Σκηνοθέτες που αξίζεις να γνωρίσεις τη δουλειά τους
Ψάξαμε την ταινιοθήκη μας και βρήκαμε κάποιους από τους πιο ανερχόμενους σκηνοθέτες της γενιάς τους που αξίζει να δεις τις ταινίες τους.
Η τηλεόραση μπορεί να έχει πάρει κατά πολύ τα πάνω της τα τελευταία χρόνια, ανεβάζοντας πολύ ψηλά τον πήχη της ποιότητας, την ώρα που οι νέες σειρές κυκλοφορούν με ρυθμό μυδραλιοβόλου. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι η σινεφίλ καρδούλα μας πεταρίζει με τον κινηματογράφο. Για αυτό και συμπαθούμε ιδιαίτερα τους νέους σκηνοθέτες που φυλάνε κινηματογραφικές Θερμοπύλες, βγάζοντας εξαιρετικά φιλμ.
Σου παρουσιάζουμε κάποιους από τους πλέον ανερχόμενους εξ αυτών με την ελπίδα να τσεκάρεις άμεσα τις ταινίες τους.
Άρι Άστερ
Ζούμε για τη στιγμή που ο Άρι Άστερ θα σηκώσει το Όσκαρ για κάποια από τις επόμενες ταινίες του. Μέχρι στιγμής τον ευγνωμονούμε για το Hereditary και το Midsommar. Το πρώτο κυκλοφόρησε το 2018 και μας χάρισε εφιάλτες που ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε. Εκμεταλλευόμενος το πάντα επίκαιρο και καρπερό για τρόμο ζήτημα “Οικογένειες με πολλές διαταραχές” και το τέρας υποκριτικής που ακούει στο όνομα Toni Collette (που μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς πράγματα διαβάζοντας ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο), ο σκηνοθέτης έστησε μια πολύπλοκη ιστορία για τα τραύματα που θάβουν οι οικογένειες, ελπίζοντας να μην έρθουν ποτέ στο φως.
Το Μidsommar τώρα ήταν ένα φολκλορικό παραμύθι τρόμου του Άστερ που μας έφερε αντιμέτωπους με όλη την μεθυστική ομορφιά των σχέσεων υπό κατάρρευση. Για άλλη μια φορά μαζεύαμε τα σαγόνια μας από το πάτωμα, με το ανατριχιαστικό του φινάλε, ενώ αναγκαστήκαμε να υποκλιθούμε στο ταλέντο του Αμερικανού κινηματογραφιστή, ο οποίος με μαεστρία χώρεσε τόσες φλοράλ σκηνές σε τούτο το σκοτεινό αριστούργημα. Το μόνο που ξέρουμε για την επόμενη ταινία του είναι ότι θα λέγεται Disappointment Blv κι ότι θα παίξει ο Χοακίν Φοίνιξ. Ακούς κι εσύ τις οσκαρικές καμπάνες;
Ρόμπερτ Έγκερς
Αν ψάξεις το όνομα του Έγκερς στο διαδίκτυο τότε είναι σίγουρο ότι θα βρεις αποθεωτικά άρθρα για το ταλέντο του μιας και οι δύο ταινίες που έχει κυκλοφορήσει συγκαταλέγονται στις πιο ευφυείς σινεματικές δημιουργίες του σύγχρονου σινεμά. Από τη μία το The Witch του 2015, άλλαξε τα horror films όπως τα ξέραμε χαρίζοντας στους θεατές του αγνό αρχέγονο κι ανεπιτήδευτο τρόμο. Δαιμονισμένοι, μαύρη μαγεία κι άλλα τέτοια σατανιάρικα δεν παρουσιάστηκαν ποτέ τόσο τρομακτικά στη Νέα Αγγλία του 17ου αιώνα και τα εύσημα ανήκουν στον Έγκερς. Έπειτα το 2019 με τον Φάρο μπήκε σε κάθε λίστα με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
Η υπνωτική και παραισθησιακή ιστορία δύο φυλακών σε ένα απομακρυσμένο και μυστηριώδες νησί της Νέας Αγγλίας το 1890 έγινε ένα συγκλονιστικό και βαθιά ποιητικό φιλμ πάνω στην αντρική φιλία, με Ρόμπερτ Πάτινσον και Γουίλεμ Νταφόε να δίνουν ανυπέρβλητες ερμηνείες.
Ρίτσαρντ Αγιάντε
Ο σούπερ αγαπημένος μας Moss από το IT Crowd πέρα από ηθοποιός είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες της γενιάς του. Αρχικά το 2010, έστρεψε τα σινεφίλ βλέμματα πάνω του, δίνοντας μια από τις πιο γλυκιές και συμπαθητικές κομεντί που είδαμε στο ευρωπαϊκό σινεμά. Το Submarine παρακολουθεί τον 15χρονο Oliver Tate ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει την ενηλικίωση του, τον ετοιμόρροπο γάμο τον γονιών του και τον ξαφνικό έρωτα του με την Jordana Bevan. Και όλα αυτά με γλυκύτητα, ειλικρίνεια και αθωότητα. Πώς θα σταθεί απέναντι στην απότομη ωρίμανση του μυαλού και του σώματος του; Συγκινητικό και πανέξυπνο αξίζει να του δώσεις μια ευκαιρία.
Το 2013 παίρνει το καλλιτεχνικό ρίσκο να μεταφέρει στο σινεμά τον ντοστογεφσκικό Σωσία, δίνοντας στον πάντα εξαιρετικό Τζέσι Άιζενμπεργκ τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Κλειστοφοβικό κι αγωνιώδες με στιβαρό ρυθμό κι εξαιρετική ατμόσφαιρα ήταν δίχως άλλο μια από τις κινηματογραφικές εκπλήξεις της χρονιάς.
Λουσίλ Χατζιχαλίλοβιτς
Η Γαλλοβόσνια δημιουργός είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες κινηματογραφικές φωνές στην Ευρώπη, χαρίζοντας μας μέχρι τώρα δύο εξαιρετικά φιλμ, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο ανεξάρτητο σινεμά. Το Innocence που κυκλοφόρησε το 2004, μπορεί να δίχασε τους κριτικούς αλλά αγαπήθηκε βαθιά από το κοινό που έβαλε μια για πάντα στην καρδιά του αυτό το αλληγορικό σκοτεινό παραμύθι. Στην καρδιά ενός πυκνού δάσους, περιτριγυρισμένο από έναν πανύψηλο τοίχο, βρίσκεται ένα απομονωμένο οικοτροφείο θηλέων. Άντρες δεν υπάρχουν πουθενά, μόλις δύο είναι οι καθηγήτριές του (τη μία υποδύεται η Μαριόν Κοτιγιάρ) και στις ανήλικες μαθήτριες απαγορεύεται αυστηρά να φύγουν προτού ολοκληρώσουν την παράξενη εκπαίδευσή τους, η οποία τις προορίζει για ένα μυστηριώδες μέλλον.
Η Χατζιχαλίλοβιτς μεγαλούργησε πίσω από την κάμερα δημιουργώντας ένα συμβολικό φιλμ ενηλικίωσης που παραμένει ακόμη επίκαιρο. Το 2015 κυκλοφόρησε το επίσης εξαιρετικό Evolution. Tο Evolution ταξιδεύει σ’ ένα απόμερο παραθαλάσσιο χωριό όπου κατοικούν μόνο χλωμές γυναίκες και μικρά αγόρια. Τα αγόρια υπόκεινται σε περίεργες θεραπείες από εξίσου περίεργες νοσοκόμες. Ακραία αδικημένη ταινία της προηγούμενης δεκαετίας που δεν πήρε την προβολή και τους επαίνους που της άξιζαν. Αναμένουμε την επόμενη ταινία της Λουσίλ, που μαζί με τον Γκασπάρ Νοέ αποτέλεσαν ένα από τα πιο badass ζευγάρια σκηνοθετών.
Φωκίων Μπόγρης
Αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει, για αυτό θέλουμε να κάνουμε μια ξεχωριστή αναφορά στον Φωκίωνα Μπόγρη, ο οποίος παίρνει άνετα το βραβείο ενός από τους καλύτερους νέους Έλληνες σκηνοθέτες. Ο Φωκίων Μπόγρης ξέρει τόσο σινεμά, όσο 500 κριτικοί κινηματογράφου. Γι' αυτό βάζει στων ματιών μας τη θέα: Αποστόλη Σουγκλάκο, Γιώργο Τρομάρα, Νίκο Τσαχιρίδη (ο Θεός από τις Φυλακές Ανηλίκων), Νότη Πιτσιλό και Χρήστο Νάτσιο στην πιο τσεκουράτη ταινία εκδίκησης που γυρίστηκε ποτέ, την Επιστροφή των Καθαρμάτων (2004). Για κάποιους κακή, για εμάς cult αριστούργημα, για μύστες της φάσης, δένει το κινηματογραφικό σκοινί με το ηρωικό έπος του 1984, "Τα Καθάρματα".
Στην Κάθαρση που κυκλοφόρησε το 2009 έστησε με μηδενικό μπάτζετ το καλύτερο b-movie που έχει κυκλοφορήσει στη χώρα που λέγεται Ελλάς. Στακάτη σκηνοθεσία, κοφτερό μοντάζ κι ανατρεπτικό σενάριο κλείνει το μάτι σε όλους τους λάτρεις του παλιού κακού ελληνικού trash κινηματογράφου με τους Κώστα Στεφανάκη (ο Σκυλάς της καρδιάς μας), Τέλη Σταλόνε, Τίνα Σπάθη και Χρήστο Νάτσιο να δίνουν αξεπέραστες ερμηνείες. Πέρασαν 12 χρόνια όμως φέτος που τον έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ επιστρέφει στις οθόνες μας με το σκληροτράχηλο Πρόστιμο, που έκανε πρεμιέρα στα θερινά και μας εντυπωσίασε μιας και είναι η πιο ώριμη στιγμή της καριέρας του.
Βαγγέλης Μουρίκης, Στάθης Σταμουλακάτος και Θύτης αποτελούν εγγύηση την ώρα που ο Βαγγέλης Ευαγγελινός δίνει επικών διαστάσεων ερμηνεία.
Σου παρουσιάζουμε κάποιους από τους πλέον ανερχόμενους εξ αυτών με την ελπίδα να τσεκάρεις άμεσα τις ταινίες τους.
Άρι Άστερ
Ζούμε για τη στιγμή που ο Άρι Άστερ θα σηκώσει το Όσκαρ για κάποια από τις επόμενες ταινίες του. Μέχρι στιγμής τον ευγνωμονούμε για το Hereditary και το Midsommar. Το πρώτο κυκλοφόρησε το 2018 και μας χάρισε εφιάλτες που ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να ξεπεράσουμε. Εκμεταλλευόμενος το πάντα επίκαιρο και καρπερό για τρόμο ζήτημα “Οικογένειες με πολλές διαταραχές” και το τέρας υποκριτικής που ακούει στο όνομα Toni Collette (που μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς πράγματα διαβάζοντας ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο), ο σκηνοθέτης έστησε μια πολύπλοκη ιστορία για τα τραύματα που θάβουν οι οικογένειες, ελπίζοντας να μην έρθουν ποτέ στο φως.
Το Μidsommar τώρα ήταν ένα φολκλορικό παραμύθι τρόμου του Άστερ που μας έφερε αντιμέτωπους με όλη την μεθυστική ομορφιά των σχέσεων υπό κατάρρευση. Για άλλη μια φορά μαζεύαμε τα σαγόνια μας από το πάτωμα, με το ανατριχιαστικό του φινάλε, ενώ αναγκαστήκαμε να υποκλιθούμε στο ταλέντο του Αμερικανού κινηματογραφιστή, ο οποίος με μαεστρία χώρεσε τόσες φλοράλ σκηνές σε τούτο το σκοτεινό αριστούργημα. Το μόνο που ξέρουμε για την επόμενη ταινία του είναι ότι θα λέγεται Disappointment Blv κι ότι θα παίξει ο Χοακίν Φοίνιξ. Ακούς κι εσύ τις οσκαρικές καμπάνες;
Ρόμπερτ Έγκερς
Αν ψάξεις το όνομα του Έγκερς στο διαδίκτυο τότε είναι σίγουρο ότι θα βρεις αποθεωτικά άρθρα για το ταλέντο του μιας και οι δύο ταινίες που έχει κυκλοφορήσει συγκαταλέγονται στις πιο ευφυείς σινεματικές δημιουργίες του σύγχρονου σινεμά. Από τη μία το The Witch του 2015, άλλαξε τα horror films όπως τα ξέραμε χαρίζοντας στους θεατές του αγνό αρχέγονο κι ανεπιτήδευτο τρόμο. Δαιμονισμένοι, μαύρη μαγεία κι άλλα τέτοια σατανιάρικα δεν παρουσιάστηκαν ποτέ τόσο τρομακτικά στη Νέα Αγγλία του 17ου αιώνα και τα εύσημα ανήκουν στον Έγκερς. Έπειτα το 2019 με τον Φάρο μπήκε σε κάθε λίστα με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
Η υπνωτική και παραισθησιακή ιστορία δύο φυλακών σε ένα απομακρυσμένο και μυστηριώδες νησί της Νέας Αγγλίας το 1890 έγινε ένα συγκλονιστικό και βαθιά ποιητικό φιλμ πάνω στην αντρική φιλία, με Ρόμπερτ Πάτινσον και Γουίλεμ Νταφόε να δίνουν ανυπέρβλητες ερμηνείες.
Ρίτσαρντ Αγιάντε
Ο σούπερ αγαπημένος μας Moss από το IT Crowd πέρα από ηθοποιός είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες της γενιάς του. Αρχικά το 2010, έστρεψε τα σινεφίλ βλέμματα πάνω του, δίνοντας μια από τις πιο γλυκιές και συμπαθητικές κομεντί που είδαμε στο ευρωπαϊκό σινεμά. Το Submarine παρακολουθεί τον 15χρονο Oliver Tate ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει την ενηλικίωση του, τον ετοιμόρροπο γάμο τον γονιών του και τον ξαφνικό έρωτα του με την Jordana Bevan. Και όλα αυτά με γλυκύτητα, ειλικρίνεια και αθωότητα. Πώς θα σταθεί απέναντι στην απότομη ωρίμανση του μυαλού και του σώματος του; Συγκινητικό και πανέξυπνο αξίζει να του δώσεις μια ευκαιρία.
Το 2013 παίρνει το καλλιτεχνικό ρίσκο να μεταφέρει στο σινεμά τον ντοστογεφσκικό Σωσία, δίνοντας στον πάντα εξαιρετικό Τζέσι Άιζενμπεργκ τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Κλειστοφοβικό κι αγωνιώδες με στιβαρό ρυθμό κι εξαιρετική ατμόσφαιρα ήταν δίχως άλλο μια από τις κινηματογραφικές εκπλήξεις της χρονιάς.
Λουσίλ Χατζιχαλίλοβιτς
Η Γαλλοβόσνια δημιουργός είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες κινηματογραφικές φωνές στην Ευρώπη, χαρίζοντας μας μέχρι τώρα δύο εξαιρετικά φιλμ, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο ανεξάρτητο σινεμά. Το Innocence που κυκλοφόρησε το 2004, μπορεί να δίχασε τους κριτικούς αλλά αγαπήθηκε βαθιά από το κοινό που έβαλε μια για πάντα στην καρδιά του αυτό το αλληγορικό σκοτεινό παραμύθι. Στην καρδιά ενός πυκνού δάσους, περιτριγυρισμένο από έναν πανύψηλο τοίχο, βρίσκεται ένα απομονωμένο οικοτροφείο θηλέων. Άντρες δεν υπάρχουν πουθενά, μόλις δύο είναι οι καθηγήτριές του (τη μία υποδύεται η Μαριόν Κοτιγιάρ) και στις ανήλικες μαθήτριες απαγορεύεται αυστηρά να φύγουν προτού ολοκληρώσουν την παράξενη εκπαίδευσή τους, η οποία τις προορίζει για ένα μυστηριώδες μέλλον.
Η Χατζιχαλίλοβιτς μεγαλούργησε πίσω από την κάμερα δημιουργώντας ένα συμβολικό φιλμ ενηλικίωσης που παραμένει ακόμη επίκαιρο. Το 2015 κυκλοφόρησε το επίσης εξαιρετικό Evolution. Tο Evolution ταξιδεύει σ’ ένα απόμερο παραθαλάσσιο χωριό όπου κατοικούν μόνο χλωμές γυναίκες και μικρά αγόρια. Τα αγόρια υπόκεινται σε περίεργες θεραπείες από εξίσου περίεργες νοσοκόμες. Ακραία αδικημένη ταινία της προηγούμενης δεκαετίας που δεν πήρε την προβολή και τους επαίνους που της άξιζαν. Αναμένουμε την επόμενη ταινία της Λουσίλ, που μαζί με τον Γκασπάρ Νοέ αποτέλεσαν ένα από τα πιο badass ζευγάρια σκηνοθετών.
Φωκίων Μπόγρης
Αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει, για αυτό θέλουμε να κάνουμε μια ξεχωριστή αναφορά στον Φωκίωνα Μπόγρη, ο οποίος παίρνει άνετα το βραβείο ενός από τους καλύτερους νέους Έλληνες σκηνοθέτες. Ο Φωκίων Μπόγρης ξέρει τόσο σινεμά, όσο 500 κριτικοί κινηματογράφου. Γι' αυτό βάζει στων ματιών μας τη θέα: Αποστόλη Σουγκλάκο, Γιώργο Τρομάρα, Νίκο Τσαχιρίδη (ο Θεός από τις Φυλακές Ανηλίκων), Νότη Πιτσιλό και Χρήστο Νάτσιο στην πιο τσεκουράτη ταινία εκδίκησης που γυρίστηκε ποτέ, την Επιστροφή των Καθαρμάτων (2004). Για κάποιους κακή, για εμάς cult αριστούργημα, για μύστες της φάσης, δένει το κινηματογραφικό σκοινί με το ηρωικό έπος του 1984, "Τα Καθάρματα".
Στην Κάθαρση που κυκλοφόρησε το 2009 έστησε με μηδενικό μπάτζετ το καλύτερο b-movie που έχει κυκλοφορήσει στη χώρα που λέγεται Ελλάς. Στακάτη σκηνοθεσία, κοφτερό μοντάζ κι ανατρεπτικό σενάριο κλείνει το μάτι σε όλους τους λάτρεις του παλιού κακού ελληνικού trash κινηματογράφου με τους Κώστα Στεφανάκη (ο Σκυλάς της καρδιάς μας), Τέλη Σταλόνε, Τίνα Σπάθη και Χρήστο Νάτσιο να δίνουν αξεπέραστες ερμηνείες. Πέρασαν 12 χρόνια όμως φέτος που τον έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ επιστρέφει στις οθόνες μας με το σκληροτράχηλο Πρόστιμο, που έκανε πρεμιέρα στα θερινά και μας εντυπωσίασε μιας και είναι η πιο ώριμη στιγμή της καριέρας του.
Βαγγέλης Μουρίκης, Στάθης Σταμουλακάτος και Θύτης αποτελούν εγγύηση την ώρα που ο Βαγγέλης Ευαγγελινός δίνει επικών διαστάσεων ερμηνεία.
