Τρεις κι ο Κούκος: Όσα παίζονται στο Club του Σταυρού του Νότου

της Φιλουμένας Ζλατάνου

Θέλετε να αρχίσει καλά η εβδομάδα σας; Να ξυπνήσετε Δευτέρα πρωί με όρεξη και χαμόγελο, ακόμη κι αν ο ήλιος έχει αποκοιμηθεί πίσω από γκρίζα σύννεφα; Τότε, να σπεύσετε την ερχόμενη Κυριακή στο Club του Σταυρού του Νότου για να ζήσετε ένα σούπερ πάρτι από ένα σχήμα που ξεχειλίζει από ωραία παιξίματα, καλή μουσική, μεστές φωνές βελούδινες, δυνατές ενορχηστρώσεις που ροκάρουν, χιούμορ δεικτικό, κυνικό, σατιρικό που σου κάνει καινούριο στομάχι από το γέλιο, και σερπαντίνες με μπαλόνια. Εν πολλοίς, ο Στάθης Δρογώσης, ο Μανώλης Φάμελλος και ο Μύρωνας Στρατής, μαζί με τις Ηλιάνα Τσαπατσάρη και Λουίζα Σοφιανοπούλου και μια all-star μπάντα κάθε Κυριακή και Δευτέρα κατά τις 11 και κάτι, προσφέρουν το φάρμακο για ανάταση ψυχής και διάθεσης με ένα εξαιρετικό πρόγραμμα.

Αρχίζουμε από την 5άστερη ορχήστρα-μπάντα που είναι δεμένη σαν ένα σώμα, δε φαλτσάρει, δεν εκτραχύνεται, αντίθετα βάζει φωτιά με τα παιξίματά της και την όρεξη των μουσικών. Οι οποίοι είναι: ο Τάσος Παπαστάμου που πατάει στις νότες του ηλεκτρικού βιολιού του χαϊδεύοντας τες και απελευθερώνοντας μελωδίες που σε αγκαλιάζουν. Παίζει επίσης και μαντολίνο με την ίδια μαεστρία. Στα τύμπανα ο πολύς Πάνος Τόλιος που κουβαλάει στο δισάκι του εμπειρία χρόνων, και απλά κάνει θαύματα με τα τύμπανα, που αποτελούν μια πολύ γερή βάση για τον ήχο της μπάντας. Ο Κώστας Γιαννίρης δίνει βάθος στον ήχο με το μπάσο του και χρωματίζει υπέροχα το τελικό αποτέλεσμα. Ο Ευριπίδης Ζεμενίδης στις κιθάρες δημιουργεί ένα ηχόχρωμα που ξέρει πότε να γίνεται ροκ, πότε ποπ, πότε jazz και σε όλα είναι άριστος.

Ηλεκτρική κιθάρα παίζει πολύ καλά και ο Μύρων Στρατής με brit pop στυλάκι. Στα ελληνικά τραγούδια που λέει, είναι αξιοπρεπής, χωρίς όμως τρομερές ερμηνείες, ενώ όταν τραγουδάει ξένα, όπως Radiohead, τότε βγάζει μια θαυμαστή εσωτερικότητα και ένα συναίσθημα που φανερώνει ότι του πάει καλύτερα το ξένο ρεπερτόριο και ότι έχει πολλά να δώσει στο μέλλον αρκεί να βρει το στυλ που του ταιριάζει.

Η Λουίζα Σοφιανοπούλου είναι μια καλή τραγουδίστρια με πολύ ωραίες ψηλές, καλά δουλεμένες, που δεν σου «ξύνουν» τα αυτιά και αποδίδει στις ερμηνείες της αξιοπρεπέστατα. Όμως, η σκηνική της παρουσία τουλάχιστον μέχρι τα μισά του προγράμματος είναι σχεδόν στημένη και ανέκφραστη. Η Ηλιάνα Τσαπατσάρη, σε αντίθεση με τη Σοφιανοπούλου, κάνει τη σκηνή δική της. Εκρηκτική και εκφραστική, με μπρίο και λάμψη, που σε συνδυασμό με την υπέροχη μελωδική, βραχνή φωνή της που σε στιγμές θυμίζει Billie Holiday ξέρει να ερμηνεύει και να στο μεταδίδει.

Στο πιάνο και στην κιθάρα το ντουέτο φωτιά, το ντουέτο που θα κάνει θραύση, ο Στάθης Δρογώσης και ο Μανώλης Φάμελλος. Με ανιδιοτελή επαναστάτη λουκ ο πρώτος και με σπορτίφ ντύσιμο ο δεύτερος υπόσχονται να σας κάνουν να νοσταλγήσετε, να χαμογελάσετε, να αναπολήσετε, να χορέψετε, να ροκάρετε με τα τραγούδια και τις υπέροχες μουσικές τους. Πρωταρχικά είναι μουσικοί, γεγονός που φαίνεται από το παίξιμό τους, δεύτερον είναι ερμηνευτές με Ε κεφαλαίο και τρίτον ξέρουν να επικοινωνούν με τον κόσμο. Ο Φάμελλος χαλαρός, άνετος και αεικίνητος επί σκηνής δε σταματά να έχει ενέργεια, την οποία μεταδίδει άμεσα στον κόσμο. Ο Δρογώσης με το λεπτό, κυνικό, άκρως πετυχημένο χιούμορ του και την εξωστρεφή εσωστρέφεια που τον χαρακτηρίζει, πετυχαίνει την καρδιά του κοινού με απόλυτη ακρίβεια.

Όλοι οι παραπάνω είναι ένοχοι επειδή ξαραχνιάζουν τις αισθήσεις μας και μας κάνουν να ακούμε καλή μουσική και να παρασυρόμαστε σε ένα πάρτι χωρίς έννοιες. Και το σίγουρο είναι ότι δε μένουν ποτέ «τρεις κι ο κούκος» στο μαγαζί που θυμίζει London Underground σκηνές.