«Απόλυτοι φίλοι»: Ακόμη μία υπόκλιση στον μετρ

Το έχουμε ξαναγράψει και το ξαναγράφουμε με μεγάλη ευχαρίστηση και… επιμονή: ο Λε Καρέ συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς και είναι κρίμα για τους Έλληνες αναγνώστες να περιμένουν το καλοκαίρι και τα (θεωρούμενα) «πρόχειρα» διαβάσματα στις παραλίες για να τον γνωρίσουν. Κι είναι κρίμα γενικότερα για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό που ο Λε Καρέ στην Ελλάδα, θύμα μιας «αριστερόστροφης» κριτικής, θεωρούνταν μέχρι πρότινος απλώς «παραγωγός προϊόντων υποκουλτούρας». Έστω και με κάποια δόση υπερβολής, αν όσοι Έλληνες επιχειρούν να συγγράψουν, μπορούσαν να σχηματίσουν έστω και κλάσματα από τους χαρακτήρες που χτίζει αυτός, θα ήμασταν παγκόσμιο λογοτεχνικό κέντρο…

Εν προκειμένω, οι «Απόλυτοι φίλοι» είναι η ιστορία του Τεντ, του Σάσα και της φιλίας τους, που γεννήθηκε στο (εξεγερμένο) Βερολίνο του 1969. Με τις ασυνήθιστες προσωπικές τους ιστορίες να τους τοποθετούν στην άκρη του ακροαριστερού πουθενά, μοιράζονται ανησυχίες, ιδεολογίες, κηρύγματα και, κατά βάθος, μια ζωή που ψάχνει να βρει νόημα με τη στάση του «κόντρα». Κάπως έτσι μπλέκουν και με τις μυστικές υπηρεσίες και με τον ρόλο του διπλού κατάσκοπου, προσπαθώντας να χτυπήσουν κάτι που αλλάζει μορφή συνεχώς: γιατί είναι αλήθεια πως και αυτά που μισούμε αλλάζουν και μαζί κι εμείς, ακολουθώντας πιστά τα πάθη μας.

Όμως, επί Ψυχρού πολέμου τα πράγματα ήταν απλά, ο εχθρός ήταν γνωστός και σαφώς καθορισμένος. Μετά την κατάρρευση του Τείχους, το παιχνίδι πια γίνεται επικίνδυνο, γιατί τελικά εχθρός γίνεται ο φίλος που ψάχνει λόγο ύπαρξης. Κι οι δυο φίλοι θα χαθούν μαζί στη σύγχρονη τρομοϋστερία: οι ρετρό παρουσίες είναι απλώς αναλώσιμες στον σύγχρονο πόλεμο των εντυπώσεων και των αόρατων εχθρών…

Απλώς να σημειώσουμε κάποια απ’ τα highlights του βιβλίου: ο καταπληκτικός χαρακτήρας του Τεντ και το δεξιοτεχνικό του στήσιμο από τον συγγραφέα, η εκπληκτική περιγραφή του ακροαριστερού Βερολίνου στα τέλη της δεκαετίας του ’60, η «ολίσθηση» των δύο φίλων στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών, η «ζωγραφιά» της σύγχρονης τρομοϋστερίας, το τέλος του δράματος. Κοντολογίς, όλο το βιβλίο. Οπότε… συντομεύουμε: υποκλινόμαστε, κύριε Λε Καρέ!

ΥΓ. Ο καλός θεούλης των βιβλιοφάγων φρόντισε να κυκλοφορήσει και η δεύτερη ιστορία του Σμάιλι («Ο εντιμότατος μαθητής») ταυτόχρονα. Προσεχώς περισσότερα (εννοείται!).

Χ. Ζαρίφης

John Le Carre, «Απόλυτοι φίλοι», εκδόσεις «Bell», σελίδες 416, τιμή 17 ευρώ