Τέλειες ιδέες για χειμωνιάτικες βόλτες στην Αθήνα

Από την Πύλη του Αδριανού στο Κουκάκι

Ένας από τους λιγότερο εξερευνημένους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας το εντυπωσιακό Ολυμπιείο, ένας από τους μεγαλύτερους ναούς της αρχαιότητας, βρίσκεται ακριβώς πίσω από την πύλη που γράφει από τη μία πλευρά «αυτή είναι η πόλη του Θησέα» και από την άλλη «αυτή είναι η πόλη του Αδριανού». Είναι ανοιχτό καθημερινά ως τις 15.30, με εισιτήριο 3€.

Στη συνέχεια περνάμε απέναντι την Συγγρού, για να «χωθούμε» στα σοκάκια της Πλάκας και να κατηφορίσουμε τη Βύρωνος προς τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Η βόλτα συνεχίζεται μέσα από τα στενά του Μακρυγιάννη, την Τζιραίων, τη Διάκου και τη Χατζηχρήστου, στη σκιά του Μουσείου της Ακρόπολης, που οδηγούν στο… τρίστρατο του Κουκακίου. Βεΐκου, Δημητρακοπούλου, Φαλήρου.

Όποιον από τους τρεις αυτούς δρόμους και να πάρετε, θα σας φέρει σε μια από τις ωραιότερες γειτονιές της Αθήνας, το Κουκάκι, περνώντας πλάι σε νεοκλασικά αρχοντικά κρυμμένα πίσω από νεραντζιές, συνοικιακά καφενεδάκια και μπιστρό σε μίνι πλατείες. Θα καταλήξετε στις δύο βασικές περαντζάδες της περιοχής, τον πεζόδρομο της Δράκου και τον πεζόδρομο της Γεωργίου Ολυμπίου, όπου θα πιάσετε τραπέζι για καφεδάκι ή/και brunch.

Από το Θησείο στα Αναφιώτικα

Ξεκινάμε από τον σταθμό του Θησείου, για να ανηφορίσουμε τον… δεύτερο ωραιότερο πεζόδρομο της Αθήνας, την Αποστόλου Παύλου, χαζεύοντας την Ακρόπολη από τη μια και τους πάγκους των πλανόδιων μικροπωλητών από την άλλη. Ενδίδουμε, ή όχι, στον πειρασμό να ξεστρατίσουμε λίγο από την διαδρομή προς τον λόφο του Φιλοπάππου, πριν συνεχίσουμε στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου μέχρι το Μουσείο της Ακρόπολης.



Ακριβώς απέναντι από το μουσείο ξεκινά το γραφικό δρομάκι της Θρασύλλου, που μας οδηγεί κατευθείαν στην καρδιά της Πλάκας. Αν συνεχίσουμε στο ίδιο δρομάκι, θα το δούμε να αλλάζει όνομα (γίνεται πια Στρατώνος) και να μας οδηγεί στα ανηφορικά σκαλάκια που βγάζουν στην ωραιότερη ίσως γειτονιά της πόλης, τα Αναφιώτικα. Εδώ η κυκλαδίτικη ομορφιά στην χειμωνιάτικη βερσιόν της, απαλλαγμένη από τα πλήθη του καλοκαιριού, είναι ό,τι πρέπει για να επιβεβαιώσετε το ρητό που λέει πως «οι άνθρωποι όταν είναι ευτυχισμένοι δεν προσέχουν τι καιρό κάνει».

Από εδώ θα επιστρέψουμε στο κέντρο, από τις οδούς Θεωρίας και Μνησικλέους –για να κάνουμε και μια στάση για καφεδάκι πλάι στο αναμμένο τζάκι, στο Γιασεμί.

Από τον Εθνικό Κήπο ως το Μετς

Όσοι γκρινιάζουν πως «η Αθήνα δεν έχει πάρκα» είναι οι ίδιοι που δεν μπαίνουν ποτέ στον κόπο να κάνουν μια βόλτα στο Ζάππειο και στον Εθνικό Κήπο. Ξεκινάμε, λοιπόν, από την έξοδο του μετρό στο Σύνταγμα που γράφει «Εθνικός Κήπος» (δεν την είχες προσέξει ποτέ, βάζουμε στοίχημα) για να διασχίσουμε πρώτα αυτόν και εν συνεχεία το Ζάππειο, πριν περάσουμε απέναντι στην Αρδηττού για να ανηφορίσουμε προς τα δρομάκια του Μετς.



Γειτονιά γεμάτη χρωματιστά νεοκλασικά, λιλιπούτειους πεζόδρομους και πέτρινα σκαλάκια που ανηφορίζουν απολαμβάνοντας θέα στην Ακρόπολη από κάθε πιθανή και απίθανη γωνία, το Μετς είναι μια από τις πιο χρωματιστές γειτονιές της Αθήνας. Τα δρομάκια της Νικηφόρου Θεοτόκη, της Χαρβούρη και της Ευγενίου Βουλγάρεως είναι από τα πιο όμορφα στην γειτονιά και μια καλή αρχή για να ανακαλύψετε βολτάροντας περισσότερα. Οι ανηφοριές θα σας φέρουν κάποια στιγμή αναπόφευκτα στο καταπράσινο παρκάκι του Λογγίνου, στην κορυφή του λόφου που «σκεπάζει» την γειτονιά του Μετς.

Οι λάτρεις της Ιστορίας –και όσοι δεν φοβάστε τους μακάβριους συνειρμούς και τις προλήψεις– θα περάσετε εν συνεχεία την είσοδο του Α’ Νεκροταφείου, για μια πραγματικά ενδιαφέρουσα περιήγηση σε υπαίθρια έργα τέχνης, μεταξύ των οποίων η περίφημη Κοιμωμένη του Χαλεπά.