Australia: Δύσκολοι καιροί για ρετρό ήρωες

του Λουκά Τσουκνίδα

Υπάρχει λόγος να ξοδέψει κανείς χρήματα κι ενέργεια για να κάνει μια ταινία όπως ακριβώς την έκαναν παλιά, πέρα απ' το πολύ χρήσιμο γεγονός ότι ανοίγει θέσεις εργασίας και το χρήμα κινείται; Αν σκεφτεί βέβαια κανείς ότι η Δύση βρίθει υπερηλίκων κι ο κινηματογράφος της στοχεύει κυρίως στους νέους, τότε ναι, κάποιος πρέπει να κάνει σινεμά και για 'κείνους.

Ο Μπαζ Λούρμαν (του «Moulin Rouge») αναλαμβάνει αυτό το μεγαλεπήβολο έργο, να διεκπεραιώσει δηλαδή κατά τον παλιό καλό τρόπο ένα επικό μελόδραμα στις αχανείς, άγριες εκτάσεις της Αυστραλέζικης υπαίθρου με φόντο τις φυλετικές και ταξικές διαφορές και τα ιστορικά γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το «Australia» είναι το αποτέλεσμα.

Η Λαίδη Σάρα Άσλεϊ (Νικόλ Κίντμαν) έρχεται απ' την Αγγλία για να συναντήσει τον Λόρδο άντρα της ο οποίος επιβλέπει τις εργασίες στο τεράστιο ράντσο του στην Αυστραλία. Εκείνος όμως έχει δολοφονηθεί κι έτσι η Σάρα πρέπει να διαχειριστεί τα κτήματα, τα γελάδια και τους ανθρώπους που άφησε πίσω του. Ανάμεσα σ' αυτούς ο μικρός Νούλα (μισός λευκός μισός ιθαγενής) κι ο μοχθηρός επιστάτης Φλέτσερ (Ντέιβιντ Γουέναμ). Επιπλέον ο άλλος μεγάλος κτηνοτρόφος της περιοχής, ο Κινγκ Κάρνι (Μπράιαν Μπράουν), θέλει να εξαγοράσει όλη την περιουσία της για να εξαλείψει τον ανταγωνισμό. Παράλληλα η Αυστραλία στέλνει στρατό και εφόδια στον πόλεμο που τώρα φουντώνει. Ο στρατός θ' αγοράσει βοδινό από όποιον κτηνοτρόφο θα οδηγήσει πρώτος το κοπάδι του στα καράβια. Όταν η Σάρα έρχεται σε ρήξη με τον Φλέτσερ, η μόνη της ελπίδα είναι ο μοναχικός καου-μπόι Ντρόβερ (Χιου Τζάκμαν)...

[Το trailer της ταινίας]

Η αφήγηση γίνεται με πολύ αραιό voice-over απ' την πλευρά του μικρού Νούλα, ενός αξιαγάπητου παιδιού που είχε την ατυχία να προκύψει από μια βίαια μικτή σχέση κάποιου λευκού με την ιθαγενή μητέρα του. Τα παιδιά όμως που έχουν μικτό αίμα απομακρύνονται απ' τις οικογένειές τους ώστε να μη μεγαλώσουν ως ιθαγενείς. Ο Νούλα είναι εγγονός του Κινγκ Τζορτζ, ενός αβορίγινα πνευματιστή και θεραπευτή, κάτι που τον κάνει να νιώθει αντίστοιχα χαρισματικός. Η αγνή φύση των ιθαγενών, μαζί με τις πνευματικές τους ικανότητες που ξεπερνούν τη δική μας τετράγωνη λογική, παίρνουν σάρκα και οστά στην ενοχικά εξιδανικευμένη απεικόνιση του Νούλα απ' τον Λούρμαν και τον σεναριογράφο του. Κι επειδή δεν έχουμε να κάνουμε μ' ένα παλιό γουέστερν, το αντιρατσιστικό σχόλιο είναι απλοϊκό και ξεπερασμένο, ακόμα και για εναπομείναντες οπαδούς του new-age και των ινδιάνικων ντραμς.

Μόνος κακός της ιστορίας, αφού ο σκηνοθέτης περισώζει ακόμα και τον μεγαλοκαρχαρία Κάρνι, είναι ο Φλέτσερ, μια καρικατούρα του μοχθηρού επιστάτη που θέλει ν' ανέβει στην κοινωνική σκάλα αρπάζοντας το ράντσο όπου δούλευαν τρεις γενιές της οικογένειάς του. Καταντάει παρωδία, μοναδικός αδίστακτος εγωιστής ανάμεσα σε ανίδεους αριστοκράτες και φοβισμένους ιθαγενείς ή μετανάστες. Παρωδία όμως του είδους που ήθελε να τιμήσει, γίνεται όσο περνά η ώρα ολόκληρη η ταινία του Λούρμαν, με τις αργές κινήσεις και τα μακρόσυρτα κοντινά πλάνα να ευθύνονται κυρίως για την, παραλίγο, τρίωρη διάρκεια. Ο αποτυχημένος εκβιασμός συναισθημάτων και ο ανελέητος βομβαρδισμός με κλισέ δε βοηθούν καθόλου, ούτε και οι σκηνές δράσης που ωχριούν μπροστά στις αντίστοιχες που γυρίστηκαν προ δεκαετιών και με απείρως λιγότερα μέσα. Το μόνο που σώζεται είναι ο καταιγιστικός βομβαρδισμός του Ντάργουιν απ' τους Ιάπωνες καθώς και η φωτογραφία, που
εκμεταλλεύεται πλήρως τις ιδιαιτερότητες του αυστραλιανού τοπίου.

Όσο για τους σπουδαίους πρωταγωνιστές, την Κίντμαν και τον Τζάκμαν, προβλέψιμοι και στημένοι σαν αρχάριοι, δε δίνουν στάλα ζωής στους χαρακτήρες τους και συνθλίβονται κατά την αναπόφευκτη σύγκριση με τους σταρ αντίστοιχων ταινιών του παρελθόντος. Ο μικρός Μπράντον Γουόλτερς είναι συμπαθέστατος στο ρόλο του Νούλα, αλλά η συμπάθεια δε σώζει την κατάσταση. Ο επιβλητικός Μπράιαν Μπράουν παίζει δυστυχώς πολύ λίγο ενώ ο Γουέναμ απλώς δεν έχει χαρακτήρα να υποδυθεί, είναι καταδικασμένος να κάνει στρυφνές γκριμάτσες και να δέρνει παιδιά χωρίς προφανή λόγο.

Μια ταινία για νοσταλγούς του παλιού εντυπωσιακού σινεμά. Καλύτερα όμως να ξαναδεί κανείς τα αυθεντικά.

Βγαίνουν ακόμα:
- Το πολυαναμενόμενο «The Spirit» του Φρανκ Μίλερ και οι χριστουγεννιάτικες κωμωδίες «Bedtime Stories» και «Nothing Like the Holidays».

Όλες οι Ταινίες