Terminator Salvation: Ζητείται σωτηρία (από τη στεγνή δράση)

του Λουκά Τσουκνίδα

Πλην εκείνων που περίμεναν πώς και πώς την καινούργια προσθήκη στη σειρά «Terminator», οι υπόλοιποι θυμηθήκαμε την ύπαρξή της μέσω ενός ηχητικού ντοκουμέντου, που έκανε το γύρο του κόσμου και κατέστησε τον Κρίστιαν Μπέιλ πρώτο στις καρδιές των απανταχού τεχνικών, κομπάρσων, βοηθών σκηνοθέτη κλπ. Το ξέσπασμα του Ηθοποιού την ώρα που ο αναίσθητος διευθυντής φωτογραφίας του χαλά τη σκηνή περνώντας μέσα απ' το πλάνο, εκτός από εξαιρετικά αστείο, διαφήμισε τσάμπα την καινούργια του δουλειά κι έσπειρε την εντύπωση ότι για να βγαίνει απ' τα ρούχα του με τέτοιο τρόπο, θά 'πρεπε να ετοιμαζόμαστε για μια εκπληκτική ερμηνεία που ανεβάζει μια αναμενόμενη ταινία δράσης σε άλλα δημιουργικά επίπεδα.

Δυστυχώς, στην κόπια που είδα εγώ δε συμβαίνει τίποτα τέτοιο —με μια επιφύλαξη βέβαια: μπορεί ο μοντέρ να πετσόκοψε τις πραγματικά βαθυστόχαστες σκηνές σαν εκδίκηση για τους συναδέλφους του. Τελικά είναι αλήθεια: ποτέ μην τα βάζεις μ' εκείνους που σου φέρνουν φαγητό και μ' εκείνους που σου μοντάρουν το μπλοκμπάστερ...

Ένας μελλοθάνατος κατάδικος, ο Μάρκους Ράιτ (Σαμ Γουόρθινγκτον), προσεγγίζεται λίγο πριν απ' το μοιραίο από μια καρκινοπαθή ψυχολόγο (Έλενα Μπόναμ Κάρτερ) για να δωρίσει τα όργανά του. Υπογράφει και εκτελείται. Φλας-φόργουορντ στο κοντινό μέλλον, όπου η γη έχει καταστραφεί. Υπαίτιος είναι ένας υπερυπολογιστής ονόματι «Skynet» ο οποίος απέκτησε δική του θέληση και ανέλαβε ν' αφανίσει την ανθρωπότητα πριν γεμίσει τον πλανήτη με άβουλες μηχανές. Όμως οι άνθρωποι έχουν οργανωθεί σε ένα μέτωπο αντίστασης, μέλος του οποίου είναι και ο προβαλλόμενος ως εκλεκτός, ο γνωστός μας απ' τα προηγούμενα Τζον Κόνορ (Κρίστιαν Μπέιλ).

Στο παρόν λοιπόν, που είναι το μέλλον, ο Μάρκους Ράιτ νεκρανασταίνεται μέσα από μια καταστροφική έκρηξη και περιφέρεται προσπαθώντας να καταλάβει τι έχει γίνει. Τότε πέφτει πάνω σ' έναν νεαρό, τον Κάιλ Ρις (Άντον Γιέλτσιν), ο οποίος του εξηγεί την κατάσταση και του μιλά για τον Κόνορ, πριν πιαστεί αιχμάλωτος και μεταφερθεί μαζί με άλλους επιζώντες στα κεντρικά του «Skynet». Παράλληλα, οι ηγέτες της αντίστασης ετοιμάζουν τη μεγάλη τους επίθεση. Όμως ο Κάιλ Ρις είναι πολύ σημαντικός για τον Κόνορ και δεν πρέπει να θυσιαστεί με τίποτε...

Για τον ποζερά σκηνοθέτη με το σύντομο όνομα Μακτζί (McG) η δράση είναι το ζητούμενο κι εκείνο που μπορεί να σώσει μια ταινία αυτού του είδους. Δε χάνει λοιπόν την ευκαιρία να επιδείξει τις ικανότητές του. Πράγματι, η άψογη χρήση των οπτικών εφέ, της κάμερας και του έμψυχου υλικού συντελούν σε ένα αξιοπρεπέστατο δίωρο υπερθέαμα εκρήξεων, πυροβολισμών, κυνηγητών και παλιού, καλού ξυλοφορτώματος. Είναι όμως, αρκετό;

Γι' άλλους ναι και γι' άλλους όχι, αλλά νομίζω ότι είναι δύσκολο, όσο χαλαρό κριτήριο και νά' χει κανείς, να παραβλέψει τις απίστευτες τρύπες στο σενάριο. Τρύπες που συνήθως μετατρέπουν, στα μάτια του θεατή, μια βαρύγδουπη συνομιλία για κάτι τραγικό που συμβαίνει ή πρόκειται να συμβεί, σε καθαρή παρωδία. Και όχι, οι βλακωδώς επεξηγηματικοί διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων δεν κάνουν τα πράγματα καλύτερα, αφού δεν εξηγούν τίποτε ουσιαστικό όπως το γιατί ο Τζον Κόνορ είναι τόσο πολύτιμος ή το γιατί ο «Skynet» αποφάσισε να γίνει ο άρχοντας του πλανήτη —πάντως όχι απλώς επειδή είναι μια κακή μηχανή που πήρε ψηλά τον αμανέ.

Και για να επανέλθω στο μόνιμο δικό μου κόλλημα, για ακόμη μια φορά η σοβαροφάνεια χωρίς σοβαρό σεναριακό υπόβαθρο, καταστρέφει μια ταινία που με λίγο χιούμορ κι αυτογνωσία θα μπορούσε να είναι και διασκεδαστική αντί απλώς εντυπωσιακή —άλλωστε, ο Μακτζί είναι υπεύθυνος για τα δύο «Charlie's Angels», μετριότατα μεν, άκρως αυτοσαρκαστικά δε.

Κι έρχομαι στο καστ, στον πολύ Κρίστιαν Μπέιλ, που συνεχίζει στο ίδιο σκοτεινιασμένο μοτίβο με τη βαριά φωνή καθώς προσπαθεί να δώσει ζωή σ' έναν χαρακτήρα που δε διαθέτει τίποτε που να δικαιολογεί την περιστροφή της ταινίας γύρω του. Ο Τζον Κόνορ είναι ένας απλός αξιωματικός της αντίστασης, κάποιος που η φωνή του δίνει ελπίδα στους εναπομείναντες ανθρώπους ανά τον πλανήτη χωρίς προφανή λόγο κι αυτό που προσπαθεί να κάνει στην ουσία (δε μαρτυρώ το πώς) είναι να σώσει τον πολύτιμο εαυτό του!

Όσο για τον Μάρκους, ο Σαμ Γουόρθινγκτον το παλεύει, αλλά οι ατάκες και η πόζα του δεν αναδεικνύουν την εσωτερική σύγκρουση (μικρογραφία της γενικότερης) που υποτίθεται ότι βιώνει όταν αντιλαμβάνεται ποιος είναι πραγματικά. Οι υπόλοιποι είναι προσβλητικά διακοσμητικοί, πιο ασήμαντοι κι απ' τα ρομπότ. Α, ναι! Με τη βοήθεια της τεχνολογίας εμφανίζεται για μια σκηνή κι ο κυβερνήτης Άρνι, σε μια μονομαχία απ' τα παλιά, μα δεν το σώζει.

Το «Terminator: Salvation» είναι μια πανδαισία αδρεναλίνης χωρίς εκείνα τα συστατικά που κρατούν τις εντυπωσιακές σκηνές σε συνοχή, ούτε την επίγνωση του εφήμερου, ψυχαγωγικού χαρακτήρα της. Βλέπεται, αλλά με μηδενικές απαιτήσεις.

Βγαίνουν ακόμη:
- Το ντοκιμαντέρ «Home», που θα συγκλονίσει συθέμελα όσους ακόμη δεν έχουν πάρει πρέφα πόσο κακό έχουμε κάνει στον πανέμορφο πλανήτη μας, η γαλλική κωμωδία «Disco» και σε επανέκδοση: το «Thomas Crown Affair» του Νόρμαν Τζούισον, το «Bellissima» του Λουκίνο Βισκόντι, το «What Did You Do in the War, Daddy?» του Μπλέικ Έντουαρτνς και δυο παλιά φιλμ του Δήμου Αβδελιώδη, «Το Δέντρο που Πληγώναμε» κι ο «Αθέμιτος Συναγωνισμός».