Ο Μελ Γκίμπσον έχει δώσει και με το παραπάνω στο κινηματογραφικό είδος των ταινιών δράσης– ως ηθοποιός αλλά και ως σκηνοθέτης. Όταν αποφάσισε να συνδυάσει όλα τα ”κολλήματά” του, τις μακρινές εποχές, τους κατατρεγμένους ήρωες, τη βία πίσω από τον ”πολιτισμό”, τις ακατάληπτες γλώσσες και φυσικά τη δράση, κατέληξε στο ”Apocalypto”.
Μια ομάδα κυνηγών από ένα φιλήσυχο χωριό στα βάθη της λατινοαμερικάνικης ζούγκλας συναντά ένα καραβάνι ξεκληρισμένων χωρικών. Σύντομα, τους βρίσκει το ίδιο κακό και η παρέα των κυνηγών αιχμαλωτίζεται από μια ομάδα πολεμιστών της επικρατούσας φυλής. Πριν πιαστεί ο νεαρός Τζάγκουαρ Πο, βοηθά την έγκυο γυναίκα του και το γιο του να κρυφτούν, αφήνοντας τους με την υπόσχεση να επιστρέψει.
Στη μεγάλη πόλη, οι σκλάβοι εργάζονται σκληρά, οι αφέντες παρακμάζουν και το κοινό παρακολουθεί ανθρωποθυσίες για να κοπάσει η οργή των θεών.
Ο νεαρός κυνηγός καταφέρνει από ένα γύρισμα της τύχης να ξεφύγει, αλλά για να φτάσει στην οικογένειά του πρέπει να εξουδετερώσει όλη την αγριεμένη ”παρέα” που έρχεται ξοπίσω του...
Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι μια απλοϊκή αιτιολόγηση της παρακμής ενός πολιτισμού που έχει γίνει πολύ ”βαρύς” για να αντιμετωπίσει τις αρρώστιες του αποδίδοντάς τις έτσι στους ”θεούς”.
Οι θεοί όμως θέλουν αίμα– μαζί τους και το φιλοθεάμων κοινό– κι έτσι οι νομαδικές φυλές επιλέγονται για να τροφοδοτήσουν τη θρησκευτική αρένα. Ο ήρωας μαθαίνει απότομα τι θα πει να σε κυριεύει ο φόβος κι ενώ μέχρι τώρα ήταν κυνηγός αρχίζει ν’ αντιλαμβάνεται πως είναι να είσαι το θήραμα.
Μέσα στον πανικό της μάχης όμως επιλέγει να φροντίσει την οικογένειά του πριν διεκδικήσει το ρόλο του σφαγέα των εισβολέων. Από εκείνη τη στιγμή είναι μόνος του και με τη βίαιη εκτέλεση του πατέρα του το συνειδητοποιεί.
Μόλις καταφέρει να ξεφύγει, γίνεται κανονικό θήραμα για τους αιμοσταγείς πολεμιστές αλλά σιγά σιγά ξαναβαφτίζεται κυνηγός, ενσαρκώνοντας το κληροδότημα του πατέρα του, μεταδίδοντας το εκφυλιστικό μικρόβιο του φόβου στους διώκτες του. Τώρα πια πρέπει να βρει την οικογένειά του και να υλοποιήσει την υπόσχεση– που πλέον είναι καθήκον- να τους προστατεύσει.
Η ταινία του Γκίμπσον είναι μια καθαρή ταινία δράσης. Ηθικολογεί όσο χρειάζεται για να γίνει ο ήρωας πιστευτός κι αγαπητός κι από εκεί και πέρα τον απολαμβάνουμε να ξεπερνά συνεχώς τον εαυτό του σε εντυπωσιακές, βίαιες σκηνές δράσης, κινηματογραφημένες με λίγο από το στιλ του ”Braveheart”. Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης ακόμα, μιας και ο Τζάγκουαρ Πο, μπορεί να έχει οικογένεια, αλλά δεν έχει αντιληφθεί πλήρως τι σημαίνει αυτό πριν κοντέψει να τους χάσει.
Η φωτογραφία είναι εξαιρετική, το κάστ άψογο στους στερεοτυπικούς ρόλους κακών και καλών και η κλιμάκωση μέχρι το ξέφρενο κυνηγητό τέλεια. Οι διάλογοι είναι περιορισμένοι προσθέτοντας στην ατμόσφαιρα και το τέλος δίνει κάτι σαν αφορμή για σκέψη σε συνδυασμό με το αβανταδόρικο εναρκτήριο τσιτάτο.
οι υπόλοιπες
Βγαίνουν ακόμα:
- Το όμορφο αισθηματικό δράμα ”Little Children”, με πρωτότυπο σενάριο και την εξαιρετική Κέιτ Γουίνσλετ.
- Η ενδιαφέρουσα καινούργια ταινία του Άντονι Μιγκέλα ”Breaking and Entering” όπου ο, παντρεμένος με τη Ρόμπιν Ράιτ-Πεν, αρχιτέκτονας Τζουντ Λο μπλέκει με τη μετανάστη απ’ τη Βοσνία Ζιλιέτ Μπινός εξ’ αιτίας του διαρρήκτη γιου της.
- Το πολύ καλό ελληνικό ντοκιμαντέρ ”Sugartown: Οι Γαμπροί”.
Λουκάς Τσουκνίδας
