Καμένες ταινίες που λατρέψαμε
Παρανοϊκά σενάρια, αλλοπαρμένοι πρωταγωνιστές και wtf καταστάσεις συνθέτουν κάποιες από τις καμένες κινηματογραφικές εμπειρίες που αγαπήσαμε
Δεν ξέρουμε αν ο κινηματογράφος σώζει ζωές, όπως έχουν γράψει κάποιοι παλαιότερα, ωστόσο είναι βέβαιο ότι σκοτώνει την ανία, δίνοντας μας την ευκαιρία να δραπετεύσουμε σε κόσμους που δεν το χώραγε το κεφάλι σου ότι μπορεί να σκαρφιστεί ανθρώπινος νους. Βλέπεις, ανάμεσα στα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης, ξεπηδούν πολλές φορές τέρμα καμένες ταινίες που λατρεύουμε κυρίως γιατί κανείς από τους δημιουργούς και τους πρωταγωνιστές τους δεν παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά. Τις ξαναβλέπουμε λοιπόν.
Sharknado του Άντονι Φεράντε (2013)
Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, αυτόν τον διεστραμμένο νου που έριξε στο τραπέζι την ιδέα μιας ταινίας, όπου ένας φονικός τυφώνας ξερνάει καρχαρίες στη στεριά του Λος Άντζελες για να πετσοκόψουν τους άμοιρους κατοίκους του. Το γεγονός ότι πρωταγωνιστεί ο Steve από το Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς, ανεβάζει το καλτ στάτους της ταινίας.
Rubber του Κουεντίν Ντουπιέ (2010)
Στο Rubber παρακολουθούμε για κάποιον λόγο, που κανείς δεν έχει καταλάβει μέχρι στιγμής την ιστορία ενός λάστιχου αυτοκινήτου που κυκλοφορεί ανάμεσα μας, σκοτώνοντας με βίαιο τρόπο ανυπεράσπιστα θύματα. Και ναι, πρόκειται για μια αριστουργηματικά απονενοημένη ταινία.
Exte Hair Extensions του Σιον Σόνο (2007)
Ο παρανοϊκός κινηματογραφικός κόσμος του Σιον Σονο, θα σε κάνει να ξεχάσει όλα όσα νόμιζες ότι ξέρεις για το ασιατικό σινεμά. Μιλάμε για έναν καθαρόαιμο μετρ του σινεμά που βουτά στα πιο διαστροφικά νερά της έμπνευσης και παρουσιάζει ανοσιουργήματα όπως το Exte Hair Extensions όπου δολοφονικά εξτένσιονς στέλνουν στον θάνατο με υπέρ-βίαιους τρόπους τις άμοιρες κοπέλες που είχαν την ατυχία να τα φορέσουν στο κεφάλι τους.
Ο Δράκουλας των Εξαρχείων του Νίκου Ζερβού (1983)
Έχουμε και λέμε: Τζούμας, Πανούσης, Πουλικάκος, Βαβούρας, Άσιμος, Ζερβός, Καφετζόπουλος, Μπουλάς σε μία ταινία. Σίγουρα πρόκειται περί ανεπανάληπτου κατορθώματος. Χαώδης, αναρχική πολιτική μα και πολιτιστική σάτιρα των πεπραγμένων του τόπου που λέγετε Ελλάδα. Ζόμπι, Δράκουλες, φέρετρα κατακλύζουν την Αθήνα σε ένα αυτοσχεδιαστικό όργιο που όμοιο του δεν είχε ξαναδεί ο ελληνικός κινηματογράφος.
Soundtrack μεγατόνων με Disco τσουτσούνι, Εκλογές και λοιπές επιτυχίες από Μουσικές Ταξιαρχίες αλλά και μια φοβερή διασκευή του Υπάρχω του Καζαντζίδη από το μέγα Πουλίκα, μα και σουρεαλιστικές σκηνές που καίνε αργά και βασανιστικά τα εγκεφαλικά σου κύτταρα. Όσο αυτά καίγονται τόσο εσύ γουστάρεις. Παραγνωρισμένο αριστούργημα, ευτυχώς μνημονεύεται ακόμη και σήμερα από κάποιους μύστες του ελληνικού καλτ κινηματογράφου.
What we do in the Shadows των Τάικα Γουατίτι και Ζεμέν Κλεμάντ (2014)
Στη λίστα με τις καλύτερες κωμωδίες των τελευταίων ετών τούτο εδώ το απολαυστικό και τέρμα καμένο Mockumentary σκαρφαλώνει άνετα στην κορυφή της λίστας. Παρακολουθεί τέσσερις καημένους βρικόλακες συγκάτοικους και την προσπάθεια τους να τα βγάλουν πέρα στη ζωή, πίνοντας καθημερινά ανθρώπινο αιματάκι.
Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά του Πάνου Κόυτρα (2009)
Το 2009 ο Πάνος Κούτρας σκηνοθέτησε μια από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες των τελευταίων ετών, τη Στρέλλα. 10 χρόνια πριν είχε δημιουργήσει την πρώτη του ταινία, το cult αριστούργημα: H Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά. Βρισκόμαστε κοντά στο σωτήριο έτος 2000 όταν ένα τεράστιο κομμάτι μουσακά σπέρνει τον πανικό και τον όλεθρο στην Αθήνα. Όλοι αναρωτιούνται πως και γιατί.
O υπουργός περιβάλλοντος, η γυναίκα που είναι εθισμένη στα ναρκωτικά, η χοντρούλα Τάρα, ο φίλος της διευθυντής του Αστεροσκοπείου και μια ψυχωτική δημοσιογράφος (εξαιρετική στο ρόλο της η Θέμις Μπαζάκα) θα προσπαθήσουν να βρουν το τι συμβαίνει. Θεότρελη, απολαυστική με χιούμορ και σαφείς αναφορές στο σινεμά του Τζων Γουότερς αποκαλύπτει στο κοινό ένα μεγάλο δημιουργό. Με μηδαμινό budget , τη βοήθεια γνωστών και φίλων ο Κόυτρας στήνει ένα ντελιριακό φιλμ που δεν μπορείς να πιστέψεις πως γυρίστηκε στην Ελλάδα.
Pink Flamingos του Τζον Γουότερς (1972)
Η Divine φέρει περήφανα τον τίτλο του πιο άθλιου προσώπου στη γη ενώ σε ένα τρέιλερ στο δάσος με την μητέρα της η οποία έχει μια ανεξήγητη λαστρεία στα αυγά, τον τρελό γιο της που είναι χίππυς και τον φίλο της Cotton.
Τον τίτλο της ωστόσο εποφθαλμιούν οι Connie και Raymond Marble, οι οποίοι συχνά πυκνά αρπάζουν εγκύους και πουλούν τα μωρά τους σε γκέι ζευγάρια, ενώ με τα λεφτά που κερδίζουν τα επενδύουν στην ηρωίνη και μετά την πουλούν στα σχολεία,
Το Pink Flamingos του Τζον Γουότερς, στέκεται ακόμη σχεδόν 50 χρόνια μετά τη δημιουργία του, το πιο ασεβές γκροτέσκο κινηματογραφικό μνημείο στην ιστορία του σινεμά.
Trash Humpers του Χάρμονι Κορίν (2009)
Στο Trash Humpers ο Χάρμονι Κορίν παίρνει την VHS κάμερα του και κινηματογραφεί μια παρέα νέων ανθρώπων που φορούν μάσκες ηλικιωμένων κι αράζουν σε γειτονιές του Νάσβιλ καταστρέφοντας και βεβηλώνοντας ότι βρουν μπροστά τους, ενώ στον ελεύθερο χρόνο τους κάνουν σεξ με δέντρα. Μια από τις παράξενες φιλμικές εμπειρίες που έχουν γυριστεί ποτέ.
Bubba ho Tep του Ντον Κοσκαρέλι (2002)
Ο Έλβις έχει αλλάξει ζωές με ένα σωσία του και περνά τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε ένα γηροκομείο παρέα με ένα μαύρο γέρο που νομίζει ότι είναι ο Τζων Κένεντι. Εντελώς ξαφνικά στο γηροκομείο εμφανίζεται μια αρχαία αιγυπτιακή μούμια που θέλει να ρουφήξει τις ψυχές των τροφίμων του γηροκομείου. Ο Bubba Ho-Tep υπολογίζει όμως χωρίς τον Έλβις και το μαύρο Τζων Κένεντι.
Τα παππούδια δε θα κωλώσουν και θα πολεμήσουν το τέρας με “π” και μπαστούνια σε αυτή τη θεότρελη ταινία. Ο Μπρους Κάμπελ του Evil Dead παραδίδει μαθήματα ερμηνείας ως Έλβις και ο Κοσκαρέλι δημιουργός της τετραλογίας Phantasm στήνει μια βαθιά συγκινητική ταινία για τα γηρατειά, τη συμφιλίωση με το θάνατο και τα λάθη που καθορίζουν τη ζωή σου σε ένα cult σύμπαν με δολοφονικές ατάκες.
Sharknado του Άντονι Φεράντε (2013)
Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, αυτόν τον διεστραμμένο νου που έριξε στο τραπέζι την ιδέα μιας ταινίας, όπου ένας φονικός τυφώνας ξερνάει καρχαρίες στη στεριά του Λος Άντζελες για να πετσοκόψουν τους άμοιρους κατοίκους του. Το γεγονός ότι πρωταγωνιστεί ο Steve από το Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς, ανεβάζει το καλτ στάτους της ταινίας.
Rubber του Κουεντίν Ντουπιέ (2010)
Στο Rubber παρακολουθούμε για κάποιον λόγο, που κανείς δεν έχει καταλάβει μέχρι στιγμής την ιστορία ενός λάστιχου αυτοκινήτου που κυκλοφορεί ανάμεσα μας, σκοτώνοντας με βίαιο τρόπο ανυπεράσπιστα θύματα. Και ναι, πρόκειται για μια αριστουργηματικά απονενοημένη ταινία.
Exte Hair Extensions του Σιον Σόνο (2007)
Ο παρανοϊκός κινηματογραφικός κόσμος του Σιον Σονο, θα σε κάνει να ξεχάσει όλα όσα νόμιζες ότι ξέρεις για το ασιατικό σινεμά. Μιλάμε για έναν καθαρόαιμο μετρ του σινεμά που βουτά στα πιο διαστροφικά νερά της έμπνευσης και παρουσιάζει ανοσιουργήματα όπως το Exte Hair Extensions όπου δολοφονικά εξτένσιονς στέλνουν στον θάνατο με υπέρ-βίαιους τρόπους τις άμοιρες κοπέλες που είχαν την ατυχία να τα φορέσουν στο κεφάλι τους.
Ο Δράκουλας των Εξαρχείων του Νίκου Ζερβού (1983)
Έχουμε και λέμε: Τζούμας, Πανούσης, Πουλικάκος, Βαβούρας, Άσιμος, Ζερβός, Καφετζόπουλος, Μπουλάς σε μία ταινία. Σίγουρα πρόκειται περί ανεπανάληπτου κατορθώματος. Χαώδης, αναρχική πολιτική μα και πολιτιστική σάτιρα των πεπραγμένων του τόπου που λέγετε Ελλάδα. Ζόμπι, Δράκουλες, φέρετρα κατακλύζουν την Αθήνα σε ένα αυτοσχεδιαστικό όργιο που όμοιο του δεν είχε ξαναδεί ο ελληνικός κινηματογράφος.
Soundtrack μεγατόνων με Disco τσουτσούνι, Εκλογές και λοιπές επιτυχίες από Μουσικές Ταξιαρχίες αλλά και μια φοβερή διασκευή του Υπάρχω του Καζαντζίδη από το μέγα Πουλίκα, μα και σουρεαλιστικές σκηνές που καίνε αργά και βασανιστικά τα εγκεφαλικά σου κύτταρα. Όσο αυτά καίγονται τόσο εσύ γουστάρεις. Παραγνωρισμένο αριστούργημα, ευτυχώς μνημονεύεται ακόμη και σήμερα από κάποιους μύστες του ελληνικού καλτ κινηματογράφου.
What we do in the Shadows των Τάικα Γουατίτι και Ζεμέν Κλεμάντ (2014)
Στη λίστα με τις καλύτερες κωμωδίες των τελευταίων ετών τούτο εδώ το απολαυστικό και τέρμα καμένο Mockumentary σκαρφαλώνει άνετα στην κορυφή της λίστας. Παρακολουθεί τέσσερις καημένους βρικόλακες συγκάτοικους και την προσπάθεια τους να τα βγάλουν πέρα στη ζωή, πίνοντας καθημερινά ανθρώπινο αιματάκι.
Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά του Πάνου Κόυτρα (2009)
Το 2009 ο Πάνος Κούτρας σκηνοθέτησε μια από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες των τελευταίων ετών, τη Στρέλλα. 10 χρόνια πριν είχε δημιουργήσει την πρώτη του ταινία, το cult αριστούργημα: H Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά. Βρισκόμαστε κοντά στο σωτήριο έτος 2000 όταν ένα τεράστιο κομμάτι μουσακά σπέρνει τον πανικό και τον όλεθρο στην Αθήνα. Όλοι αναρωτιούνται πως και γιατί.
O υπουργός περιβάλλοντος, η γυναίκα που είναι εθισμένη στα ναρκωτικά, η χοντρούλα Τάρα, ο φίλος της διευθυντής του Αστεροσκοπείου και μια ψυχωτική δημοσιογράφος (εξαιρετική στο ρόλο της η Θέμις Μπαζάκα) θα προσπαθήσουν να βρουν το τι συμβαίνει. Θεότρελη, απολαυστική με χιούμορ και σαφείς αναφορές στο σινεμά του Τζων Γουότερς αποκαλύπτει στο κοινό ένα μεγάλο δημιουργό. Με μηδαμινό budget , τη βοήθεια γνωστών και φίλων ο Κόυτρας στήνει ένα ντελιριακό φιλμ που δεν μπορείς να πιστέψεις πως γυρίστηκε στην Ελλάδα.
Pink Flamingos του Τζον Γουότερς (1972)
Η Divine φέρει περήφανα τον τίτλο του πιο άθλιου προσώπου στη γη ενώ σε ένα τρέιλερ στο δάσος με την μητέρα της η οποία έχει μια ανεξήγητη λαστρεία στα αυγά, τον τρελό γιο της που είναι χίππυς και τον φίλο της Cotton.
Τον τίτλο της ωστόσο εποφθαλμιούν οι Connie και Raymond Marble, οι οποίοι συχνά πυκνά αρπάζουν εγκύους και πουλούν τα μωρά τους σε γκέι ζευγάρια, ενώ με τα λεφτά που κερδίζουν τα επενδύουν στην ηρωίνη και μετά την πουλούν στα σχολεία,
Το Pink Flamingos του Τζον Γουότερς, στέκεται ακόμη σχεδόν 50 χρόνια μετά τη δημιουργία του, το πιο ασεβές γκροτέσκο κινηματογραφικό μνημείο στην ιστορία του σινεμά.
Trash Humpers του Χάρμονι Κορίν (2009)
Στο Trash Humpers ο Χάρμονι Κορίν παίρνει την VHS κάμερα του και κινηματογραφεί μια παρέα νέων ανθρώπων που φορούν μάσκες ηλικιωμένων κι αράζουν σε γειτονιές του Νάσβιλ καταστρέφοντας και βεβηλώνοντας ότι βρουν μπροστά τους, ενώ στον ελεύθερο χρόνο τους κάνουν σεξ με δέντρα. Μια από τις παράξενες φιλμικές εμπειρίες που έχουν γυριστεί ποτέ.
Bubba ho Tep του Ντον Κοσκαρέλι (2002)
Ο Έλβις έχει αλλάξει ζωές με ένα σωσία του και περνά τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε ένα γηροκομείο παρέα με ένα μαύρο γέρο που νομίζει ότι είναι ο Τζων Κένεντι. Εντελώς ξαφνικά στο γηροκομείο εμφανίζεται μια αρχαία αιγυπτιακή μούμια που θέλει να ρουφήξει τις ψυχές των τροφίμων του γηροκομείου. Ο Bubba Ho-Tep υπολογίζει όμως χωρίς τον Έλβις και το μαύρο Τζων Κένεντι.
Τα παππούδια δε θα κωλώσουν και θα πολεμήσουν το τέρας με “π” και μπαστούνια σε αυτή τη θεότρελη ταινία. Ο Μπρους Κάμπελ του Evil Dead παραδίδει μαθήματα ερμηνείας ως Έλβις και ο Κοσκαρέλι δημιουργός της τετραλογίας Phantasm στήνει μια βαθιά συγκινητική ταινία για τα γηρατειά, τη συμφιλίωση με το θάνατο και τα λάθη που καθορίζουν τη ζωή σου σε ένα cult σύμπαν με δολοφονικές ατάκες.
