Ερμηνείες και θέαμα δια χειρός... Πειρατών

Τρία χρόνια μετά την εισπρακτική επιτυχία των ”Πειρατών της Καραϊβικής”, έχοντας καταπλήξει κοινό και κριτικούς, ο Τζόνι Ντεπ επιστρέφει ως Κάπταιν Τζακ Σπάροου στο πρώτο σίκουελ της ταινίας, το οποίο, αν και υστερεί σε χαρακτήρες και σενάριο, ”σώζεται” από τις χαρισματικές ερμηνείες και τα ευρηματικά οπτικά εφέ.
Ερμηνείες και θέαμα δια χειρός... Πειρατών

του Λουκά Τσουκνίδα

Πάνε τρία χρόνια από τότε που ο Τζακ Σπάροου, συγνώμη, Κάπταιν Τζακ Σπάροου, έκανε τα δικά του, δίνοντας στην πρώτη περιπέτεια των Πειρατών της Καραϊβικής, μαζί με τον κακό Μπαρμπόσα, το χρώμα που χρειαζόταν για να κερδίσει το κοινό.

Αυτή την εβδομάδα, θα δούμε το ένα από τα δύο σίκουελ που κινηματογραφήθηκαν μαζί, κατά τη μόδα που πιθανόν ξεκίνησε ο Ρόμπερτ Ζεμέκις, με το δεύτερο και τρίτο μέρος της ”Επιστροφής στο μέλλον”.

Η Ελίζαμπεθ Σουάν και ο Γουίλ Τέρνερ ετοιμάζονται να παντρευτούν αλλά συλλαμβάνονται την ώρα του μυστηρίου ως συνεργοί στην απόδραση του Κάπταιν Τζακ Σπάροου. Η Ελίζαμπεθ θα αποδράσει με τη σειρά της ενώ ο Γουίλ ανταλάσσει την ελευθερία του με την αποστολή να φέρει πίσω την πυξίδα του Τζακ. Παράλληλα, η προθεσμία για την αποπληρωμή του χρέους του Σπάροου στον καπετάνιο του Ιπτάμενου Ολλανδού Ντέιβι Τζόουνς έχει λήξει και άλλο ένα μέτωπο ανοίγει...

Φυσικά η πλοκή δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε μια συνέχεια, που σκοπό έχει να πετύχει εισπρακτικά και να στρώσει το έδαφος για το ήδη γυρισμένο τρίτο μέρος. Με αυτό υπ’ όψιν, μπορεί κάποιος ν’ απολαύσει εκτός από τον χαρισματικό Τζόνι Ντεπ, που πλέον απολαμβάνει εμφανώς την περσόνα του Σπάροου, τα άρτια και ευρηματικά ψηφιακά οπτικά εφέ και ιδιαίτερα το ψηφιακό μακιγιάζ σε όλο το πλήρωμα του Ιπτάμενου Ολλανδού με προεξέχοντα τον Ντέιβι Τζόουνς και τα γένια-πλοκάμια του.

Τα οπτικά γκαγκς είναι επίσης απολαυστικά και ευφάνταστα με αποκορύφωμα τη σκηνή όπου οι πρωταγωνιστές μονομαχούν πάνω σ’ ένα σφαιρικό κλουβί ενώ αυτό κυλάει στο δάσος.

Εντάξει, το σενάριο είναι μπερδεμένο, οι χαρακτήρες είναι επιφανειακοί και κάποιοι εμφανίζονται από το πουθενά. O Γουίλ Τέρνερ ακόμα να καταλάβω τι ρόλο παίζει και ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ, ως Μπιλ Τέρνερ, δεν έχει αρκετό χρόνο στην οθόνη για να δώσει την ποιότητα που του ζητείται παρά τις δυόμιση ώρες που διαρκεί η ταινία.

Τουλάχιστον ο Μπιλ Νίγκυ ως Ντέιβι Τζόουνς είναι εφάμιλλος ”κακός” του Τζέφρι Ρας, ο Τζόνι Ντεπ δε χάνει ίχνος από τη γοητεία του και το θέαμα είναι αποζημιωτικό.

Διασκεδαστική και πυκνή, με κίνδυνο να κουράσει μετά το δίωρο.

Οι υπόλοιπες

Βγαίνουν επίσης, το γκανγκστερικό έπος του Μικέλε Πλασίντο, ”Romanzo Criminale”, η αυτοαναφορική κομεντί του Τακέσι Κιτάνο, ”Takeshis’” και η γαλλική κωμωδία του Φρανσίς Βεμπέρ, ”The Valet”.

Το ”The Take” είναι ένα ντοκιμαντέρ για τα αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια της Αργεντινής και οι ”Σταυρωμένοι Εραστές” το ιαπωνικό αριστούργημα του Κένζι Μιζογκούσι.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v