει ακόμα τα πιάτα του, όμως μαθαίνουμε ότι διακρίνονται για την καλή σχέση ποιότητας-τιμής (τηλ. 210 3418880).

Στρίβουμε στην Κυδαντιδών και βρισκόμαστε στο κέντρο της νυχτερινής ζωής των Άνω Πετραλώνων. Το σκηνικό, όταν πλέον έχει νυχτώσει, είναι πραγματικά ονειρικό. Τα τρία-τέσσερα ταβερνάκια που φιλοξενούνται στο μικρό στενό μοιάζουν να βγήκαν από ελληνική ταινία, με τα φαναράκια και τα μικρά φωτάκια τους, τις γλάστρες στον δρόμο, ο οποίος κλείνει για τα αυτοκίνητα το βράδυ, και τα μικρά τραπεζάκια τους που, ειδικά τα σαββατοκύριακα, γεμίζουν ασφυκτικά. Παίρνοντάς τα με την σειρά, συναντάμε πρώτα το ταβερνάκι του Οικονόμου (τηλ. 210 3467555), στην γωνία Κυδαντιδών και Τρώων, δίπλα ακριβώς στο εργαστήρι θεατρικού και εικαστικού παιχνιδιού Κόκκινη Κλωστή, με την σπιτική κουζίνα και τα εξαιρετικά μαγειρευτά. Παρακάτω η «Συνοικία το Όνειρο» (τηλ. 210 3471551) σερβίρει συμπαθητικούς, φρέσκους ψαρομεζέδες σε λογικές τιμές –αξέχαστες οι γεμιστές σαρδέλες. Απέναντι, το πιο μοντέρνο «Χαρμάνι» προσφέρει ποικιλίες κρεατικών συνοδεία μπύρας ή κρασιού από τον πλούσιο κατάλογο οινοπνευματωδών, ενώ στο τέρμα του δρόμου βρίσκεται το, πιο απλοϊκό και παλιού ύφους, «Θεραπευτήριο» (τηλ. 210 3412538), γνωστό χρόνια τώρα για το φρέσκο ψάρι του, μεταξύ άλλων γευστικών πιάτων, και τις εξαιρετικές τιμές που δεν ξεπερνούν τα 15 ευρώ ανά άτομο.

Έχετε όρεξη για ποτό; Τότε αρχίστε να κατεβαίνετε την Κυδαντιδών, διασχίστε κάθετα την Τρώων, και συνεχίστε μέχρι την γωνία της πρώτης με την Δημοφώντος. Εκεί θα βρείτε το «Κλουβί» (τηλ. 210 3479998), ένα από τα πιο χαριτωμένα μπαράκια που έχουμε επισκεφθεί τον τελευταίο καιρό, με μωσαϊκό στο πάτωμα, εκκεντρικό ντεκόρ, jazz και ροκ ήχους, και απολαυστικά κοκτέιλ με 8 ευρώ.

Επιστροφή στην Τρώων για βόλτας συνέχεια… Επόμενη στάση «Το Τσιπουράδικο του Αποστόλη»: το απόλυτο φοιτητο-στέκι, το οποίο μπορεί να θυμίζει παλιό καφενείο, όμως τα τραπεζάκια του έξω, στο πεζοδρόμιο, είναι γεμάτα εικοσάρηδες που «αράζουν» πίνοντας ουζάκι και απολαμβάνοντας ποικιλίες. Και όλα αυτά με θέα τον θερινό κινηματογράφο Ζέφυρο, ακριβώς απέναντι, στην ίδια θέση από το 1945. Ακολουθεί το «Αντέπι» σε ύφος κλασικής νεοελληνικής ταβέρνας με νόστιμα μεζεδάκια, αν και αρκετά αλμυρά για τα γούστα μας, με καλή σχέση ποιότητας τιμής, η οποία δύσκολα θα ξεπεράσει τα 20 ευρώ κατ’άτομο. Αυτή είναι η νεώτερη ταβέρνα που λειτουργεί αυτή την στιγμή στην Τρώων, αλλά σύντομα πρόκειται -όπως μαθαίνουμε- να ανοίξουν και άλλες. Μπορεί να φαίνεται ότι κάπου εδώ τα στέκια των Άνω Πετραλώνων τελειώνουν, όμως δεν βρεθήκαμε ακόμα στην πλατεία Αμαλίας Μερκούρη.

Στην πιάτσα της πλατείας Μερκούρη
Περνώντας μπροστά από μερικά ακόμα νεοκλασικά της Τρώων, άλλα αρχοντικά και περιποιημένα και άλλα εντελώς ακατοίκητα και ερειπωμένα, συναντάμε κάθετα την Δωριέων και στρίβουμε αριστερά. Σε απόσταση μερικών λεπτών από την Συνοικία το Όνειρο βρίσκεται η πλατεία Μερκούρη, η οποία έχει αποκτήσει τα δικά της στέκια (δείτε την στον χάρτη). Πρώτο και καλύτερο η «Κάππαρη» (τηλ. 210 3450288), στον αριθμό 36, όπου φάγαμε ίσως το νοστιμότερο γεύμα, συγκριτικά με τα υπόλοιπα φαγάδικα της περιοχής, με καταπληκτικά ορεκτικά -όπως τα ρεβίθια στιφάδο με μπέικον και παρμεζάνα και τα μανιτάρια πλευρώτους με γλυκό μπαλσάμικο- και γενναίες μερίδες στα κυρίως. Η σαλάτα ήταν τεράστια και ολόφρεσκη, το γλυκό κέρασμα, στο τέλος, πολύ ανώτερο των προσδοκιών και όλα αυτά σε τιμές που δύσκολα θα ξεπεράσουν τα 20 με 25 ευρώ το άτομο, μαζί με το κρασί. Το δε περιβάλλον του μαγαζιού; Λιτή και κομψή διακόσμηση στο εσωτερικό, με ασπρόμαυρες φωτογραφίες και λευκά τραπέζια, και μία μεγάλη, λουλουδιασμένη αυλή έξω, φιλόξενη και περιποιημένη, ιδανική για τα ζεστά βράδια που έρχονται.

Απέναντι από την «Κάππαρη» βρίσκεται το -παράφωνα μοντέρνο- καφέ «Βοτανοπωλείο», με θέα στην μικρή πλατεία, η οποία γεμίζει πιτσιρίκια με ποδήλατα. Ωστόσο, αν θέλετε καφέ ή ποτάκι στην πλατεία Μερκούρη, εμείς προτείνουμε την μικρούλα, πολύχρωμη και πολυσυλλεκτική, «Βραζιλιάνα» (Αρκάδων 4), η οποία εδώ και δύο χρόνια συγκεντρώνει πιο «εναλλακτικό» νεαρόκοσμο που καταφτάνει όταν αρχίσει να πέφτει ο ήλιος για mojito σε έθνικ μουσικό φόντο.

Κατά τ’άλλα, σε ακτίνα λίγων μέτρων από την πλατεία, θα φάτε ζουμερά ψητά και σουβλάκια στην «Παρέα», θα απολαύσετε σύνθετους γαστρονομικούς συνδυασμούς συνοδεία επιλεγμένων κρασιών στο café-bar vinateria «El Camino», ενώ στο «Μινόρε της Αυγής» (Καλλισθένους 82, τηλ. 2103414004) θα φάτε τα, πιθανότατα, φρεσκότερα ψάρια και θαλασσινά της περιοχής, και μάλιστα με ζωντανή ρεμπέτικη κομπανία να δίνει τον ρυθμό κάθε Σάββατο βράδυ (τιμές: περί τα 20 ευρώ κατ’άτομο). Καλλισθένους, είπαμε, ε; Συνεχίστε ευθεία και θα φτάσετε πάλι στα πέτρινα σπίτια για τα οποία μιλήσαμε στην αρχή. Και από εκεί μπορείτε πάλι να ξεκινήσετε την βόλτα σας από την αρχή… Έτσι κι αλλιώς, μία μόνο φορά δεν θα σας φτάσει.