The Bourne Legacy: Η μετριότητα του Bourne

του Λουκά Τσουκνίδα
 
Για τέταρτη φορά, ο Τζέισον Μπορν θα μας απασχολήσει, όχι όμως με τη φυσική του παρουσία, αλλά αυτή τη φορά με το κληροδότημά του, εκείνο της ανυποταξίας στις προσταγές του “Προγράμματος” που θέλει τα πειραματόζωά του υποχείρια και αναλώσιμα. Τη σκηνοθεσία του τέταρτου μέρους και απαρχής πιθανότατα μιας νέας τριλογίας, αναλαμβάνει ο σεναριογράφος της σειράς Τόνι Γκιλρόι, που έδωσε κάποτε τα διαπιστευτήρια του με το “Michael Clayton” και τα πήρε πίσω με το “Duplicity”. Εδώ, μένει σχετικά πιστός στην αισθητική της σειράς και μας δίνει μερικές απολαυστικές στιγμές δράσης, αλλά αυτή τη φορά το στόρι δεν αντέχει στη σύγκριση κι η πολύ καλή ερμηνεία του Τζέρεμι Ρένερ δεν αρκεί για να “κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο”...

Η υπόθεση

Ο Άαρον Κρος είναι ένα από τα μέλη του μικρού στρατού “υπερανθρώπων” που γεννήθηκαν απ' το “Πρόγραμμα” μετά τον Τζέισον Μπορν. Φτάνοντας σ' έναν σταθμό του Προγράμματος μετά από πορεία πολλών ημερών μέσα από χιονισμένα, βραχώδη όρη και με μια αγέλη λύκων στο κατόπι του, ανακαλύπτει ότι κάποιος έχει αποφασίσει να ξεκάνει αυτόν και όσους όμοιούς του υπάρχουν εκεί έξω. Καθώς έχει ξεμείνει από τα ζωτικής σημασίας χάπια που του έχουν χορηγηθεί αποφασίζει να βρει τη Δόκτωρα Ζίρινγκ, τη βιολόγο που τον εξέταζε στις περιοδικές του επισκέψεις στο εργαστήριο του Προγράμματος. Για καλή του τύχη ξέρει που μπορεί να βρει αυτό που θέλει κι επιπλέον, είναι κι αυτή φυγάς, αφού ξέρει πολλά, κι όποιος ξέρει πολλά πεθαίνει. Μαζί θα προσπαθήσουν, πρώτ' απ' όλα, να μείνουν ζωντανοί...



Η κριτική

Επενδύοντας πάνω στην οικεία όψη “καθημερινού ανθρώπου”, αλλά και στις ερμηνευτικές ικανότητες του Τζέρεμι Ρένερ, ο Γκιλρόι επιχειρεί να μας δώσει έναν καινούργιο, πιο βελτιωμένο Τζέισον Μπορν, έναν χαρακτήρα πιο πειστικό και πιο ανθρώπινο πίσω απ' τη στολή του “υπερανθρώπου” και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει. Ο Άαρον Κρος δε μοιάζει ποτέ του άτρωτος κι ούτε φαίνεται να νιώθει έτσι, όχι τουλάχιστον όσο η ζωή του κρέμεται από μια καρτέλα με μπλε χαπάκια. Καταλαβαίνει ότι κάτι πολύ μεγαλύτερο απ' αυτόν αναμένεται να σκάσει επάνω του έτσι ώστε να μη σκάσει στα μούτρα των άμεσα υπεύθυνων, αλλά δεν έχει καιρό να διαλευκάνει οτιδήποτε. Η επιβίωση είναι το μόνο του κίνητρο κι αυτό είναι κάτι που μπορούμε να ασπαστούμε και να ταχθούμε με το μέρος του. Φυσικά, το ότι οι “κακοί” είναι αδίστακτοι και κυνικοί βοηθά πάρα πολύ.

Ο Ρένερ τα καταφέρνει περίφημα σε όλα όσα έχει να κάνει σηκώνοντας την ταινία στους ώμους του μαζί με την πάντα γοητευτική Ρέιτσελ Βάις, που προσπαθεί πάρα πολύ να δώσει στον χαρακτήρα της ζωή, παρά το ότι το σενάριο τον έχει απαλλάξει από οποιαδήποτε υποψία αληθοφάνειας και αιτιολόγησης. Καταφέρνει τουλάχιστον να δώσει ένα θερμό θηλυκό αντίβαρο στην χημικά ενισχυμένη αρρενωπότητα του Κρος και το αντικείμενο για ένα φλερτ διαρκείας από την πλευρά του που τον κρατά σε μια στοιχειώδη επαφή με όσα απολαμβάνουν κι όσα διακυβεύουν οι κανονικοί άνθρωποι.

Δυστυχώς, πέρα απ' την εισαγωγική σειρά σκηνών όπου ο Κρος ανακαλύπτει ότι είναι στόχος και ξεφεύγει έντεχνα απ' τα ιπτάμενα ηλεκτρονικά μάτια των διωκτών του, βλέπουμε κυρίως μια εναλλαγή υπερβολικών και σχετικά άσκοπων κυνηγητών με αποκορύφωμα την σεναριακή ευκολία του να στείλουν στο κατόπι του έναν άλλο άτρωτο πράκτορα, παράγωγο ενός άλλου, ακόμη πιο μυστικού προγράμματος, τόσο μυστικού που αντί για όνομα έχει αρχικά, ο οποίος δεν έχει συναισθήματα και αναστολές και άρα μπορεί να νικήσει τον προκάτοχό του (;!). Εδώ η κοινή λογική απορρίπτεται τελείως ως σύμβουλος, αφού όλη η φασαρία γίνεται για να μην αποκαλυφθεί η ύπαρξη του Προγράμματος, αλλά ο υπεράνθρωπος ενός ακόμη πιο αμφιβόλου ηθικής απόρρητου πειράματος αφήνεται λυτός να τα κάνει λαμπόγυαλο στους δρόμους της Μανίλα...

Το “The Bourne Legacy” είναι μια μέτρια ταινία δράσης και δεν ανταποκρίνεται ποτέ στο κληροδότημα της τριλογίας που καλείται να επανιδρύσει.

Βγαίνουν ακόμη:
Το βραβευμένο “Amour” του Μίκαελ Χάνεκε, μια ταινία πιο προφανής και λιγότερο διεισδυτική από προηγούμενες του μεγάλου αυστριακού. Η “Κόρη” του Θάνου Αναστόπουλου, το τούρκικο δράμα “Autumn”, το αμερικάνικο δράμα “Matching Jack”, η ταινία τρόμου “Silent House” και η ταινία κινουμένων σχεδίων “Barbie: The Princess & the Popstar”.