The Private Lives of Pippa Lee: Η φωτεινή πλευρά του δράματος

του Λουκά Τσουκνίδα

Το καλοκαίρι βρίσκεται στο ζενίθ του κι αυτό συνήθως σημαίνει ότι η κινηματογραφική κίνηση χτυπά το απόλυτο ναδίρ. Αν και χάρηκα ιδιαίτερα όταν είδα στο πρόγραμμα γι' αυτή την εβδομάδα το «Transporter 3», μια καλή εναλλακτική λύση για όσους θέλουν ν' απολαύσουν μια αναπολογητικά ρηχή ταινία δράσης εν μέσω βαρετών επανεκδόσεων και γαλλικών ταινιών που ξέμειναν απ' τον προγραμματισμό του χειμώνα, δε θα μπορούσα να γράψω πολλά γι' αυτήν: Τζέισον Στέιθαμ, εντυπωσιακά αυτοκινητοκυνηγητά, εκρήξεις και πολύ καράτε. Ας προχωρήσω λοιπόν στον αντίποδα, την πιο ενδιαφέρουσα ταινία της εβδομάδας.

Η Ρεμπέκα Μίλερ, κόρη του πολύ Άρθουρ, μεταφέρει και σκηνοθετεί ένα δικό της μυθιστόρημα που, ελέω μπαμπά και κύκλου, μυρίζει προσωπικές εμπειρίες. Το «The Private Lives of Pippa Lee» είναι ό,τι ακριβώς λέει, μια προσπάθεια να μας μεταφέρει σε βάθος στη ζωή της Πίπα Λι (Ρόμπιν Ράιτ Πεν), συζύγου του κατά πολύ μεγαλύτερού της Χερμπ (Άλαν Άρκιν) μάνας δύο ενήλικων παιδιών και, προσφάτως, βυθισμένης σε μια ήπια κρίση κατάθλιψης. Η Πίπα περιφέρει τον εαυτό της ανάμεσα στα προβλήματα και τις ανασφάλειες του συζύγου της, της φίλης της Σάντρα και των άλλων γύρω της ενώ η ίδια πέφτει αργά-αργά στην απάθεια και το συναιαθηματικό κενό. Αυτή η πτώση διακόπτεται απ' τη γνωριμία της με τον νεότερό της γιο της γειτόνισας, Κρις (Κιάνου Ριβς), τον μοναδικό άνθρωπο στο περιβάλλον της που ασχολείται μαζί της αντί να της φορτώσει τα δικά του προβλήματα...
 
[Το trailer της ταινίας]

Βασικό πλεονέκτημα της ταινίας της Ρεμπέκα Μίλερ, ειδικά στην εποχή που αποφάσισαν να τη διανείμουν, είναι το γνώριμο πολυπληθές καστ, μέλος του οποίου είναι, για λίγο, και η Μόνικα Μπελούτσι. Της υπέροχης αυτής παρέας ηγείται η Ρόμπιν Ράιτ Πεν, που έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο κι η οποία καταφέρνει να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον, κάνοντας έναν χαρακτήρα τυπικό —ακόμη μια νοικοκυρά σε απόγνωση— να μοιάζει ελκυστικός. Πανέμορφη όπως πάντα, αλλά με έναν τρόπο προσιτό, συγκρατημένη και εσωστρεφής, κουβαλά όσο διακριτικά πρέπει αυτό που αποκαλύπτεται αργότερα σαν η πλέον κρίσιμη εμπειρία της, εκείνη που καθόρισε την πορεία της στη ζωή.

Δίπλα της ο υπέροχος Άλαν Άρκιν, που επαναπροσδιορίζει εκ νέου την περσόνα του γερασμένου άνδρα την οποία περιφέρει τα τελευταία χρόνια σε ανεξάρτητες ταινίες με μεγάλη επιτυχία. Ο αποτυχημένος συγγραφέας που μπήκε στους καλούς κύκλους κι έριξε τη μικρούλα χίπισσα, αλλά δε σταμάτησε ποτέ να ψάχνει την επιβεβαίωση, αντίδοτο για 'κείνη την πρώτη του κι οριστική παραίτηση απ' το δημιουργικό του όνειρο.

Όσο η μεσήλικας Πίπα βασανίζεται, η σκηνοθέτης παρεμβάλλει σκηνές απ' τις προηγούμενες φάσεις της ζωής της, μέχρι το γάμο της με τον Χερμπ. Παρακολουθούμε την ταραχώδη σχέση της νεαρής Πίπα (Μπλέικ Λάιβλι) με την προβληματική μητέρα της (Μαρία Μπέλο), τη φυγή της απ' το σπίτι για να μείνει με τη λεσβία θεία (Ρόμπιν Γουέιγκερτ) και την καλλιτέχνη φιλενάδα (Τζούλιαν Μουρ), καθώς και τη σταδιακή μετάβασή της στο ανέμελο λάιφστάιλ της εποχής που την έφερε τελικά στον κύκλο του, μεσήλικα τότε, Χερμπ.

Το μπλέξιμο του παρόντος με το παρελθόν, της τρέχουσας δράσης με τα φλας-μπακ, γίνεται έτσι ώστε η κάθε σκηνή να επεξηγεί και να στηρίζει τη σημερινή κατάσταση της πρωταγωνίστριας. Δεν λειτουργεί πάντα, αλλά πιάνει απόλυτα στην αποκαλυπτική κορύφωση, ενώ η υπέροχη Μπλέικ Λάιβλι είναι η τέλεια νεαρή έκδοση της Ρόμπιν Ράιτ Πεν. Τελικά, το δράμα γίνεται ξεκάθαρο κι η Πίπα κερδίζει τη στήριξή μας στην, πολύ πιο σημαντική απ' την παλιότερη που την οδήγησε εδώ, δεύτερη φυγή της.

Το «The Private Lives of Pippa Lee» είναι μια ταινία χαμηλών τόνων, καλοπαιγμένη και με πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Σε τελική ανάλυση, ίσως είναι και αισιόδοξη.

Βγαίνουν ακόμη:
- Το «Transporter 3», το απαράδεκτο, υπερφίαλο δράμα «The Other Man» με τους Λίαμ Νίσον κι Αντόνιο Μπαντέρας, το γαλλικό δράμα «1 Journee» και οι επανεκδόσεις των «Love and Death», «Some Like it Hot», «The Good Fight», «I Am Curious (Yellow)» και «Les Deux Anglaises et le Continent».