Ροβίτσα η Καλαματιανή

της Αγάπης Μαργετίδη

Όποιος γνωρίζει  τι είναι η ροβίτσα να σηκώσει το χέρι του.  Δεν βλέπω πολλά χέρια. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί δεν την έχουν καν ακούσει κι αυτό είναι μεγάλο κρίμα, αφού και μεγάλη διατροφική αξία έχει, είναι και ομορφούλα.  Είναι και καλόβολη, αφού βράζει στο πι και φι, και μάλιστα χωρίς μούλιασμα.  Όσπριο είναι η ροβίτσα, πράσινα φασολάκια μικρά σαν φακές και το άλλο της όνομα είναι ψιλοφάσουλα.  Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα όσπρια στην Ινδία και τις γύρω χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, αλλά και στην Κίνα.  Το αγγλικό όνομα είναι mung beans.  Τώρα, γιατί καλλιεργείται μόνο στην Καλαμάτα (και πολύ λιγότερο στα Καλάβρυτα), δεν γνωρίζω.  Το μόνο που ξέρω είναι πως μου αρέσουν πάρα πολύ, ίσως πιο πολύ και από τις φακές.

Σήμερα η ροβίτσα θα φύγει από την Καλαμάτα και θα κάνει δύο μεγάλα μαγειρικά ταξίδια, το πρώτο στον Λίβανο και το δεύτερο πολύ πιο μακριά, στην Ταϋλάνδη.  Οι συνταγές είναι ιδιαιτέρως αρωματικές και νόστιμες, εύκολες, υγιεινές και, όλως τυχαίως, νηστίσιμες.  Με μία συσκευασία του μισού κιλού θα έχετε ένα ορεκτικό/σνακ και ένα κυρίως γεύμα για κάμποσα άτομα.  Πάμε;  Φύγαμε.

ΧΟΥΜΟΥΣ ΜΕ ΡΟΒΙΤΣΑ & SUMAC
Άρωμα Λιβάνου

 
Για 6 άτομα.  Γεμίζουμε μία κατσαρόλα με νερό, προσθέτουμε 250 γρ. ροβίτσα, φέρνουμε σε βρασμό σε μέτρια φωτιά και μαγειρεύουμε για περίπου 30΄-40΄ μέχρι η ροβίτσα να μαλακώσει εντελώς και να χυλώσει.  Την στραγγίζουμε αλλά φυλάμε λίγο από το νερό στο οποίο έβρασε.   Όσο είναι ζεστή την πολτοποιούμε στο blender με 1 σκ. σκόρδου, 2 κ.σ. ταχίνι, τον χυμό από 1,5-2 λεμόνια, αλατοπίπερο και 1 κ.γλ. sumac.  Εάν χρειαστεί, προσθέτουμε σταδιακά λίγο από το νερό που φυλάξαμε. Διορθώνουμε τη γεύση και τη σερβίρουμε χλιαρή ή σε θερμοκρασία δωματίου, αφού την πασπαλίσουμε με λίγο ακόμη sumac και την περιχύσουμε με λίγο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο.  Συνοδεύουμε με αραβικές πίτες που έχουμε κόψει σε μικρά κομμάτια, τα έχουμε αλείψει με λίγο ελαιόλαδο και πασπαλίσει με λίγο za’atar και ψήσει, εν συνεχεία, στη λαμαρίνα του φούρνου σε λαδόκολλα για περίπου 10΄- 15΄, μέχρι να στεγνώσουν και να γίνουν κριτσανιστές.



Tips

• Sumac και za’atar, αμφότερα από τον Λίβανο, βρίσκουμε στα καταστήματα μπαχαρικών.  Το za’atar μπορεί να αντικατασταθεί με ξερή ρίγανη ή μαντζουράνα, με εντελώς διαφορετικό, βεβαίως, άρωμα. Με την ευκαιρία, σας θυμίζω ένα παλιότερο άρθρο με συνταγές από τον Λίβανο που τιμούν τα δύο αυτά καταπληκτικά προϊόντα.
• Όπως θα δείτε στις φωτογραφίες, συνόδευσα το χούμους της ροβίτσας με αγγουράκια και κρεμμυδάκια τουρσί.  Ταίριαξαν πάρα πολύ.  Θα πηγαίνουν οπωσδήποτε και οι βολβοί και οι αγκινάρες κι όλα τα τουρσιά.

 

 

• Για να βράσει η ροβίτσα όπως πρέπει και να μην διαλυθεί, η φωτιά πρέπει να είναι μέτρια και όχι δυνατή.
• Τα περισσότερα από τα εξωτικά προϊόντα τα βρίσκουμε σε κάποια σουπερμάρκετ και delicatessen, ενώ όλα ανεξαιρέτως, σε μαγαζιά που πωλούν ασιατικά προϊόντα. Αν όμως δεν έχετε εύκολη πρόσβαση ή δεν βρείτε κάποια από αυτά, μπορείτε να τα αντικαταστήσετε ως εξής: Το λάδι καρύδας ή μουστάρδας με ηλιέλαιο ή κάποιο άλλο ουδέτερο λάδι (ακόμα και ελαιόλαδο, αρκεί να είναι απαλό), την πάστα πράσινου κάρυ με σκόνη ινδικού κάρυ, τις ινδικές πίτες με αραβικές, ενώ μπορείτε να παραλείψετε εντελώς τα φύλλα lime.
• Για την πάστα κάρυ ειδικότερα : Το κάρυ σε μορφή πάστας/αλοιφής είναι ταϋλανδέζικο  και το βρίσκουμε σε τρία κύρια είδη.  Το πράσινο είναι το πιο ήπιο, το κίτρινο είναι μέτρια καυτερό και το κόκκινο το πιο καυτερό από τα τρία.  Στην αγορά βρίσκουμε και τα τρία. Για τη σημερινή συνταγή διάλεξα το πράσινο και έβαλα 3 κ. γλ., γεγονός που έκανε το τελικό αποτέλεσμα πολύ αρωματικό με ευχάριστο τσίμπημα στη γλώσσα, ενώ εάν εσείς βάλετε κάποιο από τα άλλα δύο, θα πρέπει να προσαρμόσετε την ποσότητα αναλόγως.  Το ίδιο θα κάνετε εάν βάλετε και το κοινό ινδικό κάρυ σε πούδρα, αφού στην αγορά βρίσκουμε διαφορετικά μίγματα με διαφορετικούς βαθμούς καυτερού.

Φωτογραφίες : Μόνικα Κρητικού