Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Κωστής Μαραβέγιας και επτά ακόμα καλλιτέχνες ντύνουν με τα τραγούδια τους τα φετινά Χριστούγεννα.
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Δώρας Αμαραντίδου
Τέλος του χρόνου, αρχή του νέου έτους, δίπλα σε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, μπροστά σε ένα μηχάνημα ήχου ή και εικόνας γίνεσαι ο σούπερ ήρωας της δικιάς σου ζωής. Κάνεις άλματα στο χρόνο και στον τόπο, πας πίσω και μπρος, ονειρεύεσαι με τη βοήθεια της μουσικής, των τραγουδιών. Τι θα μπορούσες να ακούσεις για να συντροφεύσεις τις ιδιωτικές σου στιγμές τέλη Δεκέμβρη, αρχές Γενάρη; Να, άκου δέκα τραγούδια που συλλέξαμε για να αποτελέσουν το soundtrack αυτών των Χριστουγέννων κατά τις ήρεμες στιγμές, εκείνες που προηγούνται της μεγάλης χαράς ή της εκτόνωσης. Άλλωστε ένας ειλικρινής απολογισμός πάντα λυτρώνει! Έτσι θα πεις από καρδιάς «Καλή χρονιά!»
«Ήταν ανάγκη;» του Αλκίνοου Ιωαννίδη (από το δίσκο του «Νεροποντή», 2009). Λίγο χιούμορ χρειάζεται για να παραδεχθείς την πικρή αλήθεια… του γήρατος, είτε αυτό το βιώνεις στα 30, είτε στα 40 και βάλε. Με αυτό το βιωματικό τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη, Παραμονή Πρωτοχρονιάς μπορείς να… διασκεδάσεις τον πόνο σου, ξεκινώντας πρώτα από τα εμφανή σωματικά σημάδια που αφήνει ο χρόνος πάνω σου, για να προχωρήσεις και στα ενδότερα… Για δες, αν έχεις ό,τι περιγράφει ο καλλιτέχνη: «Τα γόνατά μου κάνουν χρίτσι χρίτσι./Μεγαλώνω./Το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι/ με το χρόνο./Ήταν ανάγκη; Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα;/Όλα μου μοιάζαν παντοτινά, παντοτινά, παντοτινά…. Ασπρίζουν τα μαλλιά μου κάθε μέρα./Μεγαλώνω./ Τα ίδια είχε πάθει κι ο μπαμπάς μου σ’ άλλο χρόνο… Πόσο αφελής θα μοιάζω στα δικά σου μάτια/ σαν θα σου κόβουν το τσιγάρο και τ’ αλάτια./ Η αθανασία με ξεγέλασε μου πήρε το κεφάλι...»