Blitz: Ο Τζέισον Στέιθαμ και το αστυνομικό θρίλερ

του Λουκά Τσουκνίδα

Αντέχουμε ακόμη μια ταινία με τον Τζέισον Στέιθαμ στο ρόλο του εαυτού του; Οφείλω να ομολογήσω πως, ναι, προσωπικά μπορώ ν' αντέξω πολλές ακόμη μιας και δε βλέπω κανέναν αλλον άξιον-hero εκεί έξω με τόση διάθεση να τυποποιηθεί ακραία και καμία εμφανή ενοχή ενόσω το κάνει. Το “Blitz” του Έλιοτ Λέστερ είναι ένα αστυνομικό θρίλερ βασισμένο σε κάποιο βιβλίο, άτσαλα γραμμένο και πηγμένο στα κλισέ, κρυφά ή φανερά. Παρ' όλ' αυτά, δουλεύει ως διασκεδαστικό οφθαλμόλουτρο, χάρη κυρίως στους πολύ καλούς πρωταγωνιστές του.

Η υπόθεση

Ο Τομ Μπραντ (Τζέισον Στέιθαμ) είναι ένας αντισυμβατικός μπάτσος, που ασκεί βία σα να κάνει την πλάκα του, μπαίνοντας στο μάτι του κίτρινου Τύπου και, συνεπώς, σ' αυτό του αρχηγού του. Ο Πόρτερ Νας (Πάντι Κόνσινταϊν) είναι ένας ανοιχτά ομοφυλόφιλος μπάτσος, καλός στη δουλειά του και υπομονετικός με τις ρατσιστικές ενοχλήσεις που δέχεται διαρκώς. Όταν αναλαμβάνει προϊστάμενος του τμήματος όπου ανήκει και ο Μπραντ, μετά την άδεια επ' αορίστου στον αλκοολικό πρώην αρχιντετέκτιβ Ρόμπερτς, οι δύο άντρες πρέπει να συνεργαστούν για ν' αντιμετωπίσουν έναν κατά συρροή δολοφόνο αστυνομικών που αυτοαποκαλείται The Blitz. Χάρη στις αμφιλεγόμενες μεθόδους του, ο Μπραντ ανακαλύπτει ότι ο δράστης δεν είναι άλλος απ' τον ψυχάκια Μπάρι Γουάις (Άινταν Γκίλεν), έναν αλητήριο που είχε ξυλοφορτώσει άγρια σε ένα μπιλιαρδάδικο. Η προσαγωγή του είναι εύκολη υπόθεση, όχι όμως και η σύλληψή του...
 


Η κριτική

Με τον Τζέισον Στέιθαμ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, να ξερνάει κοφτές ατάκες με το γνωστό του βλέμμα και να ψαρώνει όποιον συναντά μπροστά του, ο Λέστερ είχε στα χέρια του ένα σίγουρο χαρτί στο πρόβλημα του στιλιζαρίσματος. Το θέμα ήταν τι είδους χημεία θα είχε με τους συμπρωταγωνιστές του, ώστε να μη γίνει αυτός ο μοναδικός λόγος που θα δει κανείς το “Blitz”. Εδώ ήρθε ο εξαιρετικά ευέλικτος και ιδιόρρυθμος Πάντι Κόνσινταϊν να πάρει έναν αχρείαστα αμφιλεγόμενο χαρακτήρα, τον γκέι αστυνομικό, να κρατήσει τις ισορροπίες και να τραβήξει τα φώτα απ' τον επιβλητικό συμπρωταγωνιστή του. Μαζί με τον Άινταν Γκίλεν, που κάνει ό,τι μπορεί στον πραγματικά κακογραμμένο ρόλο του ημίτρελου φονιά, σχηματίζουν ένα τρίο που, με ένα καλύτερο σενάριο, θα έκανε θαύματα.

Ο Μπραντ τα βρίσκει με τον Νας, στο επίπεδο που και οι δυο κάνουν καλά τη δουλειά τους και καταλαβαίνουν ο ένας τις ιδιαιτερότητες του άλλου και με έναν πολύ καλό συνδυασμό νόμιμων και παράνομων διαδικασιών καταφέρνουν να τσιμπήσουν τον άνθρωπό τους. Ο Γουάις πάλι, μοιάζει να θέλει να πιαστεί απλώς και μόνο για να ταυτοποιηθεί με τον μυθικό φονιά που έχει επινοήσει και ονομάσει “The Blitz”. Κάνει αψυχολόγητες κινήσεις, παιδεύοντάς τους, αλλά πέφτει εύκολα στο δόλωμα που του πετάνε κατά το αναμενόμενα κουλ φινάλε.

Δυστυχώς, το γκρουπ των χαρακτήρων συμπληρώνουν κάποιοι οι οποίοι παραμένουν εξαιρετικά επιφανειακοί, ενώ μας συστήνονται σαν κάτι παραπάνω. Μοιάζουν να θυσιάζονται στην έλλειψη φιλμικού χρόνου, καθώς και στην ανάγκη για περισσότερη έκθεση στο τρίδυμο που κινεί τις εξελίξεις: ο αλκοολικός αστυνομικός που έχει μόνο τη δουλειά του για σανίδα σωτηρίας, ο κίτρινος δημοσιογράφος που θυσιάζει ζωές στο κυνήγι του αποκλειστικού, η νεαρή αστυνομικίνα που παλεύει ακόμη με τον παλιό της εθισμό στην ηρωίνη, ο συγκροτημένος συνάδελφος που μετά το φλερτ αποφασίζει να της σταθεί. Όλοι εν δυνάμει παράγοντες στις εξελίξεις, αλλά τελικά, σχεδόν αμέτοχοι.

Δε βαριέσαι, για την εποχή που καλούμαστε να το δούμε, μέσα στις δεκάδες ταλαιπωρημένες επανεκδόσεις και τις ταινίες που ξέμειναν στα ράφια του χειμώνα, το “Blitz” μοιάζει αρκετά επαρκές. Η σκηνοθεσία είναι στιλιζαρισμένη μα όχι υπερβολικά βιντεοκλιπίστικη κι ο καλός ρυθμός του σε κρατά απ' το να αναλύσεις τις δεκάδες τρύπες της αστυνομικής πλοκής που ξεδιπλώνεται μπροστά σου. Η μουσική που “βαράει” βοηθά επίσης προς αυτή την κατεύθυνση.

Το “Blitz” είναι ένα μέτριο αστυνομικό θρίλερ με κωμικές διαθέσεις, που κερδίζει, πάντως, στη σύγκριση με όσα τέρατα βλέπουμε στις αίθουσες τελευταία.

Βγαίνουν ακόμη:
- Το δράμα “The Beginners”, η καφροκωμωδία “Bad Teacher”, η ταινία δράσης “Largo Winch: The Burma Conspiracy”, το δανέζικο δράμα “The Woman Who Dreamed of a Man” και, σε επανέκδοση, “Το Μπλόκο (1965)” του Άδωνι Κύρου, το “A Bout de Souffle (1960)” του Ζαν-Λικ Γκοντάρ και το “Le Grand Amour (1969)” του Πιερ Ετέξ.