Shrek Forever After: Σαν αναμασημένη τσιχλόφουσκα

του Λουκά Τσουκνίδα

Η πετυχημένη σειρά κινουμένων σχεδίων, η παχιά αγελάδα της Dreamworks που πήρε το σύμπαν των παλιών γνωστών παραμυθιών, το έκανε άνω-κάτω και δημιούργησε κάτι καινούργιο χωρίς να παρεκκλίνει απ' το κλασικό ηρωικό θέμα, φτάνει στο τέταρτο και τελευταίο, απ' ό,τι λέγεται, μέρος της. Μήπως, όμως, το κούρασαν ήδη;

Κάποτε σε μια μακρινή χώρα ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα είχαν μια κόρη που χτυπήθηκε από μια κατάρα. Για να τη σώσουν υποσχέθηκαν στον απατεώνα Ράμπελστίλτσκιν να γίνει ο άρχοντας του βασιλείου τους. Όμως ένα πράσινο θηρίο πρόλαβε κι έσωσε την κόρη τους πρώτο κι έτσι ο απατεώνας έμεινε με το συμβόλαιό του στο χέρι...

Βρισκόμαστε ξανά θεατές στη ζωή του αξιαγάπητου Όγκρ, του Σρεκ, που, παντρεμένος πια με τη Φιόνα και πατέρας, ζει στο φουλ την οικογενειακή εμπειρία. Όμως ένα θηρίο δεν είναι τίποτα όταν βρυχάται κι οι γύρω του γελούν και χειροκροτούν με ικανοποίηση. Είναι θέαμα σε τσίρκο, είναι αρκούδα που τη μία χτυπά το στήθος της και την άλλη κάνει τη Βουγιουκλάκη ανάλογα με το πρόσταγμα του αρκουδιάρη. Ο Σρεκ μπαίνει επισήμως στην κλιμακτήριό του και αρχίζει ν' αμφισβητεί τις επιλογές που τον έφεραν σ' αυτή τη βαρετή ηρεμία και την αναπόφευκτη ρουτίνα του οικογενειάρχη, την οποία βιώνουμε κι εμείς με τη μέθοδο του μοντάζ.

Εκεί, σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται μπροστά ο Ράμπελστίλτσκιν και του δίνει, εκτός από ένα νόστιμο γεύμα, και μία επιλογή. Να υπογράψει ένα συμβόλαιο με το οποίο δίνει πίσω μια μέρα απ' τη ζωή του με αντάλλαγμα μια μέρα σαν εκείνες που ήταν το παλιό καλό θηρίο. Αναμενόμενα, αν και αυτό μοιάζει να είναι το πιο αδύναμο σημείο της απάτης, ο Σρεκ δε μπορεί να διαλέξει και λέει στον ευεργέτη του να πάρει αυτός όποια θέλει. Ο Ράμπελστίλτσκιν διαλέγει τη μέρα που ο Σρεκ γεννήθηκε κι έτσι ο πράσινος γίγαντας ξυπνά σ' έναν τόπο γνώριμο, όπου όμως δεν υπήρξε ποτέ κάτοικος. Πρέπει πλέον να τα κάνει όλα απ' την αρχή κι αυτή τη φορά, έχει μόνο μια μέρα καιρό...

Δείτε το trailer της ταινίας


Εντάξει, δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να αποκτήσει ο Σρεκ τα υπαρξιακά του απ' το πολύ ξεσκάτωμα κι αυτό να θολώσει την κρίση και την αίσθηση της ευθύνης του. Κι αν οι σεναριογράφοι επέλεγαν να βρουν μια καινούργια περιπέτεια που ξεκινά απ' αυτή την τάση φυγής του πρωταγωνιστή απ' τη ζωή του, πιθανότατα θα δούλευε άψογα και ίσως να άνοιγε την όρεξη και για ένα πέμπτο μέρος. Αντ' αυτού καίνε το χαρτί τους στο βωμό της παραγωγικότητας γράφοντας στην ουσία μια παραλλαγή του “Back to the Future” και του “Wonderful Life” όπου η ιστορία γυρίζει πίσω στην αρχή κι ο Σρεκ πρέπει να την ξαναγράψει φτάνοντας στο ίδιο αποτέλεσμα. Ξαναγνωρίζει απ' την αρχή τη Φιόνα, τον γάιδαρο, τον παπουτσωμένο γάτο κλπ, ξαναμαθαίνει απ' την αρχή πώς να κερδίσει την καρδιά της και ανακαλύπτει εκ νέου όσα θα έπρεπε να ξέρει ήδη για τον εαυτό του.

Φυσικά, η αφήγηση είναι γρήγορη και διασκεδαστική, ως αναμενόταν. Το χιούμορ είναι επαρκές αν και όχι τόσο αναπάντεχο όπως παλιά, ο αχταρμάς των παραμυθιών δε βγάζει πια μάτι και η τελική αναμέτρηση είναι εντυπωσιακή. Το ανιμέισιον είναι στα γνώριμα υψηλά επίπεδα και δε νομίζω ότι το 3D προσθέτει τίποτε στη συγκεκριμένη εμπειρία. Επιπλέον, ο Ράμπελστίλτσκιν δεν είναι τόσο αστείος όσο μοιάζουν να νομίζουν οι δημιουργοί, οι χαρακτήρες δεν αφήνονται ποτέ να ξεφύγουν απ' τα κλισέ τους, η προσέγγιση της κρίσης του Σρεκ είναι επιφανειακή και προσχηματική για να πυροδοτήσει το ήδη πολυφορεμένο στόρι του “τι θα γινόταν αν δεν είχε γεννηθεί” και γενικά παρακολουθείς κάτι που δε φτιάχτηκε για να σε κάνει να εκπλαγείς ευχάριστα, αλλά απλώς για να το δεις ξεκούραστα.

Με λίγα λόγια το “Shrek Forever After” είναι επαρκές για μια χαλαρή βραδιά στο θερινό σινεμά, αλλά σε καμία περίπτωση αξιομνημόνευτο όπως τα πρώτα δύο μέρη.