Shutter Island: Έλα να πάμε στο νησί...

Όσοι παραξενεύτηκαν από το «ντοκιμανταιρίστικο» διάλλειμα του αμερικάνου κινηματογραφιστή με το Shine a Light, σίγουρα θα χορτάσουν με την ψυχή τους τον... αυθεντικό Scorsese του Shutter Island. Με το σενάριο να βασίζεται στο ομώνυμο αστυνομικό μυθιστόρημα του Dennis Lehane (η πένα πίσω από τα επίσης φοβερά Mystic River και Gone Baby Gone), η νέα ταινία του Scorsese – η οποία προκάλεσε αίσθηση στην 60η Berlinale- αποδεικνύει για ακόμη μια φορά, τέσσερα χρόνια μετά το επίσης συναρπαστικό “The Departed, την μαεστρία του αμερικάνου σκηνοθέτη.

Ο Di Caprio λοιπόν, στην τέταρτη συνεργασία του με τον κύριο Scorcese, ενσαρκώνει τον αξιωματικό της αστυνομίας Teddy Daniels, ο οποίος το έτος 1954, συνοδευόμενος από τον συνεργάτη του, Chuck Aule (Mark Ruffalo), επισκέπτονται το Shutter Island για να ερευνήσουν τα αίτια της εξαφάνισης μιας εκ των ασθενών που βρίσκονται εκεί. Τι ασθενών; Η κλινική που βρίσκεται στο νησί, φιλοξενεί ουκ ολίγους παράφρονες, οι οποίοι κάποια στιγμή στο παρελθόν έσφαξαν κόσμο και κοσμάκη.



Το προσωπικό της κλινικής κάτι κρύβει, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την «νοσηλεία» των ασθενών δεν φαίνεται να είναι και οι νομιμότερες και η αινιγματική φυσιογνωμία του διευθυντή του ιδρύματος, Dr. John Cawley (Ben Kingsley), κάνει τον Daniels και τον συνεργάτη του να πιστεύουν ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτό το Νησί των Καταραμένων. Καθώς η ταινία εξελίσσεται, μαθαίνουμε περισσότερα για το παρελθόν του Daniels, τις υπηρεσίες του στον αμερικάνικο στρατό, τον θάνατο της γυναίκας του και εν τέλει, τους πραγματικούς λόγους που τον οδήγησαν να αναλάβει την συγκεκριμένη υπόθεση εξαφάνισης στο Νησί.

Από τα πρώτα κιόλας πλάνα του «καταραμένου» νησιού,ο φακός του Scorsese καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή ακόμα και του πιο αφελή θεατή, δίνοντάς του σαφή προειδοποίηση ότι τα γεγονότα που θα δει να διαδραματίζονται στην οθόνη για το επόμενο δίωρο, θα τον κρατήσουν καθηλωμένο στην θέση του. Όχι, ο Scorsese δεν χρησιμοποιεί τα φτηνιάρικα κλισέ του θρίλερ για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα. Αρκούν μερικά γενικά πλάνα του νησιού – φυλακής, δύο-τρία flashbacks από το παρελθόν του ήρωα και μερικά γκροτέσκα όνειρα, για να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν βρισκόμαστε σε ένα «φυσιολογικό» μέρος, με «φυσιολογικούς» ήρωες και ότι οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην λογική και την παράνοια είναι πολύ πιο λεπτές απ'ό,τι φανταζόμασταν.

Ο τρόπος με τον οποίον ο Scorsese καθοδηγεί τον θεατή βήμα-βήμα προς την τελική κορύφωση, μοιάζει σε πολλά σημεία με ένα εφιαλτικό ταξίδι στην παραφροσύνη. Με έναν δαιδαλώδη λαβύρινθο στα πιο απόκρυφα μέρη του μυαλού, αυτά που η «ιατρική» εκείνης της εποχής- και όχι μόνο- προσπαθούσε να «γιατρέψει» με ηλεκτροσόκ και λοβοτομές. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και περαιτέρω πληροφορίες μόνο spoilers θα μπορούσαν να θεωρηθούν.
 
Όσον αφορά τις ερμηνείες, ο Di Caprio επιβεβαιώνει εμπράκτως ότι εκτός από πρώην teen idol είναι και ηθοποιός, ο Mark Ruffalo είναι ικανοποιητικός στον δευτερεύοντα-ρόλο του -ανησυχητικά ψύχραιμου- βοηθού αστυνομικού, ενώ ο Ben Kingsley αποτελεί ιδανική επιλογή για τον ρόλο του μυστηριώδους ψυχιάτρου και διευθυντή της κλινικής Cawley. Αξίζει επίσης, να αναφερθούμε στην πολύ καλή ερμηνεία του Jackie Earle Haley (θυμάστε τον Rorschach από τους Watchmen;), καθώς και του βετεράνου Max von Sydow στον ρόλο του γερμανού Dr. Naehring.

Το Shutter Island είναι μια εφιαλτική κατάδυση στα άδυτα του ανθρώπινου μυαλού, ένα σφιχτοδεμένο αστυνομικό και ψυχολογικό θρίλερ, για τα όρια της λογικής και της παράνοιας, με ατμοσφαιρική σκηνοθεσία, επιβλητικό ντεκόρ, πολύ καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές και ένα φινάλε που θα σας κάνει να θέλετε να δείτε την ταινία ξανά.

Βγαίνουν ακόμη:

- Το υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας "The Milk of Sorrow", το βιογραφικό "Nowhere Boy" για τα παιδικά χρόνια του Τζον Λένον, ο "Διαχειριστής" του Περικλή Χούρσογλου και η "Χρυσόσκονη" της Μαργαρίτας Μαντά".

Νικόλας Γεωργιακώδης