Bad Lieutenant, Port of Call New Orleans: Και... κακός, και απογοήτευση

Μια ταινία άναρχη, με ήρωες καρικατούρες, που δε σέβεται το είδος της και τις προσδοκίες που δημιουργεί, αλλά παραμένει διασκεδαστική χάρη στον αυθορμητισμό, την πρωτότυπη ανατροπή και την αυθυπονόμευσή της.
Bad Lieutenant, Port of Call New Orleans: Και... κακός, και απογοήτευση
του Λουκά Τσουκνίδα

Το 1992, ο Έιμπελ Φεράρα γύρισε μια ταινία μ' έναν κατεστραμμένο νεοϋορκέζο αστυνομικό (Χάρβεϊ Κεϊτέλ), ναρκομανή και τζογαδόρο, που με κάποιο τρόπο κρατιέται ενεργός κι αναλαμβάνει μια υπόθεση βιασμού καλόγριας (!). Ο τίτλος αυτής, «Bad Lieutenant», που ακούγεται γνώριμος, επειδή έτσι λέγεται κι η νέα ταινία του Βέρνερ Χέρτσογκ, με την προσθήκη όμως του τοπικού προσδιορισμού «Port of Call New Orleans». Ο Χέρτσογκ, βέβαια, δεν έχει κάνει ριμέικ της ίδιας της ταινίας, δήλωσε όμως ότι δε γνωρίζει καν το σκηνοθέτη της κι ο Φεράρα δε χάρηκε καθόλου μ' αυτή την επαναφορά του κακού μπάτσου του στη μεγάλη οθόνη. Δε βαριέσαι, έτσι κι αλλιώς κι η δική του εκδοχή διεκδικεί την ίδια εξορία στη σφαίρα του καλτ με τον προκάτοχό της.

Ο κακός υπολοχαγός εδώ, είναι ο Τέρενς Μακντόνα (Νίκολας Κέιτζ), ένας ντετέκτιβ του ημιδιεφθαρμένου σώματος της Νέας Ορλεάνης που από μια υπερβολική προσπάθεια να σώσει έναν κρατούμενο την ώρα της πλημμύρας (επί Κατρίνα προφανώς) καταφέρνει ν' αποκτήσει ένα χρόνιο πρόβλημα στη μέση, αλλά και μια προαγωγή. Μαζί με το πρόβλημα, αποκτά κι έναν εθισμό σε ισχυρά παυσίπονα και στην κοκαΐνη, που θολώνει κάπως το αίσθημα ευθύνης και το κριτήριό του. Όταν πέφτει πάνω σε μια μεγάλη υπόθεση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών για εμπόριο ναρκωτικών με θύμα μια πενταμελή οικογένεια, παράνομους μετανάστες απ' την Αφρική, προσπαθεί για λίγο να επανακτήσει τη σύνδεση με το καθήκον και τη δουλειά του. Ταλαντεύεται, όμως, απ' τη μία λάθος επιλογή στην άλλη, παράτυπος, παράνομος και αμοραλιστής, πριν τα πράγματα μπουν στη θέση τους μ' έναν απρόσμενο, όσο και ειρωνικό τρόπο...

[Το trailer της ταινίας]

Διαβάζοντας περί τίνος πρόκειται, υποθέτει κανείς ότι έχει να κάνει μ' ένα αστυνομικό δράμα χτισμένο γύρω από έναν κεντρικό χαρακτήρα που αντικατοπτρίζει τον ανθρώπινο ξεπεσμό, αλλά εκπέμπει κι αυτή τη μικρή δόση ελπίδας για την σωτηρία του, καθώς ψάχνει το φονιά μιας αθώας οικογένειας σενεγαλέζων. Βαρετό; Αυτό πρέπει να σκέφτηκε κι ο Χέρτσογκ κι επιστράτευσε ό,τι χιούμορ διαθέτει (εντάξει, Γερμανός είν' ο άνθρωπος) για να γυρίσει τούμπα όποια εντύπωση κι αν δημιουργείται στον θεατή που νομίζει ότι είναι ενημερωμένος.

Είναι φανερό, άλλωστε, κι απ' την επιλογή του ακούσια αστείου Νίκολας Κέιτζ για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενός ηθοποιού που μοιάζει να έχει παγιδευτεί απ' τη φάτσα του και να μην μπορεί να την τιθασεύσει. Εδώ, πάντως, κολλάει μια χαρά, αφού ο χαρακτήρας είναι καρικατούρα όπως κι όλοι οι υπόλοιποι, εκτός ίσως απ' την πόρνη της Εύα Μέντες, που κάποιος της είπε, φαίνεται, ότι πρόκειται για ρόλο καριέρας. Είναι πραγματικά καλή, συμπαθέστατη κι ερωτεύσιμη, αλλά γιατί να νοιαστούμε; Ο υπολοχαγός σίγουρα δε νοιάζεται, μα ούτε κι ο σκηνοθέτης, που στην πρώτη ευκαιρία κάνει σταρ τα ιγκουάνα του. Κοντρ πλονζέ... που έλεγε κι ο Χαράλαμπος Τραμπάκουλας καθώς φωτογράφιζε την κατσίκα του στο «Αλαλούμ».

Έχοντας τα παραπάνω υπόψιν, γρήγορα αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν υπάρχει διάθεση να μας οδηγήσει το σενάριο σε οποιαδήποτε μεγάλη αποκάλυψη για τη ζωή. Άρα μπορεί να κατευθυνθεί προς οπουδήποτε κι έτσι απελευθερώνεται. Το αν αυτό είναι καλό ή κακό, μετατρέπεται σε θέμα προσωπικού γούστου. Η εξέλιξη, πάντως, είναι απρόβλεπτη μ' έναν πρωτότυπο τρόπο ενώ τα, όποια, προσχήματα διαλύονται σε κάθε ευκαιρία και το μόνο που μπορεί να σώσει τον κακό υπολοχαγό είν' αυτό που τον έφερε εξ αρχής σ' αυτή τη θέση, η θεά τύχη. Αυτό που μένει λοιπόν, είναι η ευφάνταστη κατρακύλα του κεντρικού χαρακτήρα προς την απόλυτη καφρίλα κι η ειρωνεία που κρύβεται πίσω απ' την κατάληξη, μαζί φυσικά με το μοδάτο, για κινηματογραφιστές, μετά-αποκαλυπτικό τοπίο της μετά-κατρινικής Νέας Ορλεάνης.

Το «Bad Lieutenant: Port of Call New Orleans» είναι μια ταινία άναρχη που δε σέβεται ούτε το είδος της ούτε τις προσδοκίες που δημιουργεί. Εν τέλει, είναι διασκεδαστική λόγω του αυθορμητισμού και της αυθυπονόμευσής της, αλλά τίποτα παραπάνω.

Βγαίνουν ακόμη:
- Η αναμενόμενη ταινία δράσης «GI Joe: The rise of Cobra», η ρομαντική κομεντί «Love Happens», η νέα ταινία του Χανς Βαϊνγκάρτνερ «Free Rainer», το γαλλικό θρίλερ «Lady Jane» και σε επανέκδοση το «Fahrenheit 451» του Φρανσουά Τριφό και το «Η Κυρία Χωρίς Καμέλιες» του Μικελάντζελο Αντονιόνι.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

Απόρρητο
v