Indiana Jones 4: Ο περιπετειώδης αρχαιολόγος... γκρίζαρε

του Λουκά Τσουκνίδα

Η μεγαλύτερη επιστροφή της χρονιάς, πιο μεγάλη ακόμα κι απ' του Τζον Ράμπο, είναι δίχως αμφιβολία εκείνη του Δρ Χένρι Τζόουνς Τζούνιορ -για τους φίλους Ιντιάνα. Μετά από πολλά χρόνια ως απλή φήμη, η τέταρτη ταινία της σειράς έγινε πραγματικότητα αφού ο Σπίλμπεργκ, ο Λούκας κι η παρέα τους αποφάσισαν ότι άξιζε τον κόπο. Όσο για τον Χάρισον Φορντ, έτσι όπως πήγαινε η καριέρα του τελευταία, μπορούσε μόνο να επωφεληθεί απ' την επανεμφάνισή του στο ρόλο του περιπετειώδους αρχαιολόγου.

Βρισκόμαστε στην καρδιά του ψυχρού πολέμου οπότε τους ναζί, εχουν αντικαταστήσει, στο ρόλο του κακού, οι σοβιετικοί. Κάτι τέτοιοι λοιπόν, με αρχηγό την ουκρανή πράκτορα Ιρίνα Σπάλκο (Κέιτ Μπλάνσετ), έχουν αιχμαλωτίσει τον Ίντι και τον φίλο του Μακ (Ρέι Γουίνστον), καθώς ψάχνουν πληροφορίες σχετικές με τα φρέσκα, για την εποχή, γεγονότα του Ρόζγουελ. Ο Ιντιάνα καταφέρνει να δραπετεύσει για να πέσει πάνω σ' έναν... ατίθασο νεαρό (Σία Λαμπούφ) μοτοσυκλετιστή που του λέει πως ο φίλος του Δρ Όξλεϊ (Τζον Χερτ) κινδυνεύει. Το μπλέξιμο κλιμακώνεται και σαν να μην έφταναν οι ρώσοι και οι εξωγήινοι, βρισκόμαστε για ακόμη μια φορά στα πρόθυρα του μυθικού Ελ Ντοράντο. Μια τελευταία έκπληξη περιμένει τον Δρ Τζόουνς όταν συναντά την παλιά του αγαπημένη Μάριον (Κάρεν Άλεν) κι όλοι μαζί, καλοί και κακοί, φτάνουν στα βάθη της ζούγκλας του Αμαζονίου για το μεγάλο φινάλε...

[Το trailer της ταινίας]

Εντάξει, το σενάριο δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής σε θέματα αληθοφάνειας, συνέπειας ή κλιμάκωσης. Είναι απλοϊκό και υπηρετεί εξ ολοκλήρου τη δράση, αλλά αυτό δεν με πείραξε καθόλου. Οι προθέσεις του Σπίλμπεργκ να κάνει μια ταινία που δεν περνιέται για “σοβαρή” είναι προφανείς απ' την πρώτη στιγμή. Ο Ίντι μπαίνει στο τρένο κι απ' το βάθος, μέσα απ' τους καπνούς της ατμομηχανής, εμφανίζεται πάνω σε μια τσόπερ ο Ματ, με μαύρο δερμάτινο και φουσκωτό καπέλο. Ακριβώς όπως ο Μάρλον Μπράντο στο “The Wild One”. Τι να πει κανείς αργότερα, που ο νεαρός μιμείται σε άψογο στιλ τις πτήσεις του Ταρζάν (του Τζόνι Βαϊσμίλερ εννοείται) στα σχοινόδεντρα. Υπερβολές σίγουρα, αλλά με πολύ πλάκα και διάθεση αυτοπαρώδησης. Εξαιρετικά τα οπτικά εφέ, όπως και η φωτογραφία του Γιάνους Καμίνσκι ενώ η μουσική αποτελείται από διάφορες παραλλαγές του γνωστού αγαπημένου θέματος.

Ανάμεσα στις σκηνές δράσης, οι οποίες είναι πάρα πολλές και χορταστικές (εκρήξεις, κυνηγητά, μονομαχίες και δολοφονικά μυρμήγκια), ο χρόνος γεμίζει σχεδόν μόνιμα με το κλασικό χιούμορ της σειράς, το σαρκασμό του Ίντι και το σφιχτό ημι-χαμόγελό του. Σιγά σιγά, τη σκυτάλη παίρνει ο Ματ, που προσαρμόζεται σχετικά γρήγορα στους τσαμπουκάδες στη ζούγκλα, μακριά από την πόλη και τους μηχανόβιους φίλους του. Στον κεντρικό ρόλο, ο Χάρισον Φορντ περνάει αλώβητος δίπλα απ' τον χοτ ανερχόμενο αστέρα Σία Λαμπούφ, δείχνοντας εξαιρετικά άνετος στον ρόλο που τον καθιέρωσε κάποτε. Όσο περνάει η ώρα βέβαια, αφήνει το πεδίο στο νεαρό πιθανό διάδοχό του κι εκείνος το εκμεταλλεύεται δεόντως. Ο Λαμπούφ έχει χάρισμα και το αποδεικνύει κι εδώ ενώ οι υπόλοιποι κάνουν σωστά τη δουλειά τους στους συμπληρωματικούς ρόλους.

Το σύνολο είναι ένας διασκεδαστικός φόρος τιμής στην τριλογία (κάτι για τους παλιόφιλους δηλαδή) παρά μια ξεχωριστή ταινία. Και, φυσικά, η προετοιμασία για μια πιθανή συνέχεια. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι μετά από τόσα χρόνια;

Βγαίνουν ακόμα:
Η νέα κωμωδία της Νία Βάρνταλος με τον Φίνος-Φιλμς τίτλο “Έρωτας αλά Ελληνικά”, η ανεξάρτητη αμερικάνικη ταινία με τον Μάικλ Ντάγκλας, “King of California” και η απογοητευτική, βαρετή, ασυνάρτητη γαλλική αστυνομική ταινία “La Clef” με τον Γκιγιόμ Κανέ.

Όλες οι Ταινίες