Killer Joe: Ο θρίαμβος του Matthew McConaughey

του Λουκά Τσουκνίδα

Για δεύτερη φορά σερί μετά το “Bug”, ο βετεράνος σκηνοθέτης του “Εξορκιστή” Γουίλιαμ Φρίντκιν συνεργάζεται με τον βραβευμένο θεατρικό συγγραφέα Τρέισι Λετς σε μια μεταφορά έργου του στη μεγάλη οθόνη. Το “Killer Joe”, εμφανώς θεατρικό και στομφώδες σε σημεία, είναι ένα πρωτότυπο, καλοπαιγμένο θρίλερ μπολιασμένο με μαύρο χιούμορ, απελπισία και κάθε είδους βία που σε καθηλώνει και σε απορροφά, παρά τις καρτουνίστικες, αλλά άκρως αποκρουστικές απεικονίσεις του.

Η υπόθεση

Ο Κρις εμφανίζεται στη μέση της νύχτας στο τροχόσπιτο που ζει ο πατέρας του με τη μητριά και την αδερφή του, εκδιωγμένος απ' το σπίτι της μητέρας του, με μια ζοφερή πρόταση: Να προσλάβουν τον αστυνομικό / δολοφόνο-προς-ενοικίαση Κίλερ Τζο για να σκοτώσει τη μάνα του κι οι υπόλοιποι, αφού πληρωθεί ο φονιάς, να μοιραστούν τα ρέστα απ' την ασφάλεια ζωής που θα έχει να λαμβάνει η Ντότι, η μικρή της οικογένειας. Μετά από σύντομες διαβουλεύσεις και την παραχώρηση, ως εγγύηση πληρωμής, της παρθενίας της μικρής στον αδίστακτο εκτελεστή, το σχέδιο προχωράει. Φυσικά, κάτι πάει πολύ στραβά κι όλα τινάζονται στον αέρα με απρόβλεπτες συνέπειες για τους εμπλεκόμενους...

Η κριτική

Εμφανώς στο στοιχείο του και με την προφανή συμβολή του καλογραμμένου σεναρίου, ο Φρίντκιν μάς εισάγει στους χαρακτήρες με τρόπο στιλιζαρισμένο αλλά και εξαιρετικά επιτυχή, αφού απ' τις πρώτες σκηνές κιόλας, μαθαίνουμε όλα όσα χρειάζεται γι' αυτούς, το ποιόν τους και το κακορίζικο σχέδιό τους. Με αντίστοιχα στιλάτο, αλλά και επιβλητικό τρόπο μάς παρουσιάζει λίγο αργότερα τον άνθρωπο του τίτλου, εκείνον που θα φέρει εις πέρας την ύβρι μα και την επερχόμενη τιμωρία των άθλιων, κακόμοιρων συνωμοτών. Παρ' όλ' αυτά, αν και οι χαρακτήρες είναι λίγο πολύ αναγνωρίσιμοι, οι δημιουργοί καταφέρνουν στη συνέχεια να μας χαρίσουν μια αφήγηση απρόβλεπτη και συναρπαστική, που σε κάποια σημεία δεν ξέρεις πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί.

Οι δύο πόλοι αυτής της αφήγησης, ο διεφθαρμένος κι αδίστακτος Τζο με το ευγενικό παρουσιαστικό και την εμμονή στους καλούς τρόπους και, φυσικά, η φαινομενικά αθώα μα μολυσμένη προ πολλού απ' το μικρόβιο του αμοραλισμού Ντότι, είναι εκείνοι μεταξύ των οποίων οι υπόλοιποι παλινδρομούν, δημιουργώντας κύματα αψυχολόγητων ενεργειών με καταστροφικές συνέπειες για όλους.

Η διαλυμένη απ' την ανέχεια, τις καταχρήσεις και την παντελή απουσία αρχών ή αξιών οικογένεια έχει βυθιστεί σ' έναν αποδεκτό μεταξύ των μελών της αμοραλισμό κι ένα εγγενές μίσος που υποκαθιστά οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να είναι η κόλλα στις αναμεταξύ τους σχέσεις. Όταν βρεθεί κάτω απ' το χέρι ενός εξουσιαστή που ενσαρκώνει έναν αμοραλισμό συνειδητοποιημένο, κυνικό και κατά μία έννοια “θεσμικό”, χάνει και την εύθραυστη ισορροπία που είχε και αποσυντίθεται εν ριπή οφθαλμού. Τα ψήγματα τρυφερότητας και ευγενών προθέσεων που διακρίνει κανείς στον Κρις απέναντι στην αδερφή του, αλλά και στην ίδια τη ζωή που θα ήθελε να ζήσει, διαλύονται σαν ψίχουλα μπροστά στο πεπρωμένο που έχει καθοριστεί απ' την καταγωγή και την ανατροφή του. Το τέλος, σχετικά απρόβλεπτο κι αυτό, αλλά κάπως πιο κωμικοτραγικό απ' την υπόλοιπη ιστορία, αφαιρεί κάθε πιθανό νόημα απ' τη μίζερη ύπαρξη τους, αλλά και του ίδιου του Τζο που έχει γίνει μια καρικατούρα του επιβλητικού εξουσιαστή.

Την υπέροχη σκηνοθεσία και το εξαιρετικό σενάριο απογειώνουν οι ερμηνείες του εκπληκτικού καστ με τον Matthew McConaughey να θριαμβεύει σ' έναν ρόλο που θα μπορούσε να γείρει εύκολα προς την καρικατούρα πριν την ώρα του και να χάσει την αιχμή του. Αντίστοιχα στοιχειωτική και η Τζούνο Τεμπλ στον αμφίσημο ρόλο της Ντότι, ενώ ο Τόμας Χέιντεν-Τσερτς, η Τζίνα Γκέρσον και ο Εμίλ Χιρς μπαίνουν στο πετσί των καταδικασμένων απ' τη βλακεία και την άγνοια χαρακτήρων τους, αναμιγνύοντας υπέροχα το κωμικό με το τραγικό που το κείμενο διαρκώς εμπεριέχει.

Το “Killer Joe” είναι μια πολύ καλή ταινία, ένα καλοστημένο θρίλερ, μια υποδόρεια μαύρη κωμωδία και, αν το τραβήξεις λίγο απ' τα μαλλιά, μια ζωηρή αλληγορία για τη βία, την εξάπλωσή της ως ιού και τη διαβρωτική της δράση, σε κάθε είδους άκρο ή περιθώριο.

Βγαίνουν ακόμη:

Η αληθινή, συγκινητική ιστορία απ' τα χρόνια του Ολοκαυτώματος “In Darkness” της Ανιέσκα Χόλαντ, το νορβηγικό δράμα “The Orange Girl”, το σίκουελ “Resident Evil: Retribution”, η ταινία κινουμένων σχεδίων “Brave” και, σε επανέκδοση, το “Shadow of a Doubt (1943)” του Άλφρεντ Χίτσκοκ και το “Scarlet Street (1945)” του Φριτς Λανγκ.

Όλες οι Ταινίες