The Town: Αστυνομικό θρίλερ και δράμα δια χειρός Μπεν Άφλεκ

του Λουκά Τσουκνίδα

Με το “Gone Baby Gone” ο Μπεν Άφλεκ έδωσε το πρώτο του επιτυχημένο δείγμα ως σκηνοθέτης, παίρνοντας μια σχετική ρεβάνς για την καζούρα που έχει υποστεί ως ερμηνευτής. Με το καινούργιο του πόνημα, καταφέρνει να εδραιώσει τη θέση του ανάμεσα στους καλούς νέους δημιουργούς, παρά το μεγάλο του ρίσκο να δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον... εαυτό του. Το “The Town” είναι ένα αγωνιώδες αστυνομικό θρίλερ κι ένα έντονο προσωπικό δράμα μπλεγμένα αριστοτεχνικά, με απόλυτα κινηματογραφικό τρόπο, με το κουβάρι της πόλης όπου διαδραματίζονται.

Βρισκόμαστε σε μια γειτονιά της Βοστόνης, την παρηκμασμένη Τσάρλσταουν, όπου κάθε πιτσιρικάς προετοιμάζεται για μία τουλάχιστον βόλτα απ' τις κρατικές φυλακές στη ζωή του. Εκεί, ο Νταγκ Μακρέι (Μπεν Άφλεκ) είναι ο εγκέφαλος μιας συμμορίας ληστών, δίπλα στον παιδικό του φίλο Τζεμ (Τζέρεμι Ρένερ) που μόλις έχει επιστρέψει απ' την ψειρού, όπου μπήκε για φόνο. Αν ο Νταγκ είναι ψύχραιμος, μεθοδικός και διατηρεί μια συγκεκριμένη “εργασιακή” ηθική, ο Τζεμ γύρισε νευρικός και έτοιμος για όλα, με μοναδικό ηθικολογικό μέτρο το να μη ξαναγυρίσει ποτέ εκεί μέσα. Έτσι, σε μια ληστεία ρουτίνας, ο Τζεμ, κόντρα στο “πρωτόκολλο” της συμμορίας, αρπάζει μια υπάλληλο σαν όμηρο, την Κλερ Κίζι, πριν την αφήσει ελεύθερη στο πουθενά.

Όμως,η Κλερ (Ρεμπέκα Χολ) μένει κοντά στη γειτονιά τους κι είναι η μόνη που θα μπορούσε να τους αναγνωρίσει και να τους δώσει στον ορκισμένο κυνηγό τους, τον πράκτορα του FBI Άνταμ Φρόλι (Τζον Χαμ). Ο Νταγκ την παρακολουθεί, τη γνωρίζει από κοντά κι αρχίζει να βλέπει σ' αυτήν τον άνθρωπο που θα τον τραβήξει απ' το βούρκο της Τσάρλσταουν. Οι υπόλοιποι όμως, και ειδικά ο αρχιμαφιόζος της περιοχής (Πιτ Πόσαλθγουεϊτ) δε συνερίζονται τα υπαρξιακά προβλήματα του αρχιληστή...

[Το trailer της ταινίας]

Όπως και στην προηγούμενη ταινία του, ο Άφλεκ διεκδικεί κι εδώ τον τίτλο του σκηνοθέτη της Βοστώνης, αφού απ' το όνομα του φιλμ και μόνο, καταλαβαίνει κανείς πως η πόλη αποτελεί έναν απ' τους χαρακτήρες της ιστορίας του. Φυσικά, όντας από εκεί, την ξέρει σαν την παλάμη του και την εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε κάθε σκηνή, είτε ως φόντο στις δραματικές περιπτύξεις των χαρακτήρων του είτε ως σκηνικό για τα υπέροχα αυτοκινητοκυνηγητά μεταξύ μπάτσων και κλεφτών.

Η πόλη (η Τσάρλσταουν, η γειτονιά, το στενό περιβάλλον, η καταγωγή) είναι αυτή που ρίχνει τη σκιά της πάνω στον Νταγκ, που απ' αυτήν είναι που θέλει να ξεφύγει περισσότερο κι απ' τους ανθρώπους, περισσότερο κι απ' τον Τζεμ, ο οποίος θα έδινε και τη ζωή του γι' αυτόν.

Στον κεντρικό ρόλο του Νταγκ, ο Άφλεκ είναι άνετος και, παρ' ότι δεν ξεφεύγει απ' το ατσαλάκωτο, άνευρο ύφος που τον έφερε στο επίκεντρο της πλάκας, μοιάζει να έχει γράψει τον χαρακτήρα υπέρ του. Επιπλέον, έχει φτιάξει δευτερεύοντες χαρακτήρες που εξισορροπούν το ενδιαφέρον και ξέρει καλά να διαλέγει το καστ του. Ο Τζέρεμι Ρένερ, ο Πιτ Πόσαλθγουεϊτ, η Ρεμπέκα Χολ, ο Κρις Κούπερ κι ο Τζον Χαμ δίνουν, με τις ερμηνείες τους, ένταση στο κομμάτι του αστυνομικού θρίλερ και αληθοφάνεια στο οικογενειακό/προσωπικό/υπαρξιακό δράμα του πρωταγωνιστή. Ειδικά ο Ρένερ είναι εξαιρετικός.

Ο Τζεμ ξέρει ότι είναι καταδικασμένος να μείνει στην Τσάρλσταουν, στη φυλακή που αυτός έχει επιλέξει, κι είναι το βαρίδιο του Νταγκ, η μοναδική συναισθηματική του σύνδεση με την “Πόλη”. Η οποία, βέβαια, συχνά μοιάζει να “χειρίζεται” τον Τζεμ σαν μαριονέττα για να κρατήσει τον Νταγκ στα σπλάχνα της, εκεί όπου θα γίνει σίγουρο μπαλάκι ανάμεσα στα δύο άκρα, την τοπική εξουσία του αρχιμαφιόζου (για τον οποίο αποτελεί αναλώσιμο εργαλείο) και τη διευρυμένη εξουσία του αρχιμπάτσου (για τον οποίο αποτελεί ακόμη ένα τρόπαιο). Η Κλερ, πάλι, καλείται να γίνει το σωσίβιό του, αλλά με τρόπο που αντικατοπτρίζει τη διαστρεβλωμένη κρίση του Νταγκ για το πως λειτουργούν οι σχέσεις των ανθρώπων πέρα απ' την Τσάρλσταουν.

Το “The Town” είναι μια πραγματικά ψυχαγωγική ταινία, καλογραμμένη, καλοσκηνοθετημένη και καλοπαιγμένη. Αν λείπει κάτι, ίσως είναι ένας πιο δυνατός κεντρικός χαρακτήρας κόντρα στην ανελέητη “Πόλη” ή ο Έντουαρντ Νόρτον στη θέση του Μπεν Άφλεκ.

Βγαίνουν ακόμη:
- Η πολυσυζητημένη “Χώρα Προέλευσης” του Σύλλα Τζουμέρκα, μια ενδιαφέρουσα κινηματογραφική απόπειρα για ψυχανάλυση της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Εξαιρετικά δουλεμένη, αλλά ακατανόητη σε αρκετά σημεία μέσα στο οικογενειακό δράμα που αφηγείται, και συγκεχυμένη στο επίπεδο των παραλληλισμών που πασχίζει να υποδηλώσει.
- Δύο υπέροχες αισθητικά, αλλά κάπως απόμακρες ταινίες, το βραβευμένο “Honey” του Σεμί Καπλάνογλου (τρίτο μέρος της τριλογίας του) και το εικαστικό “In the City of Sylvia” του Χοσέ Λουίς Γκερίν.
- Το απαράδεκτο “Heartless” του Φίλιπ Ρίντλεϊ, το “Χωρίς Σύνορα” του Νικ Γκαϊτατζή και το βίντεο-γκέιμ “Resident Evil: Afterlife”.

Όλες οι Ταινίες