Solomon Kane: Μεσαιωνική φαντασία... παλαιάς κοπής

του Λουκά Τσουκνίδα

Οι ιστορίες μεσαιωνικής φαντασίας, με ήρωες όπως ο “Conan” του Ρόμπερτ Χάουαρντ, ήταν πάντα δημοφιλείς και η γλαφυρή εικονογραφία τους κατάλληλη για μεταφορά στο μέσο του κινηματογράφου. Ο “Solomon Kane” είναι ένας άλλος μοναχικός ήρωας του ίδιου δημιουργού, με διαφορετική ιστορία, η οποία μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη απ' τον Μάικλ Μπάσετ με συνέπεια στο είδος και τον εντυπωσιασμό που αυτό προστάζει. Δυστυχώς, η παλιομοδίτικη, μακρόσυρτη αφήγηση κουράζει, και το αίμα που ρέει άφθονο δε φτάνει για να διατηρήσει το ενδιαφέρον μέχρι το αναμενόμενο τέλος.

Το ιστορικό του Solomon Kane (Τζέιμς Πέρφοϊ) είναι αυτό ενός ανθρώπου από τζάκι βασιλικό, που όταν διεκδίκησε αυτό που πίστευε ότι του αξίζει, με τον λάθος τρόπο, βρέθηκε έκπτωτος, να περιφέρεται ως τυχοδιώκτης στους πέντε δρόμους. Η οργή του συνδυάστηκε άψογα με τις ενοχές και τις ικανότητες που αποκόμισε απ' την στρατιωτική του εκπαίδευση, ώστε γρήγορα εξελίχθηκε σε έναν ατρόμητο πολεμιστή, καπετάνιο, μισθοφόρο, μακελάρη και ότι άλλο του έφερνε η τύχη στο διάβα του. Όμως η ψυχή του ήθελε να ηρεμήσει και ν' αποφύγει το χέρι του σατανά κι έτσι, ο Kane βρέθηκε έγκλειστος σε μοναστήρι να προσπαθεί να τη σώσει. Μάταια, όμως, καθώς όλοι κατάλαβαν ότι ο άνθρωπος αυτός δε χρειάζεται ηρεμία, αλλά εξιλέωση.

Βρέθηκε, λοιπόν, και πάλι στο δρόμο να παλεύει για τη σωτηρία της ψυχής, δηλώνοντας ειρηνιστής κι αποφεύγοντας κάθε είδους συμπλοκή. Στα μαύρα χρόνια του Μεσαίωνα όμως, οι συμπλοκές και το κακό συναπάντημα δεν ήταν κάτι που απλώς αποφεύγεις. Πολύ σύντομα, ο Kane βρήκε τον βίαιο εαυτό του κι έναν καινούργιο στόχο στη ζωή. Να σώσει την όμορφη Μέρεντιθ απ' τον κακό Μαλάτσι (Τζέισον Φλέμινγκ) και μαζί την ψυχή του. Στην δύσκολη πορεία, θα έρθει αντιμέτωπος με ένα φάντασμα του παρελθόντος του...
 
[Το trailer της ταινίας]

Διαβάζοντας κάποιος το στόρι του “Solomon Kane” αντιλαμβάνεται γρήγορα τι πρόκειται να δει: μία κλασική ιστορία ενός ήρωα που ξεπερνά με πόνο και κόπο τα εμπόδια που ο ίδιος βάζει στον εαυτό του, και που για να βρει το δρόμο της αρετής πρέπει να περάσει απ' τον δρόμο της κακίας και να μείνει αλώβητος και αγνός στην ψυχή του. Ο άνθρωπος λέγεται Κάιν και Σολομώντας κι αυτό μας προδιαθέτει πάνω-κάτω για πολλά και διάφορα.

Το φανταστικό μεσαιωνικό πλαίσιο, αποτελεί απλώς ένα τεράστιο χαλί με κλισέ που είναι το πιο κατάλληλο για να υποθάλψει τέτοιου είδους ιστορίες με ρομαντικούς ήρωες. Το καλό και το κακό είναι ξεκάθαρα σε όλους πλην του ήρωά μας, ο οποίος καλείται να τα ξεκαθαρίσει κι αυτός, όπως και τη θέση του, για να κερδίσει την καρδιά του κοριτσιού και τη δική μας. Επίσης, το κακό είναι αόριστο και τα κίνητρα των φορέων του ανεξήγητα, έτσι ώστε μια διαρκής απειλή να λιμνάζει απλώς στην ατμόσφαιρα, πανταχού παρούσα και αρκούντως εκφοβιστική κι εκβιαστική για τον ήρωα προς εξιλέωση.

Ωραίες κι επικές καρικατούρες, δε λέω, αλλά παλιομοδίτικες και δυστυχώς, παρωχημένες και προβλέψιμες σε κάθε βήμα τους. Κι οι σεναριογράφοι δεν κάνουν τίποτε για να το διορθώσουν αυτό, να διασκευάσουν μια παλιακή ιστορία με τρόπο που θα κρατά το ενδιαφέρον του σημερινού θεατή, όπως ένας σύγχρονος παραμυθάς θα έκανε με έναν παμπάλαιο μύθο, που ακούγεται σαν τ' ανέκδοτα που λέγαμε στο δημοτικό. Με την καταστροφική συμβολή του σκηνοθέτη, υποθέτουν ότι βρισκόμαστε σε άλλη δεκαετία στην ιστορία της αφήγησης και υπογραμμίζουν την κάθε λεπτομέρεια ακολουθώντας μια φόρμα με φλας-μπακ και λακωνικές δηλώσεις του ήρωα για τα προσωπικά του φαντάσματα, ώστε φτάνουμε στη μέση της ταινίας κι η πλοκή δεν έχει προχωρήσει στο ελάχιστο. Επιπλέον, χαρακτήρες εμφανίζονται απ' το πουθενά κι εξαφανίζονται πάλι χωρίς να προσθέτουν τίποτε εποικοδομητικό που θα εμπλουτίσει την πολυπόθητη κλιμάκωση.

Εντάξει, η φωτογραφία, τα εφέ και οι σκηνές δράσης μοιάζουν αψεγάδιαστα, ενώ ο Τζέιμς Πέρφοϊ κάνει ό,τι μπορεί για να δώσει ζωή σ' έναν φαινομενικά πολυδιάστατο, αλλά οδυνηρά μονοδιάστατο χαρακτήρα. Όμως, η αφήγηση μιας τόσο προβλέψιμης ιστορίας πρέπει να τα δένει όλα αυτά σ' ένα σωστό ρυθμό που να κρατά το ενδιαφέρον και το ανανεώνει ενίοτε με μικρές ανατροπές στ' αναμενόμενα. Ή, τουλάχιστον, να μην παίρνει τόσο σοβαρά τον εαυτό της. Εδώ δε συμβαίνει ποτέ κάτι τέτοιο.

Το “Solomon Kane” είναι μια κλισέ περιπέτεια μεσαιωνικής φαντασίας, μοιάζει συνεπής σε όσα υπόσχεται, αλλά δε φέρνει τίποτε καινούργιο σ' ένα είδος που παρακμάζει άσχημα.

Βγαίνουν ακόμη:
- Το αδιάφορο γαλλικό δράμα “L'Age de Raison”, η ταινία τρόμου του Γουές Κρέιβεν “My Soul to Take” και η “παιδική” γαλλική προσπάθεια για έναν “Lucky Luke” με σάρκα και οστά.