Chloe: Ένα "θρίλερ" χαμένο στη μετάφραση

του Λουκά Τσουκνίδα

Η Τζούλιαν Μουρ είναι μια πολύ καλή ηθοποιός, αλλά και μια πολύ ωραία γυναίκα με την έννοια της αληθινής, αρετουσάριστης, ώριμης θυληκότητας, που σύμβολό της έχει γίνει τα τελευταία χρόνια η Κέιτ Γουίνσλετ. Είναι λοιπόν ευχής έργον που ο Ατόμ Εγκογιάν επιλέγει αυτήν ως την ανασφαλή μεσήλικα στο νέο του φιλμ “Chloe”, ως μια γυναίκα αυθεντικά ερωτική που, όμως, η ίδια δεν μπορεί να δει πια έτσι τον εαυτό της. Μέχρι που μια άλλη γυναίκα το διαπιστώνει για 'κείνη.

Η Κάθριν (Τζούλιαν Μουρ) είναι μια πετυχημένη γυναικολόγος, παντρεμένη με τον εξίσου πετυχημένο μουσικολόγο Ντέιβιντ Στιούαρτ (Λίαμ Νίσον), με τον οποίο έχουν ένα γιο, τον Μάικλ (Μαξ Θίριοτ) που προορίζεται για βιρτουόζος κλασικός μουσικός. Όμως (ως συνήθως σε τέτοια πορτρέτα ζηλευτών μεγαλοαστικών γάμων) δε μοιάζουν καθόλου πετυχημένοι ως οικογένεια, με την Κάθριν να υποπτεύεται ότι ο Ντέιβιντ την απατά και να χάνει τον έλεγχο στην επικοινωνία με το γιο της.

Το αποκορύφωμα έρχεται όταν ο σύζυγος χάνει την πτήση του κι αντί να παρευρεθεί στο πάρτι-έκπληξη για τα γενέθλιά του, καταλήγει να πίνει ποτά με μια φοιτήτριά του. Η Κάθριν βρίσκει μια φωτογραφία τους στο κινητό του κι αποφασίζει να δράσει. Τότε βάζει στη ζωή τους την Χλόη (Αμάντα Σέιφριντ), μια πανέμορφη πόρνη-συνοδό, την οποία πλευρίζει και προσλαμβάνει για να φλερτάρει τον άνδρα της κι απ' τις αντιδράσεις του να σιγουρευτεί αν είναι διατεθειμένος να την απατήσει ή όχι. Η Χλόη κάνει τη δουλειά, αλλά όχι με τον τρόπο ακριβώς που θα ήθελε η Κάθριν, η οποία από 'κει που έδειχνε να ελέγχει την μικροπλεκτάνη βρίσκεται η ίδια μπλεγμένη στις απαιτήσεις, τις προτεραιότητες, τις ανάγκες και τις επιθυμίες της...

[To trailer της ταινίας]

Στο επίκεντρο της ταινίας του Εγκογιάν είναι το σεξουαλικό δυναμικό των χαρακτήρων του και ο τρόπος με τον οποίο το χρησιμοποιούν και το αντιλαμβάνονται τελικά οι ίδιοι, κι ειδικότερα οι δυο γυναίκες πρωταγωνίστριες. Η Κάθριν βρίσκεται σε μια προφανή κρίση μέσης ηλικίας κι η ανασφάλεια για την εικόνα και τη γοητεία της ως θυληκό μοιάζει να καθοδηγεί τη σκέψη της στα χειρότερα ενδεχόμενα, όπως είναι η απιστία του άνδρα της με μικρότερες και θελκτικότερες γυναίκες, απ' τις φοιτήτριές του μέχρι τις σερβιτόρες στα ρεστοράν που συχνάζουν. Η δική της πλευρά είναι αυτή που βλέπουμε κι εμείς μέσα απ' το φακό του δημιουργού κι απ' τη δική της θέση, μέσω της δικής της, είτε υπερβολικής είτε εύλογης, αγωνίας, καλούμαστε να κρίνουμε όσα διαδραματίζονται κι όσα αποκαλύπτονται στην πορεία. Ο Εγκογιάν έχει στα χέρια του μια υπέροχη ηθοποιό, τη Τζούλιαν Μουρ, που τον βοηθά με επιτυχία να μας φέρει πολύ κοντά στο χαρακτήρα της. Καταλαβαίνουμε την Κάθριν, γιατί δρα μ' αυτόν τον τρόπο και γιατί χάνει τον έλεγχο.

Δίπλα της στέκεται άψογα στο ρόλο του τίτλου η συντριπτικά πανέμορφη Αμάντα Σέιφριντ, μια γυναίκα νεαρή και ολόφρεσκη που νιώθει ίσως ότι καταναλώνει αυτό το δώρο χωρίς ιδιαίτερο αντίκρυσμα, χωρίς καμία συναισθηματική ανταμοιβή. Η παράξενη αποστολή που της ανατίθεται απ' την Κάθριν, την φέρνει πολύ κοντά στην πελάτισα και την οικογένειά της και γίνεται κάτι παραπάνω από μια απλή νύχτα ανώνυμου πληρωμένου σεξ. Θέλει κι αυτή κάτι απ' τη δοσοληψία, κάτι περισσότερο από χρήματα. Ίσως ψάχνει αυτό που έχασε όταν έγινε νωρίς-νωρίς “επαγγελματίας” της απόλυτης οικειότητας, κάτι που η Κάθριν έχασε όσο εύκολα το είχε βρει με τον άντρα της πριν γίνουν “επαγγελματίες” οικογενειάρχες. Η Χλόη όμως δεν έχει πολλά να χάσει ούτε κάπου να πιαστεί κι έτσι είναι πιο αινιγματική και πιο απρόβλεπη απ' τη νέα της φίλη.

Ίσως εδώ είναι το σημείο που κι ο Εγκογιάν χάνει τον έλεγχο, αφού βρήκα πολύ δύσκολο να καταλάβω και να δικαιολογήσω σ' ένα βαθμό τη συμπεριφορά και τις ενέργειες της νεαρής πόρνης. Μοιάζει πανέξυπνη και ισορροπημένη, ψημμένη απ' την εκτενή έκθεσή της σε άγνωστους, κάθε λογής ανθρώπους κι όμως φέρεται αλλόκοτα κι επιδεικνύει μια επιτηδευμένη αφέλεια που μοιάζει παράταιρη. Έτσι οδηγούμαστε σ' ένα τέλος που ούτε ξεκαθαρίζει όσα είδαμε, ούτε θέτει νέα ερωτήματα γύρω απ' την κατάσταση και τους χαρακτήρες που κληθήκαμε να προσομοιωθούμε για λίγο. Η ατμόσφαιρα μυστηρίου, ο ερωτισμός, η αίσθηση του ανεκπλήρωτου και του ανικανοποίητου στοιχειώνει με μαεστρία όλο το φιλμ, αλλά κάτι δε λειτουργεί σωστά στο πρακτικό κομμάτι, εκεί που οι χαρακτήρες καλούνται να συγκρουστούν και να δράσουν προς μια λύση ή έστω μια ανανεωμένη αυτογνωσία.

Το κατ' ευφημισμόν θρίλερ του Εγκογιάν δε θα κάνει κανένα να νιώσει άβολα στη θέση του, αλλά, μέχρι το αψυχολόγητο τέλος τουλάχιστον, λειτουργεί πολύ καλά ως μελέτη των χαρακτήρων του, των αντιφάσεων και των αλληλλεπιδράσεών τους.

Βγαίνουν ακόμη:
- Το πολύ καλό φιλμ εκδίκησης “Harry Brown” με τον κοτσωνάτο Μάικλ Κέιν, η χλιαρή ρομαντική κομεντί “Leap Year”, το λατινοαμερικάνικο δράμα “La Buena Vida”, το ενδιαφέρον δράμα “Lourdes” της Τζέσικα Χάουσνερ και τα σινεφιλικά ντοκιμαντέρ “Lightning Over Water” και “Το Σινεμά Γυμνό”.

Όλες οι Ταινίες