Funny People: Η κωμωδία για την κωμωδία

του Λουκά Τσουκνίδα

Ο Άνταμ Σάντλερ ξεκίνησε την καριέρα του ως stand-up κωμικός, μπήκε στο καστ του τηλεοπτικού Saturday Night Live, λίκνου πολλών διάσημων συναδέλφων του, για να καταλήξει στο σινεμά, να γυρίζει «σπαρταριστές» κωμωδίες με πρωταγωνιστή την περσόνα που τον έκανε διάσημο. Συγκάτοικος του Σάντλερ, όταν ξεκινούσε, ήταν ένας άλλος φιλόδοξος κωμικός, ο Τζαντ Άπατοου. Δεν ήταν, όμως, το ίδιο χαρισματικός επί σκηνής κι έτσι άλλαξε ελαφρώς δρόμο, γράφοντας υλικό για άλλους κωμικούς, αρχικά, και αναλαμβάνοντας την παραγωγή ή το σενάριο πολλών κωμικών σειρών και ταινιών, αργότερα. Σήμερα, περιζήτητος παραγωγός στον κόσμο της αμερικάνικης κωμωδίας, έχει σκηνοθετήσει ήδη τρεις ταινίες. Η τελευταία, με πρωταγωνιστή τον πρώην συγκάτοικό του, είναι μια ματιά μέσα στον κόσμο του show-business, στην ιδιαίτερη γωνιά της κωμωδίας.

Ο Άιρα Ράιτ (Σεθ Ρόγκεν) είναι ένας νεαρός φιλόδοξος stand-up κωμικός που, εκτός απ' τη σκιά τους, ζει στο σαλόνι του διαμερίσματος των φίλων και συναδέλφων του, Λίο (Τζόνα Χιλ) και Μαρκ (Τζέισον Σβάρτσμαν). Ο Τζορτζ Σίμονς (Άνταμ Σάντλερ) είναι ένας διάσημος κωμικός που, πλέον, γυρίζει ταινίες για όλη την οικογένεια, όπως το «Mairman» (ένας άνδρας γοργόνα) και το «Re-Do» (ένας άντρας που γίνεται μωρό, αλλά με το ίδιο κεφάλι). Όταν ο Τζορτζ μαθαίνει ότι έχει μια σπάνια ασθένεια στο αίμα κι οι πιθανότητες να πεθάνει σύντομα είναι πολύ μεγάλες, επιστρέφει στο κλαμπ όπου ξεκίνησε και μετά από μια πικρή παράσταση, προσλαμβάνει τον Άιρα ως βοηθό και ανεκδοτογράφο του.

Ο Άιρα αρπάζει την ευκαιρία να γίνει ο έμπιστος του διάσημου συναδέλφου του, ο οποίος δεν είναι καθόλου ευχάριστος στον προσωπικό του χώρο κι έχει απομακρύνει τους πάντες απ' την πετυχημένη ζωή του. Κάποια στιγμή, ο γιατρός του Τζορτζ τον πληροφορεί ότι η πειραματική θεραπεία δούλεψε στον οργανισμό του και μπορεί πλέον να συνεχίσει τη ζωή του, υγιής. Ο αναγεννημένος κωμικός τότε, αποφασίζει να βρει την αγάπη που έχασε, την Λόρα (Λέσλι Μαν) και ν' αποδείξει, ίσως, ότι έμαθε κάτι απ' τη δυσάρεστη εμπειρία του...

[Το trailer της ταινίας]

Δεν αποτελεί καμία έκπληξη για τον Άπατοου η ενασχόλησή του μ' ένα τόσο αυτοβιογραφικό θέμα, ούτε για τον Σάντλερ, η πολύ καλή του ερμηνεία σ' ένα ρόλο, που καθρεφτίζει σε μεγάλο βαθμό εκείνον. Ο κόσμος της κωμωδίας, της τηλεόρασης και του Χόλιγουντ είναι αυτός στον οποίο κινούνται, αυτοί και οι φίλοι τους, είναι ένας κόσμος που ξέρουν πολύ καλά. Τόσο καλά, που οι απεικονίσεις τους μπορεί να γίνουν εξαιρετικά εσωστρεφείς, σε βαθμό που δεν προκαλούν το παραμικρό ενδιαφέρον στον θεατή που κοιτάζει απ' έξω. Δικαιολογημένα ίσως, αφού η εσωστρέφεια μοιάζει να είναι αυτό που εξασφαλίζει την ισορροπία του κωμικού, ο οποίος επαγγέλλεται την εξωστρέφεια και παίρνει υπερβολικές δόσεις κάθε μέρα. Παρ' όλ' αυτά, το «Funny People» δεν είναι ιδιαίτερα κλειστοφοβικό, παίζει πάνω στα κλισέ που έχουμε όλοι υπόψιν κι οι χαρακτήρες μοιάζουν περισσότερο με κανονικούς ανθρώπους, παρά με καρικατούρες του Χόλιγουντ.

Αυτό που με κέρδισε, όμως, είναι το σενάριο του Άπατοου, που μπορεί να τραβά υπερβολικά σε χρόνο (146' είναι πολλά) και να είναι, ως συνήθως, κατακερματισμένο σε πολλούς δευτερεύοντες ρόλους με ισχυρή παρουσία (οι συγκάτοικοι ή ο σύζυγος της Λόρα), αλλά διαθέτει κι ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Τελειώνει σχετικά γρήγορα με το θέμα της ασθένειας, που σε άλλα σενάρια θα ήταν ο κύριος μοχλός του δράματος ή της κωμωδίας, εξαλείφοντας τη δικαιολογία που κρατούσε τον κύριο χαρακτήρα του στο απυρόβλητο. Έτσι, η ταινία γίνεται απρόβλεπτη κι ο Τζορτζ έχει την πλήρη ευθύνη των πράξεών του, είναι έρμαιο στην κρίση του θεατή που αποκτά ρόλο, αλλά και ενδιαφέρον για τη συνέχεια και την κατάληξη. Το ίδιο επισφαλής, πλέον, είναι κι η θέση του Άιρα, που δεν είναι άλλο απαραίτητος και δε μπορεί ν' αναβάλλει για πάντα την επαγγελματική και ερωτική του ενηλικίωση.

Μέσα σ' όλ' αυτά, ο Άπατοου έχει βάλει πολύ χιούμορ, όλων των ειδών, αφού τελικά οι κωμικοί προσπαθούν πάντα να είναι αστείοι κι ας μην το παραδέχονται. Ίσως, λόγω προσωπικής εμπλοκής, να μην υπονομεύει αρκετά τη σοβαροφάνεια με την οποία αντιμετωπίζει τον ήρωά του, όμως αυτή δεν είναι μια «σπαρταριστή κωμωδία», αλλά μια ταινία για τους, αντιπαθείς συχνά, πρωταγωνιστές αυτών των κωμωδιών και τη λόξα τους.

Ο Άιρα, είναι προφανές, δεν έχει το χάρισμα επάνω στη σκηνή, κι ίσως είναι αυτή μια εκδοχή του ίδιου του Άπατοου, όταν έκανε τα πρώτα του βήματα. Είναι καλοπροαίρετος, πιο αστείος με την αδεξιότητά του παρά με τ' αστεία του και το αντίθετο του κυνικού, της περσόνας, δηλαδή, που εύκολα υιοθετεί ο κάθε κωμικός για να σοκάρει και να δικαιολογήσει την καφρίλα του. Η ταινία, απ' ότι φαίνεται, αποτελεί και το σχόλιο του δημιουργού της πάνω σ' αυτό που ξέρει καλύτερα από κάθε τι, τη βιομηχανία των κατασκευασμένων αστείων.

Το «Funny People» είναι μια καλή κωμωδία για την κωμωδία, με εξαιρετικές ερμηνείες απ' όλο το καστ, αλλά κάπως κουραστική διάρκεια για όσους δε διασκεδάζουν με το να εντοπίζουν τους διάσημους που κάνουν εμφανίσεις-αστραπή.

Βγαίνουν ακόμη:
- Το καλό σουηδικό θρίλερ μυστηρίου «The Girl with the Dragon Tattoo», μεγάλο σε διάρκεια, αλλά πολύ καλογυρισμένο και καθόλου κουρασατικό.
- Το «Antichrist» του Λαρς φον Τρίερ, ένα πολύ καλοφτιαγμένο ακραίο ψυχολογικό θρίλερ, αλλά πομπώδες και δυσνόητο όσον αφορά στα «μεγάλα» θέματα που επιχειρεί να ξεδιαλύνει.
- Το «The Informant!» του Στίβεν Σόντερμπεργκ, η αληθινή ιστορία ενός πολυ ιδιόρρυθμου «βιομηχανικού ρουφιάνου», με έναν πολύ καλό Ματ Ντέιμον στον κεντρικό ρόλο και ενδιαφέρον κωμικό στιλιζάρισμα πάνω στο σοβαρό του θέμα.
- Το σίκουελ τρόμου «Το Κακό στην Εποχή των Ηρώων» με τον Μπίλι Ζέιν, το έξυπνο, αλλά προβλέψιμο ισπανικό sci-fi θρίλερ «Timecrimes», το χορευτικό και νοσταλγικό «Fame» και η παιδική ταινία φαντασίας «G-Force».

Όλες οι Ταινίες

Όλες οι Αίθουσες

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS
Το επίσημο site της ταινίας- Η ταινία στο Internet Movie Database Reviews στο Rotten Tomatoes Κριτικές στο Movie Review Query Engine