Ακούμε: Νατάσα Μποφίλιου, "Μέχρι το Τέλος"

της Φιλουμένας Ζλατάνου

«Μέχρι το τέλος η ψυχή
Κι όμως πηγαίνει και πιο κει
Καλά που βρέθηκες κι εσύ
Να μου την ταξιδέψεις».

Μέχρι το τέλος λοιπόν, μας οδηγούν η Νατάσα Μποφίλιου με το Γεράσιμο Ευαγγελάτο και το Θέμη Καραμουρατίδη, μέσα από ένα εσωστρεφές ταξίδι με αρκετές εκρήξεις που δηλώνουν όλη την εναλλαγή συναισθηματικών καταστάσεων. Με ένα δροσερό «Αεράκι» ξεκινάει το ταξίδι αυτό για να φτάσουμε να επιβιβαστούμε στα «Καραβάκια» , παιχνίδια παιδικά που ενηλικιώθηκαν μαζί μας.

Είναι ελπιδοφόρο ότι η Νατάσα Μποφίλιου δε στέκει στις ερμηνείες του προηγούμενου δίσκου της, προχωράει βήματα πιο πέρα, δεν έχει μανιέρα και δημιουργεί διαφορετικές θεατράλε περσόνες σε κάθε τραγούδι της. Άλλοτε κοριτσάκι που σιγοψιθυρίζει, άλλοτε γυναίκα ερωτευμένη και πληγωμένη και άλλοτε η φωνή της εκφράζει τις σκέψεις όσων –και είναι πολλοί- σιωπούν και η φωνή τους είναι «χρόνια κρότος», στο συγκλονιστικό «Εν Λευκώ». Στο «Μέχρι το τέλος», το ομότιτλο τραγούδι , αποκαλύπτεται μια φωνή που μπορεί να κινηθεί με προσοχή και σε λαϊκούς δρόμους. Αποδεικνύεται, μέσα από την προσεκτική επιλογή ρεπερτορίου και συνεργασιών, ότι η Νατάσα Μποφίλιου δεν είναι διάττοντας αστέρας και έχει πολλά να δώσει ως ερμηνεύτρια. Το πάθος που τη χαρακτηρίζει αλλά και οι σωστές επιλογές αποτελούν δύο από τα σημαντικότερα εφόδια της.

Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, όσο τολμηρό κι αν φανεί, αποτελεί μία από τις δυνατότερες νέες στιχουργικές πένες που διαθέτει το ελληνικό τραγούδι. Εικονοκλαστικός, ποιητικός, άμεσος, δυνατός σαν στιλέτο στίχος, σε ταξιδεύει, σε πονάει, σε γλυκαίνει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ντύνουν τα τραγούδια του, οι συνθέτες με μεράκι και θα γεννιούνται διαμαντάκια. Το «Εν Λευκώ» αποτελεί ένα αριστούργημα και μαζί με το «Αεράκι» και τα «Καραβάκια» αξίζει να τα διαβάσει κανείς χωρίς μουσική, απλά αποτυπωμένα στο χαρτί.

Λένε ότι στίχοι, μουσική, ερμηνεία είναι μια πλεξούδα και δεν έχουν άδικο. Λένε ότι ένα τραγούδι συνήθως χρειάζεται περισσότερες από μία ακροάσεις για να σου αρέσει. Στην περίπτωση του Θέμη Καραμουρατίδη φαίνεται να ισχύει κυρίως το πρώτο. Διότι η μουσική του κουμπώνει άψογα με τους στίχους του Ευαγγελάτου και αναδεικνύονται τα τραγούδια έξοχα από την ερμηνεία της Μποφίλιου. Μουσική που στην πλειοψηφία των τραγουδιών εισχωρεί εξαρχής στη συνείδηση και σε κάνει να λες αυτό το «ποιο είναι αυτό το τραγούδι, το θέλω, ξαναβάλτε το». Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει για το καθαρόαιμο λαϊκό τραγούδι «μέχρι το τέλος».
 
Με χαροποιεί ιδιαιτέρως να έχω στα χέρια μου βιβλιαράκια προσεγμένα. Είναι ένα από τα πράγματα που σε ωθούν να αποκτήσεις αυθεντικό ένα δισκάκι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα θησαυρό. Διότι έχει φιλοτεχνηθεί με 7 πίνακες του ζωγράφου Νίκου Μόσχου, που σε κάνουν να το κρατάς και να το περιεργάζεσαι για ώρα.
Ένας προσεγμένος δίσκος, ένας δίσκος χορταστικός που αξίζει να έχετε στη δισκοθήκη σας αυθεντικό. Ένας δίσκος από τρεις νέους συνειδητοποιημένους καλλιτέχνες με μέλλον. Χρωστάμε στη διορατικότητα και τη γενναιοδωρία του Παρασκευά Καρασούλου το γεγονός ότι αυτοί οι τρεις νέοι μας χαρίζουν στιγμές και τραγούδια υπέροχα.

Μικρή Άρκτος 2008 

Κυκλοφορούν επίσης: 
Θαλής Τριανταφύλλου «Αφιέρωμα»
Δεν είναι συχνό φαινόμενο πλέον στη δισκογραφία ένας δίσκος με ορχηστρικά κλασσικής μουσικής και μάλιστα εμπνευσμένα και αφιερωμένα στους μεγάλους συνθέτες, Vivaldi, Mozart, Tchaikovsky, Debussy, Beethoven, Schubert, Liszt, Chopin, Saens, Ravel, Satie, Τριανταφύλλου και Χατζιδάκι. Ένας δίσκος που σε ταξιδεύει, σε ηρεμεί και σε ωθεί να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με την κλασσική μουσική και να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου. Ένα τολμηρό εγχείρημα που έφερε εις πέρας ο συνθέτης και μουσικός Θαλής Τριανταφύλλου και πίστεψε σε αυτό ο Γιάννης Ζουγανέλης με τη χαρακτηριστική διορατικότητα που τον χαρακτηρίζει. Τα φωνητικά στο Melodie ανήκουν στην Αγάπη Παπαμήτσου που ντύνει ένα αιθέριο κομμάτι άψογα. 13 κομμάτια σε ένα δίσκο που αξίζει να αποκτήσετε σε μια εποχή που η ένδεια χαρακτηρίζει την κλασσική μας παιδεία.
Αυλός 2007 

Βασίλης Δημητρίου «Αριστοφάνη έργα Ι Θεσμοφοριάζουσες/ Όρνιθες / Εκκλησιάζουσες Ι / Νφέλες Ι», «Αριστοφάνη έργα ΙΙ Νεφέλες ΙΙ / Λυσιστράτη / Ιππής / Εκκλησιάζουσες ΙΙ / Πλούτος»
Ο Βασίλης Δημητρίου έγραψε πρωτότυπη μουσική για τις επτά από τις έντεκα σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη, για δύο από αυτές μάλιστα, τις «Νεφέλες» και τις «Εκκλησιάζουσες», δύο φορές. Ο κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος ο οποίος συνεργάστηκε ως μεταφραστής με τον Δημητρίου σε πολλές Αριστοφανικές κωμωδίες με διαφορετικούς σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές, έχει πει: «Ο Δημητρίου ξέρει κάθε φορά να βρίσκει το σφυγμό, τον πυρήνα στα κείμενα, γνωρίζει να διακρίνει το δραματικό στοιχείο, το περιγραφικό, το τελεστικό από το λυρικό και ακολουθώντας το σκηνοθετικό σχέδιο να παραδίδει στον χορογράφο και στους ασκημένους χορούς, ρυθμούς και μελωδίες ευφρόσυνες, χαρίεσσες και όταν το απαιτεί το κείμενο ενθουσιώδεις, θρηνώδεις ή ευτράπελες... Η έκδοση των μουσικών του λύσεων στα δύσκολα δραματικά αρχαία κείμενα έρχεται να συμπαραταχθεί στην πράγματι γόνιμη εποποιία της μελοποίησης χορικών, εποποιία μοναδική σε ευρωπαϊκή έκταση. Και προσκομίζει ο Δημητρίου τον οίστρο του». Μια τέτοια περιγραφή τα συνοψίζει όλα όσα αποκομίζει κανείς από τους δύο διπλούς δίσκους του. Δίσκοι με ερμηνείες μεγάλων ηθοποιών και ένθετα με πληροφορίες και φωτογραφίες κάθε παράστασης καθώς και κείμενα των Κώστα Γεωργουσόπουλου, Γιώργου Μιχαλακόπουλου, Ανδρέα Βουτσινά και Αλέξη Σολωμού (στο Ι). Ένας δίσκος για τη συλλογή σας, αρχείο σημαντικών στιγμών του ελληνικού θεάτρου.
Lyra 2008