Η «κρυφή» σφραγίδα Πικιώνη και Τσαρούχη στο Κολωνάκι

Πόσες μνήμες μπορεί να κρύβει ένας χώρος; Πολλές, αν μιλάμε για την περίπτωση ενός ακινήτου, το οποίο επιμελήθηκαν πριν από αρκετές δεκαετίες δύο εμβληματικά πρόσωπα της ελληνικής δημιουργίας, ο Δημήτρης Πικιώνης και ο Γιάννης Τσαρούχης.

Στην καρδιά της Αθήνας, στο Κολωνάκι, οι δύο μεγάλοι δημιουργοί επιμελήθηκαν το 1965 μια αίθουσα, η οποία αδικείται κατάφωρα από την χρήση του όρου «ακίνητο». Όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Gallerie Bernier 1977-1998» (Εκδόσεις Άγρα), ο εν λόγω χώρος αποτελεί «μνημείο σύγχρονης αρχιτεκτονικής τέχνης».

Και πώς θα μπορούσε να μην είναι, όταν την διαμόρφωσή του ανέλαβε ο μεγάλος αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης; Ο Έλληνας «τεχνίτης» που έδωσε τα φώτα του, διαμορφώνοντας τον χώρο του ιστορικού κέντρου της Αθήνας όπως τον γνωρίζουμε και τον περπατάμε ακόμη και σήμερα, αφήνοντας παράλληλα και ένα πλούσιο ζωγραφικό έργο, μεταμόρφωσε και τον συγκεκριμένο χώρο της οδού Μαρασλή σε εμπνευσμένο μαρμάρινο «πίνακα».

Συγκεκριμένα, επέλεξε μάρμαρο από τον Κοκκιναρά και άλλα μέρη της Ελλάδας σε απαλές αποχρώσεις όπως μπεζ, φυστικί, απαλό γκρίζο και μωβ φιλοτέχνησε ένα ιδιόμορφο patchwork, με το οποίο έντυσε το πάτωμα. Έτσι, ο χώρος κοσμείται από ολομάρμαρα πατώματα, αλλά και ορθομαρμαρώσεις και κολώνες από λευκό μάρμαρο σε μεγάλες εκτάσεις του τοίχου. Το ίδιο ακριβώς δάπεδο εμφανίζεται στον περιβάλλοντα χώρο της αρχαιολογικής περιοχής Ακροπόλεως, στην παιδική χαρά Φιλοθέης και στην μονοκατοικία «Γκαρή» στο Π. Ψυχικό, έργα όλα του Δημήτρη Πικιώνη.

Σειρά είχε να βάλει την πινελιά του ο Γιάννης Τσαρούχης «συνθέτοντας» μια μεγάλη τοιχογραφία στο ένα μέρος του «διττού διαμερίσματος». Η συνεργασία του με τον Δημήτρη Πικιώνη δεν ήταν καθόλου τυχαία: Ο Γιάννης Τσαρούχης έχει μιλήσει με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν. «Όταν οι άλλοι αντιγράφουν τους ακαδημαϊκούς με το σουξέ τους, ο Πικιώνης μένει ανεπηρέαστος και με τα τοπία του τα ελληνικά προσπαθεί να βρει την ουσία της σκέψεώς του. Να αποδώσει την Ελλάδα ουσιαστικά, φτάνει να προϊδεί την αφηρημένη τέχνη -κυνηγώντας το καλό, βρίσκει το Ελληνικό», έχει πει για τον «δάσκαλο».

Ο συγκεκριμένος χώρος, κατοικία αρχικά του συλλέκτη τέχνης Αλέξανδρου Ιόλα και της αδελφής του, Ηρούς Ξενάκη, έμελλε στην συνέχεια να φιλοξενήσει για δύο περίπου δεκαετίες ακόμη περισσότερα έργα τέχνης. Το 1977 στεγάζεται εκεί η ιστορική Gallerie Bernier, η οποία και υποδέχεται πολύ σημαντικά ονόματα καλλιτεχνών, τα οποία δεν έχουν εκθέσει ξανά έργα τους στην Ελλάδα έκτοτε.

Το 1998 η Gallerie Bernier-Eliades μεταφέρεται από το Κολωνάκι στο Θησείο, ενώ ο χώρος ανακαινίζεται πολυτελώς μέσα στην προηγούμενη δεκαετία, με σεβασμό στο έργο των δημιουργών της. Οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν αυτό το σπάνιο έργο αρχιτεκτονικής τέχνης εσωτερικού χώρου μαζί με το στεγασμένο αίθριο και την αυλή επί της οδού Μαρασλή να πωλείται, περιμένοντας τους επόμενους κατοίκους του. Δείτε περισσότερες πληροφορίες στα σχετικά links και διαβάστε παλιότερο αφιέρωμα του in2life στο έργο του Δημήτρη Πικιώνη εδώ.