Fracture: Δικαστικό θρίλερ με... προφανή ετυμηγορία

του Λουκά Τσουκνίδα

Μικρός θυμάμαι, είδα κι εγώ με συνέπεια, όπως όλη η γενιά μου, ”Μάτλοκ” και ”Δικηγόρους του Λος Άντζελες”. Για κάποιο περίεργο λόγο, μου άρεσαν επίσης όλα τα κινηματογραφικά δικαστικά δράματα, παρά το ότι αντιστοιχούσαν σε πολλούς ακαταλαβίστικους διαλόγους κι ακόμα πιο ακαταλαβίστικες ανατροπές.

Γιατί το μόνο εύκολο σε τέτοιες ταινίες είναι η ανατροπή, αφού ο μέσος θεατής δεν έχει ιδέα για τους νόμους τους δικούς του, πόσο μάλλον για τους αμερικάνικους. Έτσι, όταν ο ήρωας βρίσκεται σε αδιέξοδο, ένα παραθυράκι, ένας ευσυνείδητος δικαστής, ένας θαρραλέος μάρτυρας, ένα προηγούμενο από άλλον αιώνα ή ένα στοιχείο που είχε παραπέσει, τον στέλνουν απ’ την κόλαση στον παράδεισο και εμάς στη λύτρωση, από την επικείμενη αδικία. Βολικό για όλους, έτσι;

Ο πολυβραβευμένος τηλεσκηνοθέτης Γκρέγκορι Χόμπλιτ (LA Law, NYPD Blue), συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε με το ”Primal Fear” και το ”Frequency”, με ένα θρίλερ που έχει άρωμα μυστηρίου, σφυράκια δικαστηρίου και ένα κοκτέιλ ανθρώπινων αδυναμιών για αφορμή, το φιλόδοξο ”Fracture”.

Ο Τεντ Κρόφορντ (Άντονι Χόπκινς) είναι ένας ιδιοφυής μηχανικός που ψάχνει για κατασκευαστικά λάθη με μια εμμονή στη λεπτομέρεια, που σπανίζει. Όταν ανακαλύπτει ότι η γυναίκα του τον απατά με τον αστυνομικό Ρομπ Νάναλι (Μπίλι Μπερκ) κανονίζει να τη σκοτώσει, να συλληφθεί και να τρελάνει τον εραστή της.

Την εύκολη φαινομενικά υπόθεση, αναλαμβάνει ο αλάνθαστος δημόσιος κατήγορος Γουίλι Μπίτσαμ (Ράιαν Γκόσλινγκ), μέρες πριν, παρατήσει το… ”δημόσιο” για τα μάτια μιας μεγάλης νομικής φίρμας και της νέας προϊσταμένης του (Ρόζαμουντ Πάικ). Όμως ο Τεντ έχει ανακατέψει λίγο ιδιόμορφα την τράπουλα κι ο Γουίλι, νικητής όπως είναι, δεν μπορεί να τα παρατήσει έτσι εύκολα…

Τρία σημαντικά στοιχεία κρατούν όλο το οικοδόμημα της ταινίας του Χόμπλιτ, από το να καταρρεύσει υπό το βάρος του εξωφρενικού σεναρίου της. Τα δύο απ’ αυτά είναι οι πρωταγωνιστές. Ο ανερχόμενος φέτος Γκόσλινγκ και ο διαχρονικός Χόπκινς, μπαίνουν ο μεν σε φάση σταρ και ο δε σε αυτόματο –αλά Χάνιμπαλ Λέκτερ- πιλότο και κρατάνε όρθια την ταινία με την πνευματική τους μονομαχία, που μακάρι να έπιανε περισσότερο χρόνο στην οθόνη.

Αντ’ αυτού, ξοδεύεται αρκετό φιλμ για τη γνωριμία με τον ”άνθρωπο” Γουίλι Μπίτσαμ και την πραγματικά παράταιρη ερωτική του περιπέτεια με τη μέλλουσα προϊσταμένη του, που δε βοηθά σε τίποτε απολύτως την ιστορία.

Βλέπουμε εν τέλει ένα δικαστικό θρίλερ με πολύ λίγο δικαστήριο αλλά φοβερά στυλιζαρισμένους διαλόγους –το τρίτο καλό στοιχείο- ατάκες και απαντήσεις γεμάτες ειρωνεία και χιούμορ, που δεν το περιμένει κανείς από μια ”σοβαρή” ταινία. Ο Γκόσλινγκ με τον Χόπκινς τις μονοπωλούν ενώ τους σιγοντάρουν πετυχημένα ο Μπερκ κι ο Ντέιβιντ Στράδερν, ως προϊστάμενος του Μπίτσαμ στο ”δημόσιο”, Τζο Λομπρούτο.

Δυστυχώς, οι σεναριακές ανατροπές και τα ηθικά διλήμματα φαίνονται πολύ βολικά και πρόχειρα, με αποκορύφωμα τη δικαίωση με το ζόρι του καλού, λες και φοβήθηκαν οι συγγραφείς, μη δώσουν το λάθος μήνυμα ότι το έγκλημα καμιά φορά μένει ατιμώρητο.

Ας είναι. Το βρήκα αρκετά διασκεδαστικό αν σου αρέσουν οι πρωταγωνιστές, αλλά κι εν δυνάμει βαρετό, ειδικά σε μια πολύ βραδινή προβολή.

Βγαίνουν ακόμα:

- Το οικογενειακό δράμα του Γκάρι Μάρσαλ ”Georgia Rule”. Κάπως ανισόρροπο, αλλά με το αναπάντεχο χιούμορ του να εκπλήσσει ευχάριστα.

- Το κλασσικό γυναικείο δράμα του Ερίκ Ρομέρ ”Ο Τέλειος Γάμος”, η δανέζικη αλλόκοτη αισθηματική κωμωδία ”Σαπουνόπερα” και η γαλλική κωμωδία –δε θα τα ξαναπώ για το γαλλικό χιούμορ- ”Κορίτσι για Σπίτι”.

Όλες οι Ταινίες

Όλες οι Αίθουσες

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS
Review στο Movie Review Queary Engine Δείτε το trailer της ταινίας στο Youtube Η γνώμη των κριτικών στο Rotten Tomatoes Η ταινία στο Internet Movie Database Συνέντευξη του σκηνοθέτη Gregory Hoblit στο YouTube Το επίσημο site της ταινίας