Gagarin Way: Πολιτική με… κινηματογραφική σφραγίδα

της Ιωάννας Κλεφτόγιαννη

Δύσκολα συναντάς το συνδυασμό ενός καλοφτιαγμένου αμιγώς πολιτικού θεατρικού έργου, με δουλεμένους χαρακτήρες, που να πραγματώνει ένα πολιτικό debate επί σκηνής με καθαρούς θεατρικούς όρους. Το Gagarin Way του Γκρέγκορι Μπιουρκ όχι μόνο είναι ένα από τα πιο καλογραμμένα θεατρικά έργα που έχουν δει τη σκηνή τις τελευταίες δεκαετίες, παραπέμποντας σε θεατρική εκδοχή του Reservoir Dogs του Ταραντίνο, αλλά και η παράστασή του στο Θέατρο Βασιλάκου, από τον βραβευμένο με Αργυρό Λέοντα κινηματογραφιστή Αλέξανδρο Αβρανά, είναι μια από τις πιο έξυπνες, με ρυθμό και ένταση, υπολογισμένη με μαεστρία σκηνικές προτάσεις.

Ο δημιουργός της πολυβραβευμένης ταινίας Miss Violence έστησε τώρα και στη θεατρική σκηνή το τέλειο, γκρι αποτροπιαστικό βιομηχανικό σκηνικό για να ενεργοποιήσει τη σκωτσέζικη πολιτική ωρολογιακή του βόμβα, που αποδομεί όλων των πολιτικών αποχρώσεων τα επιχειρήματα με βάναυσα έξυπνο τρόπο. Και σμίλεψε, σαν να δούλευε για το σινεμά, έναν έναν, ανάγλυφους και γήινους και τους τέσσερις ήρωες.

Δυο εργάτες αποφασίζουν να απαγάγουν ένα στέλεχος της πολυεθνικής τους και να τον δολοφονήσουν για να δώσουν ένα πολιτικό μήνυμα, συνεισφέροντας «κάτι στον εργασιακό χώρο». Οι ίδιοι ζουν ήδη τον εργασιακό Μεσαίωνα. Ο ένας είναι αδιάβαστος, χύμα και ανερμάτιστος υπέρμαχος της βίας για τη βία (αν και ««βία που έχει λόγο», την βαφτίζει ), ο άλλος διαβασμένος και εντελώς πολιτικοποιημένος είναι ακμαίο μέλος του εργατικού κινήματος («Πάρε παράδειγμα τον προηγούμενο αιώνα. Τεράστιο ξεσήκωμα με αναρχική βία. Σαμποτάζ. Δολοφονίες. Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να ξαναγίνει», εύχεται). Ο τρίτος που εμπλέκεται είναι ένας κακομοίρης σεκιουριτάς υπέρ των συμβιβασμών και των ειρηνικών επιλύσεων (βλέπε Τρίτο Δρόμο του Μπλερ) και ο τέταρτος –το θύμα– ένας τυπικός καπιταλιστής, κυνικός, αλλά εν τέλει ανθρώπινος.

Το αστείο είναι, όπως αποκαλύπτεται, ότι κατάγεται κι αυτός από γενιές ανθρακωρύχων όπως και οι απαγωγείς του. Τελικά, ενώ εκτυλίσσονται με τη μορφή στακάτου πινγκ- πονγκ οι στιχομυθίες με όλων των τάσεων τα επιχειρήματα για το εργατικό κίνημα, την πολιτική βία κ.ο.κ., αποκαλύπτεται το απόλυτο αδιέξοδο της «τυφλής» πρωτοβουλίας των δυο ηρώων.

Και οι τέσσερις ηθοποιοί (Στέφανος Κοσμίδης, Κώστας Ανταλόπουλος, Μάνος Βακούσης και Μιχάλης Μουλακάκης) αποδεικνύονται ιδανικοί για την πρόζα του Μπιούρκ. Με εντυπωσιακή ευχέρεια και οξυδέρκεια ο Αβρανάς τους οδήγησε χωρίς καμία υπερβολή στην απαιτούμενη κόψη.



Η ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μπαλαμώτης
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αβρανάς
Σκηνικά- Κουστούμια: Ευαγγελία Θεριανού
Φωτισμοί: Ολυμπία Μυτιληναίου
Συνεργασία και δραματουργία: Κώστας Περούλης
Special effects: Προκόπης Βλασερός
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριτίνη Γκόγκα
Βοηθός σκηνογράφου: Χρυσούλα Κοροβέση

Παίζουν: Στέφανος Κοσμίδης, Μιχάλης Μουλακάκης, Κώστας Ανταλόπουλος, Μάνος Βακούσης