The Chaser: Το θρίλερ της... Κορέας

του Λουκά Τσουκνίδα

Ένας κορεάτης προσπαθεί να αποσπάσει μια πληροφορία από έναν άλλο. Ο άλλος καταλαβαίνει ότι δεν είναι αστυνομικός όπως είπε και τσαμπουκαλεύεται. Σηκώνεται και του λέει να χαθεί. Ο πρώτος κάνει μια γκριμάτσα κούρασης, γυρνά την πλάτη σα να φεύγει, αρπάζει μια πτυσσόμενη καρέκλα και τη φέρνει στο κεφάλι του δεύτερου... Δεν είναι η καλύτερη σκηνή του “The Chaser”, ούτε καν αξιομνημόνευτη, απλώς αναρωτιέμαι αν θα μπει κατά τον ίδιο τρόπο στο αμερικάνικο ριμέικ που συζητιέται, πακέτο (δυστυχώς) με το όνομα του Λεονάρντο Ντικάπριο. Υπάρχει μια διαφορά σε ένα κορεάτικο θρίλερ από ένα οποιοδήποτε δυτικό η οποία κατά τη γνώμη μου βγάζει μάτι. Δεν περιγράφεται με μία λέξη, αλλά είναι εκεί και ξεχωρίζει τους άντρες απ' τα παιδάκια.

Ο Τζουνγκ-χο είναι ένας πρώην μπάτσος, διωγμένος απ' το σώμα εξαιτίας των παράνομων δραστηριοτήτων του υπό την κάλυψη του σήματός του, ο οποίος τώρα διάγει το δύσκολο βίο του νταβατζή. Όμως τελευταία οι κοπέλες του τον παρατούν κι αναρωτιέται αν αυτό έχει να κάνει με έναν συγκεκριμένο πελάτη. Στέλνει λοιπόν την Μιν-τζιν με εντολή να του στείλει με sms την ακριβή διεύθυνση. Η Μιν-τζιν αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά με τον Γιουνγκ-μιν όταν είναι πολύ αργά, ενώ το μήνυμά της, απουσία σήματος, δε φτάνει ποτέ στον Τζουνγκ-χο. Πάνω που θα γίνει το νέο θύμα του αρρωστημένου σίριαλ-κίλερ, δύο γείτονες χτυπούν το κουδούνι ψάχνοντας τον παλιότερο ένοικο και φίλο τους. Αφού τους τακτοποιεί, Γιουνγκ-μιν παίρνει το αυτοκίνητό τους, που κλείνει το δρόμο, για να το παρκάρει παρακάτω. Τότε τρακάρει τυχαία τον Τζουνγκ-χο που με λίγη παρατήρηση καταλαβαίνει με ποιον έχει να κάνει και το κυνηγητό ξεκινά...
 
[Το trailer της ταινίας]

Ο Να Χονγκ-τζιν, αν και πρωτάρης, δείχνει να κατέχει πλήρως το είδος της ταινίας που επιλέγει να κάνει, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θα το κάνει να λειτουργήσει. Τελειώνει γρήγορα-γρήγορα με το αρχικό μυστήριο —μαθαίνουμε ποιος είναι αυτός που κλέβει τις κοπέλες του Τζουνγκ-χο, αλλά και τι κάνει μ' αυτές— και μας αφήνει ν' απολαύσουμε την προσπάθεια των πρωταγωνιστών να μάθουν όσα εμείς ξέρουμε, αλλά και ν' αγωνιούμε για το αν θα το κάνουν εγκαίρως. Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός κι η ένταση ανεβοκατεβαίνει διαρκώς, όπως πρέπει για ένα κυνηγητό, ενώ οι συγκυρίες που κρατούν τους αστυνομικούς και τον Τζουνγκ-χο μακριά ή γύρω-γύρω απ' το επίμαχο σπίτι κάνουν τη θέαση σχεδόν εξουθενωτική.

Επιπλέον, ο σκηνοθέτης εκμεταλλεύεται πλήρως το νυχτερινό σκηνικό της συγκεκριμένης, απόμερης, δαιδαλώδους (κι εξαιρετικά κεκλιμένης) συνοικίας της Σεούλ, όπου τοποθετεί τ' ανθρωποκυνηγητά του κάνοντας την κούραση στα πρόσωπα των χαρακτήρων να φαίνεται ακόμη πιο αληθινή. Η αφήγηση είναι υποδειγματική, κυρίως η συνέχεια των σκηνών που λειτουργούν επεξηγηματικά, και δε σ' αφήνει ποτέ χωρίς ν' αποκαλύπτει κάτι καινούργιο, μια νέα αχτίδα φωτός στο σκοτάδι της όλης υπόθεσης.

Το μεγάλο συν, βέβαια, σε ακόμη μία κορεάτικη παραγωγή, είναι οι ερμηνείες. Ο Κιμ Γιουν-σέοκ είναι εκπληκτικός στο ρόλο του νταβατζή, που ξεκινά οργισμένος για να πιάσει τον τύπο που του κλέβει και πουλά πιθανότατα τις κοπέλες, αλλά, καθώς αντιλαμβάνεται αυτό που πραγματικά συμβαίνει, καταλήγει να ζει την αγωνία για το αν προλαβαίνει να βρει τη Μιν-τζιν ζωντανή. Χωρίς να του φαίνεται στην όψη, είναι ασταμάτητος, ανυποχώρητος και υπερβολικά βίαιος όταν τα βάζει με κάποιον, είτε είναι ο δολοφόνος είτε άνθρωποι του περιθωρίου είτε οι πρώην συνάδελφοί του που γνωρίζει πολύ καλά το ποιόν και την ανικανότητά τους. Με την εκφραστικότητα και τη φυσικότητά του όποτε τρέχει, παλεύει ή προσπαθεί να ξεδιαλύνει την υπόθεση στο μυαλό του, δίνει πνοή στο χαρακτήρα του. Στον αντίποδα, ο Τζουνγκ-γου Χα, κάνει τον δολοφόνο να μοιάζει απόλυτα φυσιολογικός, εκτός από ελάχιστες στιγμές, όταν και αποκαλύπτεται η υποδόρια τρέλα του. Οι συναντήσεις τους είναι μικρές εκρήξεις που οδηγούν ολοταχώς προς την τελευταία και μεγαλύτερη.

Το “The Chaser” είναι ένα εκπληκτικό θρίλερ, παράγωγο μιας ακμάζουσας κινηματογραφικής σχολής, με την υπογραφή ενός σκηνοθέτη που δεν περνά με τίποτε για πρωτοεμφανιζόμενος.

Βγαίνουν ακόμη: 
- Η παιδική “Αλίκη” του Τιμ Μπάρτον, το κατασκότεινο αστυνομικό δράμα του Αντουάν Φουκουά “Brooklyn's Finest”, το απλώς απαράδεκτο θρίλερ μυστηρίου του Ρίτσαρντ Κέλι “The Box” και το “Guilt” του Βασίλη Μαζωμένου.