Μαρίνα Φλοίσβου: Ανανέωση

της Έλενας Μπούλια
φωτό: Βαγγέλης Αποστολάκης

Ως κάτοικος νοτίων προαστίων, δίστασα αρχικά για το αν θα έπρεπε να αποκαλύψω στο ευρύ κοινό το νέο αγαπημένο μου μέρος στην παραλιακή- (Δεν είναι μικρό πράγμα να βρίσκει κανείς θέση, Σάββατο βράδυ, σε δωρεάν parking.). Οι δημοσιογραφικές μου τύψεις, ωστόσο, -και το στόμα μου που δεν το κρατάω κλειστό- δε μου επέτρεψαν να αποκρύψω το γεγονός ότι η Μαρίνα Φλοίσβου, από μπαζωμένος σκουπιδότοπος, μεταμορφώθηκε φέτος το καλοκαίρι (μέσα Μαΐου συγκεκριμένα) σε πραγματικό θέρετρο.

Σε ένα γραφικό, πεζοδρομημένο shopping center, δηλαδή, με καταστήματα, καφετέριες, εστιατόρια, και φόντο τα υπερπολυτελή κότερα που ξεχειμωνιάζουν στο λιμανάκι της, που θυμίζει -αν όχι Κάννες- κυκλαδίτικο λιμάνι.

Την πρώτη φορά που βρέθηκα εκεί τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Χάρηκα μεν που ένα τόσο γραφικό, παραθαλάσσιο τοπίο αξιοποιήθηκε, προβληματίστηκα από την άλλη παρατηρώντας την αρχιτεκτονική ομοιομορφία που επέβαλλε, όπως φαίνεται, η εξ ολοκλήρου ιδιωτική εκμετάλλευση (κοινοπραξία εταιριών με επικεφαλής τη LAMDA TechnOL Flisvos Marina S.A.). Τα χαμηλά, κεραμιδί κτίρια με τη μοντέρνα διακόσμηση και τη lifestyle διάθεση συνηγορούν στη λογική ενός καθαρά εμπορευματοποιημένου μοντέλου που εξαναγκαστικά αφαιρεί αμέσως την όποια αίσθηση του «χύμα» και του «χαλαρά» που θα δημιουργούσε υπό άλλες συνθήκες το μέρος.

Ας είναι. Οι οικογένειες που βολτάριζαν τα μωρά τους στα καροτσάκια, οι πιτσιρικάδες που συγκεντρώνονταν σε παρέες στα σκαλάκια της προβλήτας, οι γηραιότεροι που απολάμβαναν το παγωτό τους στα Haagen Dazs, μου έφτιαξαν το κέφι. Μου έφεραν στο μυαλό παλιότερες εποχές, που νοσταλγώ χωρίς να έχω γνωρίσει, όταν η πόλη μας είχε λιγότερα αυτοκίνητα και οι Αθηναίοι απολάμβαναν την περατζάδα τους σε φωταγωγημένους πεζοδρόμους. Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι πεζόδρομοι είναι πλάι στη θάλασσα, σε μια άρτια οργανωμένη και απάνεμη μαρίνα, μακριά από την πολύβουη πόλη.

Τι συναντά κανείς στη Μαρίνα Φλοίσβου; Κατεβαίνοντας από την Λεωφ. Ποσειδώνος προς τη Μαρίνα, θα χρειαστεί κανείς να διασχίσει κάθετα τις γραμμές του τραμ και έπειτα να αποφασίσει αν θα πάει αριστερά ή δεξιά προς τη μαρίνα. Στο τέλος και των δύο κατευθύνσεων αυτού του πάρκου -μεγέθους 56.000 τ.μ-. υπάρχουν δωρεάν -αν και ελεγχόμενοι- χώροι στάθμευσης με φύλακες που επιτρέπουν την είσοδο στον επισκέπτη και τον κατευθύνουν ως προς το πού να παρκάρει. Κατευθυνόμενος αριστερά κανείς, ωστόσο, και πριν φτάσει στο parking, συναντά τον θερινό κινηματογράφο Cine Φλοίσβος, που τα τελευταία χρόνια ανακαινίστηκε, προεκτάθηκε και διεκδικεί πλέον τον τίτλο του καλύτερου θερινού στα νότια προάστια.

Δεν είναι λίγοι άλλωστε αυτοί που ξεκινούν το βράδυ τους με ταινία και συνεχίζουν στη μαρίνα για φαγητό ή ποτό. Το πρώτο μαγαζί που συναντάμε -μετά τον κινηματογράφο- παραλιακά είναι το Cruiser Exclusive Bar and Shop. Θυμίζει νησιώτικο μπαράκι, με δυνατή μουσική και κόσμο να ξεχύνεται στα εξωτερικά τραπεζάκι. Γιατί shop? Γιατί πρόκειται σε λίγο καιρό να συμπεριλάβει στο… μενού του μία μεγάλη συλλογή από ακριβά πούρα, πουράκια και σπάνια τσιγάρα για τους εκλεκτικούς bon viveurs.

Έπειτα βλέπουμε το κατάστημα Boston Whaler: The Unsinkable Legend, γνωστό μεν για τα σκάφη του, με έμφαση στην προκειμένη περίπτωση στα «ναυτικά» ρούχα της αγγλικής φίρμας Musto. Ρούχα, δηλαδή, που εξυπηρετούν κυρίως όσους ασχολούνται με κότερα, αλλά και με άλλα high-class χόμπι (ιππασία, σκοποβολή). Πάνω ακριβώς από το Boston Whaler γίνονται αυτές τις μέρες οι ετοιμασίες του Mare-Mare Ristorante, που -αν κρίνουμε από τη hip διακόσμηση και τη μοναδική τοποθεσία- μάλλον θα μας απασχολήσει και στο μέλλον. Λίγο παραδίπλα, έχουν πάρει θέση τα γνωστά και αγαπημένα Haagen Dazs με θαμώνες κάθε ηλικίας.

Συνεχίζοντας τη βόλτα μας, ενθουσιαστήκαμε με την πολύ δυτικοευρωπαϊκή ιδέα του καφέ-βιβλιοπωλείου στο Breeze Books and Press. Ιδανικό για Κυριακή μεσημέρι, με παγωμένο καφέ, εφημερίδα ή βιβλίο και θέα τα κότερα (είμαστε Ευρώπη ή δεν είμαστε;). Δύο γνωστά υποκαταστήματα ρούχων έχουν την πρωτοκαθεδρία στη μαρίνα: Το BillaBong, με «προχωρημένα» αθλητικά ρούχα για νεώτερους και το Columbia Sportswear Company, με σπορ ρούχα και αθλητικά αξεσουάρ για όλη την οικογένεια. Ενώ το Due Cavallieri Bar, με το κυκλαδίτικο στιλ, τα γαλανόλευκα χρώματα και την chill out μουσική δείχνει να έχει αποκτήσει ήδη το κοινό του.

Στο επόμενο συγκρότημα κτιρίων έχει προς το παρόν κάνει την εμφάνισή του το κατάστημα οπτικών Manalis Eyewear και το κατάστημα με κοσμήματα, αξεσουάρ και είδη δώρων Oltre Mare. Από κει και πέρα παρελαύνουν οι βιτρίνες διαφόρων εταιριών yachting (ενοικίασης και αγοράς) όπως Kappa Marine, Albatros (με αξεσουάρ, καθαριστικά και άλλα βιομηχανικά προϊόντα για σκάφη), ΕΚΚΑ Yachts, Privatsea Yachting, Cape4 Yachting, Dreaming Yachts, ενώ στο προσεχές μέλλον θα ακολουθήσουν και άλλα υποκαταστήματα τόσο ναυτιλιακών όσο και χώρων αναψυχής και εστίασης.

Κοντοστεκόμαστε έξω από τις βιτρίνες και παρατηρούμε τον κόσμο που ψωνίζει. Ξαφνιαζόμαστε! Η ώρα είναι 22.30 και τα καταστήματα είναι ακόμα ανοιχτά; Ρωτάμε και μαθαίνουμε πως τα ωράρια εδώ έχουν ρυθμούς… τουριστικούς, αφού τα μαγαζιά είναι ανοιχτά από τις 9.00 μέχρι τις 23.00, εκτός Κυριακής που είναι κλειστά. Ένα ακόμα στοιχείο με άρωμα νησιού.

Το κτίριο πάντως που αναμφισβήτητα κλέβει την παράσταση στη Μαρίνα Φλοίσβου είναι ο πολυχώρος Pier One του Ομίλου Πεντελικόν που περιλαμβάνει -προς το παρόν- την Brasserie Sud για καφέ, φαγητό και ποτό (με την πλέον περίοπτη θέση, μια ανάσα από ελλιμενισμένα σκάφη), το ολόφρεσκο εστιατόριο Coquillage και το πιο… μουσικό bar restaurant ZINC, στον πάνω όροφο. Και τα τρία μαγαζιά ξεχωρίζουν για το design και τη μοντέρνα τους διακόσμηση, θα πρέπει όμως να είμαστε ειλικρινείς: Το σέρβις του Brasserie Sud τη βραδιά που το επισκεφτήκαμε ήταν μεν ιδιαίτερα φιλικό αλλά και αρκετά ανοργάνωτο, ενώ τα κοκτέιλ που παραγγείλαμε ήταν μία μάλλον ατυχής επιλογή (ειδικά για το κόστος των 13 ευρώ). Τα πιάτα με το φαγητό πάντως μας φάνηκαν άκρως εντυπωσιακά.

Στο χώρο της μαρίνας έχει παραμείνει ο Ναυτικός Όμιλος Π. Φαλήρου, με τις σχολές ιστιοπλοΐας ολυμπιακών κατηγοριών και ανοιχτής θαλάσσης, καθώς και το prive και πολύ ρομαντικό bar-restaurant του ομίλου, διαθέσιμο, ωστόσο, μόνο για τα μέλη. Επιπλέον, έξω από το parking της Μαρίνας, στην αντίθετη από τον κινηματογράφο κατεύθυνση και δίπλα από το δημοτικό κολυμβητήριο Π. Φαλήρου, υπάρχει το club Sorbet με το πολύ lounge περιβάλλον σε έναν καταπράσινο κήπο.

Αξίζει, τέλος, να αναφέρουμε ότι η Μαρίνα Φλοίσβου είναι η πρώτη στην Ελλάδα μαρίνα υψηλών προδιαγραφών, αφού έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετήσει 250 ελλιμενισμένα σκάφη, από τα οποία τα μισά και πλέον μπορούν να είναι θαλαμηγοί μήκους άνω των 30 μέτρων. Υποψιαζόμαστε, λοιπόν, ότι το μέρος θα γίνει σύντομα πόλος έλξης επισκεπτών με υψηλές απαιτήσεις, στις οποίες έχουν αρχίσει ήδη να ανταποκρίνονται οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις.

Συμπέρασμα: Βρέθηκα σε ένα κομμάτι της περιοχής μου που μέχρι πρόσφατα δεν ήξερα -ή δεν ήθελα να ξέρω- ότι υπάρχει, και αντίκρισα ένα από τα ομορφότερα παραθαλάσσια πάρκα που έχω δει ποτέ. Και, εφόσον κάτι τέτοιο αδυνατούσε να πραγματοποιηθεί κρατικά, δεν έχω παρά να ελπίζω ότι το ίδιο όμορφο θα παραμείνει και τα υπόλοιπα 40 χρόνια που θα υπόκειται στην ιδιωτική εκμετάλλευση.