Χριστουγεννιάτικο soundtrack: 10 αγαπημένα τραγούδια

της Δώρας Αμαραντίδου

Μέρες γιορτών, νύχτες προετοιμασίας για την αλλαγή του έτους. Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό η γλύκα της ξεκούρασης, κουλουριασμένοι στον καναπέ του σπιτιού μας, είναι ίσως η απόλυτη προσμονή. Ακόμα κι αν έρθει μόνο για λίγες ώρες, για ένα βράδυ, ξεθεωμένοι είτε απ’ τη δουλειά, είτε απ’ τις κατά συνθήκη πολλαπλές κοινωνικές υποχρεώσεις. Όμως, ας βρούμε λίγο χρόνο για να βρεθούμε εμείς κι ο εαυτός μας, εμείς και οι απολύτως αγαπημένοι μας ή ο αγαπημένος μας άνθρωπος και να βάλουμε τη μουσική να παίζει, μιλώντας στη γλώσσα της επιθυμίας μας, που λέει: «Δικαίωμα στην τεμπελιά!».

Στο In2life προσπαθήσαμε να συνθέσουμε το «σάουντρακ των Χριστουγέννων» με δέκα τραγούδια συντροφικότητας, γλυκιάς μελαγχολίας, χιούμορ, κεφιού, αγάπης και ευχής για αλλαγή... πλεύσης στην σκέψη και στη δράση μας. Το «σάουντρακ μιας χειμερινής ανάπαυλας» από τα πριν και τα μετά της στενής πραγματικότητας, της γεμάτης «πρέπει» και «μη». Καλή ακρόαση, λοιπόν, για μια εκ βαθέων γιορτινή διάθεση.

«Ανθρώπων έργα» με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη (μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης, στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου από το ομώνυμο άλμπουμ). Σε στυλ καμπαρέ η Άλκηστις Πρωτοψάλτη τραγουδά «Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό./ Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ’ εκατό./ Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό/ του νου τη βέργα.» Η μεταλλική φωνή της κάνει την εισαγωγή στο homemade σάουντρακ των χριστουγεννιάτικων νυχτών μας. Γεμίζει ο ιδιωτικός μας χώρος από μελωδίες που μας σπρώχνουν σε ένα ελαφρύ λίκνυσμα των γοφών και της νωχελικής μας διάθεσης. Μας κάνει το ζέσταμα για τα τραγούδια που ακολουθούν και το σκηνικό που δημιουργούν στο μυαλό μας.



«Στο καφέ του χαμένου χρόνου» με τους Λαυρέντη Μαχαιρίτσα- Salvatore Adamo (μουσική- στίχοι στα γαλλικά: S. Adamo, στίχοι στα ελληνικά: Γ. Μπακόλας από το άλμπουμ “Οι Άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο”). Μουσικά… εμμένουμε επί ευρωπαϊκού εδάφους, φεύγουμε απ’ το καμπαρέ για να πάμε σε ατμόσφαιρα παρισινού καφέ, χωρίς φράγκο στην τσέπη, αλλά με στυλ και φαντασία. Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με τη βαριά, βραχνή φωνή του κάνει ένα απρόβλεπτα, ευχάριστο ντουέτο με τη εκλεπτισμένη χροιά του Γάλλου συναδέλφου του. “Στο καφέ της ξεγνοιασιάς/ επιστρέφω εκεί/μέρα αδιέξοδη, σκληρή…/Λέω: ¨Τι θέλεις; Τι ζητάς; Πέρασε ο καιρός/ μα ήμουν τρελά τυχερός!”



«Της χαράς μαγαζί» με το «Τρίφωνο» δηλαδή τους Δημήτρη Υφαντή, Ερωφίλη, Γιώργο Περαντάκο (μουσική: Δημήτρης Παπαβομβολάκης, στίχοι: Θανάσης Στουπής από το άλμπουμ «Στη μπόρα και στον άνεμο»). Και φτάσαμε στα μέρη μας με τα παραδοσιακά έγχορδα, το φλάουτο, το λαούτο σε ένα αισθαντικό τραγούδι, με ρυθμό που έχει κάτι από την αρμυρή ανάμνηση ενός καλοκαιριού στο κέντρο του χειμώνα. «Μη μου πεις, είναι αργά δεν μπορείς/η καρδιά σου πως είναι στ’ αγιάζι/ φεύγει ο χρόνος δεν είναι νωρίς/ και του έρωτα τ’ όχι κουράζει.»



«Ο στόχος» με τον Πάνο Μουζουράκη (μουσική και στίχοι: Πάνος Μουζουράκης σε συνεργασία με τον Κωστή Μαραβέγια). Ένα γλυκό και αυθάδικο τραγούδι με κιθάρα και πιάνο, τύπου μπαλάντα, που όμως δεν είναι, διότι μοιάζει με... παραμιλητό. Ένα τραγούδι με σκοπό να μην χάσουμε το στόχο στο άχτι μας, στο ποιος φταίει για ό,τι πάει στραβά, στην αγάπη και στις χαμένες προσδοκίες για ένα χιλιοειπωμένο καλύτερο αύριο. Ένα τραγούδι απολογισμού για ό,τι χάθηκε και ένα τραγούδι για το στόχο σε αυτό που θα ρθει. «Κι αν το κεφάλι σου το σκύψεις το δάκρυ σου να μη φανεί/κι άμα στη σκέψη υποκύψεις ότι φταις και λίγο εσύ/ αυτό είναι μια καλή αρχή»



«Δεν ζητάω πολλά» με τον Κωστή Μαραβέγια (μουσική: Κωστής Μαραβέγιας, στίχοι: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος από το άλμπουμ «Maraveyas ilegal»). Ρυθμικό, μπριόζικο τραγούδι, με βιασύνη για το προσδοκώμενο, που στην περίπτωσή μας είναι η συντροφικότητα στη σχέση, μέσα στη φρενίτιτα της πηγμένης καθημερινότητας, η οποία σταματά έστω για δυο μέρες ή νύχτες αργίας. Για να ξαναβρούμε, λοιπόν, το μέτρο σε όλα, στη δουλειά και στους ανθρώπους ή τον άνθρωπο, τον έναν και μοναδικό που μας περιβάλλει... τραγουδώντας «Δε ζητάω πολλά/όλα αυτά που μου λες στο σκοτάδι/να τα πεις μια φορά/με το φως το πρωί κι ένα χάδι...»



«Το γλυπτό» με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη (μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα, στίχοι: Άρης Δαβαράκης από το άλμπουμ «Για πού τραβάς ελπίδα»). Με κουαρτέτο εγχόρδων, μαντολίνο, πιάνο, κανονάκι και πρωτό το βιολί της Ευανθίας Ρεμπούτσικα το άρωμα της Ανατόλης είναι διάχυτο στην μελωδία. Ερωτικό, με γλυκιά μελαγχολία, είναι ένα τραγούδι με δονκιχοτική αρχοντιά στο ύφος του, που το απογειώνει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη με την από ψυχής ερμηνεία της. Εντάξει, να γίνουμε και λίγο... μελωμένοι, όσο κρατά το κομμάτι. «Δυνατός σαν του ήλιου το φως/μ’αγκαλιάζεις σφιχτά, με τα μάτια ανοιχτά./ Με κοιτάς, σαν δικό σου γλυπτό/ και κρατάει όλο αυτό μόνο ένα λεπτό.»



«Πυροσβεστήρας» με τον Λεωνίδα Μπαλάφα (μουσική: Λεωνίδας Μπαλάφας/Locomondo, στίχοι: Λεωνίδας Μπαλάφας από το άλμπουμ «Ανοιξιάτικη μέρα»). Για να πάρουμε και πάλι τα «πάνω» μας με τη ζωηράδα της ρέγκε και τους στίχους της αγανάκτησης, του μπαφιάσματος αλλά και της έξαψης που φέρνει η όρεξη για χορό, αυτό το κομμάτι είναι ό,τι πρέπει για να πατήσουμε το play στο cd και το stop στη… γκαντεμιά. «Και χορεύω, χορεύω ό,τι προβλήματα έχω στην άκρη τ’ αφήνω/ξεδίνω, παίρνω φόρα πάω στο μπαρ/Βάζω τεκίλα και πίνω και πίνω/Για τη στιγμή για τη χαρά για την παρηγοριά...»



«Εγώ κι εσύ μαζί» με τους Αλκίνοο Ιωαννίδη-Τζίμη Πανούση (μουσική: Randy Newman, στίχοι: Τζίμης Πανούσης). Το καουμπόικο τραγούδι της αιώνιας, ανυπότακτης φιλίας μας θυμίζει τον φίλο ή τους φίλους που κάποτε αγαπήσαμε και τώρα αφήσαμε στο παρελθόν με τη... βοήθεια της δουλειάς και των «κοινωνικών», κατά συνθήκη υποχρεώσεων. Για να πάρουμε ένα χαρτί κι ένα μολύβι ή το λάπτοπ, αν προτιμάμε, και να γράψουμε τα ονόματα αυτών των φίλων, μπας και μπούμε στον πειρασμό να τους πάρουμε τηλέφωνο, έστω για ένα γεια κι όχι για επικοινωνία με e-mail. Να! Μας βοηθάνε οι στίχοι.... «Μπορείς αν θες/ να βρεις πιο έξυπνους φίλους,/ Να’ναι μεγάλοι και πιο δυνατοί./Μπορείς!!!/Αλλά να ξέρεις τη δικιά μου αγάπη,/δεν θα στη δώσει φιλαράκο κανείς...»



«Η φωτεινή πλευρά της ζωής» με τους Αντώνη Καφετζόπουλο, Θοδωρή Αθερίδη, Θοδωρή Κοτονιά, Σπύρο Παπαδόπουλο, Γρηγόρη Ψαριανό και χορωδία (μουσική: Eric Idle, στίχοι: Θοδωρής Κοτονιάς από το άλμπουμ «Καλό ταξίδι» του συγκροτήματος «Μακρινά ξαδέλφια»). Είναι ένα πολυπαιγμένο τραγούδι και καλά κάνει και είναι, γιατί και η μουσική και οι στίχοι είναι εξαιρετικοί, γεμάτοι κέφι, χιούμορ, σοφία. Στους απολογισμούς και στους... προϋπολογισμούς της ζωής μας είναι σωστό να τα βλέπουμε όλα με στωικότητα χωρίς να χάνουμε και το τσαγανό που μας εξασφαλίζει η πλάκα με τον ίδιο μας τον εαυτό. «Όλα στη ζωή σου είναι δανεικά/χαμογέλα φέρσου ευγενικά/μην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικά/όλα στη ζωή είναι σκατά.»



«Και του χρόνου» με τον Φοίβο Δεληβοριά (μουσική και στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς από το άλμπουμ «Έξω»). Για να προσγειωθούμε, έστω και για λίγο στο «τώρα», που είναι χειμωνιάτικο και άκρως γιορτινό, όπως το εννοεί ο καθένας το γιορτινό, αυτό είναι ένα τραγούδι που μιλάει για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, της άχρονης, τότε που το ένα δευτερόλεπτο κάνει τη διαφορά και αλλάζει το έτος. Όμως ο χρόνος; Σύμφωνα με αυτά που γράφει και τραγουδά ο Δεληβοριάς, αυτός ο χρόνος αλλάζει μόνο όταν αλλάζουμε εμείς. Κι έχει δίκιο... «Γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει/Γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι/Και κανείς δε γνωρίζει η ζωή που θα βγάλει/ κι όλο αυτό είναι μια μεγάλη γιορτή/Κι όποιος είπε και του χρόνου/θα εννοεί πως δεν τελειώσαμε φέτος/Ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος/και πες το μου κι εσύ.»