Στις "πόλεις" του Λάζαρου Μαράβα

Νέα Υόρκη, Παρίσι, Βερολίνο, Αθήνα, αλλά και ελληνικά νησιά και χωριά καταγράφονται πρώτα στη μνήμη του Λάζαρου Μαράβα και στη συνέχεια αποτυπώνονται στις μεταλλικές διάτρητες κατασκευές μαύρου χρώματος, που γίνονται ο καμβάς της δικής του
ιδιαίτερης ζωγραφικής. Οι χιλιάδες ώρες νυχτερινής οδήγησης, αγαπημένη συνήθεια του καλλιτέχνη, γίνονται η δημιουργική βάση του. Χρωστήρας του, το ηλεκτρικό φως που περνάει μέσα από τις μικρές τρύπες και δημιουργεί την εντύπωση νυχτερινού τοπίου, όπως το περιγράφουν τα φώτα της πόλης.

Με τον τρόπο αυτό αναπτύσσεται μια άρρηκτη σχέση ανάμεσα στη δημιουργική βάση, το χρωστήρα και τον καμβά του και προκύπτουν αφαιρετικές, ατμοσφαιρικές τοπιογραφίες, οι οποίες καταγράφουν την ανθρώπινη δραστηριότητα όπως αυτή απλώνεται πάνω στις πόλεις. Το φως υπογραμμίζει και δημιουργεί φόρμες πάνω στα μεταλλικά κουτιά, ορίζει και κατευθύνει.

Ο Λάζαρος Μαράβας στις νυχτερινές του καταγραφές πόλεων, μας αφήνει να αφουγκραστούμε τους ήχους της πόλης, να αναζητήσουμε τις αλήθειες της, αλλά και να δημιουργήσουμε τις δικές μας φανταστικές ιστορίες και να τις τοποθετήσουμε εντός τους. Τα φώτα της πόλης ενώνονται με το μαύρο φόντο του ουρανού, ενώνονται με τα αστέρια, γίνονται ένα με το σύμπαν. Η νύχτα κρύβει μυστήρια, μια άλλη ζωή, που διαλύεται στο φως της μέρας. Ο Μαράβας περικλείει αυτή τη ζωή στα μεταλλικά του κουτιά και τόσο περίτεχνα αφήνει μόνο νύξεις της να διαφαίνονται, που εξάπτει ακόμα περισσότερο τη φαντασία του θεατή του.

«...Το ταξίδι συνεχίζει να είναι ένα από τα βασικότερα συναισθήματα στη ζωή μου» λέει ο Λάζαρος Μαράβας και συνεχίζει. «Το ταξίδι ως καταγραφή εικόνας, μιας εικόνας που για τον κάθε έναν από εμάς, λειτουργεί τελείως διαφορετικά. Πιστεύω πως όταν βλέπουμε ένα τοπίο το πρωί μας γεμίζει άρωμα, αλλά το ίδιο τοπίο το βράδυ μας γεμίζει ήχους. Χωριά, πόλεις, νησιά, ένα μόνο φως οδηγεί τον άνθρωπο στον ήχο. Η ανάγκη του ανθρώπου να δηλώσει την ύπαρξή του, τον έχει οδηγήσει στην χρήση κάθε μορφής ενέργειας. Από το φως στο καντηλάκι του σπιτιού του, στης εθνικής το εικονοστάσι, μέχρι το φως του κοιμητηρίου και των πόλεων»