Είδαμε: Κατσιμίχα-Ξυδούς στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο

της Φιλουμένας Ζλατάνου

Λένε πως ο χρόνος είναι αμείλικτος με ανθρώπους και καταστάσεις και ανάλογα με το πώς του φέρεσαι, σου φέρεται. Μερικές φορές παίζουμε με τον χρόνο – εννοώντας τις μουσικές αναμνήσεις και τις αλλοτινές εποχές. Στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο από 13 Νοεμβρίου υπάρχει ένα ιδιότυπο παιχνίδι με τον χρόνο. Δύο καλλιτέχνες-τραγουδοποιοί, που έκαστος σημάδεψε μια εποχή και ένα στυλ μουσικής, συναντιούνται (για ακόμη μια χρονιά) και ξεδιπλώνουν στο πάλκο τα «τραγούδια της καρδιάς τους». Είχα χρόνια, ομολογουμένως, να τους δω. Ο Πάνος Κατσιμίχας, με τον αδερφό του Χάρη, και ο Μάνος Ξυδούς, με τους -πιο χύμα συγκρότημα της δεκαετίας, όπως το χαρακτήρισε- Πυξ Λαξ, με είχαν συντροφεύσει στην εφηβεία μου και ήταν αναπόφευκτο, τόσα χρόνια μετά, να συγκινηθώ.

Ένα αρκετά δεμένο, από άποψη επιλογής τραγουδιών, πρόγραμμα, με παλιές ροκιές, με τραγούδια αγαπημένα από τις μουσικές διαδρομές του καθενός τους καθώς και τραγούδια που σημάδεψαν μια ροκ εποχή. Ακούσαμε από Jacques Brel, Pink Floyd, Lou Reed, Bob Dylan μέχρι R.E.M, Rage Αgainst the Μachine, Van Morrison και ένα μικρό αφιέρωμα στους Beatles, ενώ δεν έλειψαν οι αναφορές στον Γιώργο Ανδρέου και στον Θάνο Μικρούτσικο. Δυστυχώς, ο χρόνος δε φέρθηκε με ευγένεια στη φωνή του Μάνου Ξυδούς, που σε πολλές στιγμές δεν είχε καθόλου δύναμη, κι ας είχε όλη τη σκηνική διάθεση ο ίδιος. Εν αντιθέσει με τον Πάνο Κατσιμίχα που η φωνή του ακουγόταν "κρύσταλλο" και ήταν πιο κατασταλαγμένος ερμηνευτικά. Ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ήταν η αφιέρωση στον αδερφό του Χάρη, του τραγουδιού «Μη γυρίσεις», που σε όποιον είχε έρθει για να ακούσει πραγματικά ροκ μουσική και μπαλάντες με νόημα, πρέπει να προκάλεσε ρίγη.

Μοναδικό «μείον» στην ζεστή αυτή βραδιά ήταν η περίεργη ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο Γυάλινο και γι’αυτό ευθύνονται εξίσου ο κόσμος όσο και ο ίδιος ο χώρος. Εννοώ ότι όταν ο χώρος δεν είναι «συναυλιακός», πιο ροκ δηλαδή, ο κόσμος πολλές φορές μπαίνει στην ψυχολογία του «κάθομαι και πίνω το ποτό μου και δεν αφήνομαι στη μουσική». Βλέπεις τους καλλιτέχνες να «χτυπιούνται» επί σκηνής και εσύ κάθεσαι στο βελούδινο καρεκλάκι σου και παρακολουθείς.

Στα υπέρ, ο πραγματικά εξαιρετικός και με υπέροχη φωνή, μεστή και γεμάτη, ο Μάνος Λυδάκης. Ό,τι ερμήνευσε το σεβάστηκε και μας το μετέδωσε, ενώ οι νότες έβγαιναν αχνιστές από το λαρύγγι του. Πολύ καλός και στην κιθάρα, επίσης. Επιπλέον, αποκάλυψη της βραδιάς ήταν και φέτος ο Τόλης Φασόης –συμμετείχε και στο περσινό σχήμα Κατσιμίχα-Ξυδούς, στην Αρχιτεκτονική. Ο ιδρυτής, συνθέτης και ερμηνευτής του συγκροτήματος της δεκαετίας του ΄80 Sharp Ties αποδεικνύεται αληθινός περφόρμερ – η εξαιρετική εκτέλεση του «Blister in the sun» με ενθουσίασε. Τέλος, η παρουσία ενός, ναι μεν, καλού μουσικού αλλά απαράδεκτου ερμηνευτή, όπως αυτή του Πάρη Γκαγκαστάθη αποτέλεσε τη μοναδική παραφωνία στο όλο πρόγραμμα. Καλή η φωνή του αλλά όχι για να ερμηνεύει Pink Floyd. Άνευρος, άοσμος και χωρίς θέση στη μέση του πάλκου με τέτοια τραγούδια.

Εν κατακλείδι, θα θέλαμε περισσότερα ντουέτα αλλά και οι συχνές εναλλαγές των ερμηνευτών μας κάλυψαν. Οι Κατσιμίχας - Ξυδούς έχουν και φέτος πολύ καλούς μουσικούς μαζί τους, οι οποίοι το χαίρονται πραγματικά και «ανεβάζουν» τα κομμάτια, κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Don’t worry be happy, λοιπόν, και πηγαίνετε αν αγαπάτε και εσείς μια εποχή που μας στιγμάτισε μουσικά.

Παρασκευή & Σάββατο, Ώρα Έναρξης: 22:30
Τιμές: 15€ Μπαρ, 35€ ελάχιστη κατανάλωση

Γυάλινο Μουσικό Θέατρο: Λεωφόρος Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη, τηλ. 210 9315600