Evripidis and his Tragedies: «Κάθε τραγούδι είναι ένας μικρόκοσμος»
συνέντευξη στον Γιώργο Κόκουβα
Ο Ευριπίδης Σαββάτης πήρε τ’ όπλο του – για την ακρίβεια το πιάνο του- και έφυγε για μέρη που μπορούν να εκτιμήσουν την indie pop baroque μουσική του. Στην Βαρκελώνη γνώρισε τον «χορό» της τραγωδίας του, μάζεψε ανθρώπους με τους οποίους μοιράζονταν το ίδιο πάθος και χάρισε στο κοινό τα μουσικά του «δράματα», που ωστόσο ξεχειλίζουν από αισιοδοξία. Ευτυχώς, και η Ελλάδα δείχνει πια να «ανοίγεται» σε φρέσκα ακούσματα, και αγκαλιάζει το μουσικό του project. Πώς είναι, όμως, το κοινό στο εξωτερικό σε σχέση με το ελληνικό; Μπορεί να ζήσει ένα συγκρότημα από την μουσική του; Ο Ευριπίδης ανοίγει τα χαρτιά του στο in2life.
*Ποιες είναι οι «τραγωδίες» του ονόματος του project;
Οι τραγωδίες είναι οι ιστορίες που εμπερικλείονται στα τραγούδια. Το καθένα είναι ένας μικρόκοσμος με θεατρικό χαρακτήρα, υπόθεση, πρωταγωνιστές, έξαρση και κάθαρση, ενίοτε.
*Η μουσική σας με τρεις λέξεις;
Indie, pop, baroque.
*…και με λίγες περισσότερες;
Μουσική με βασικό στοιχείο το πιάνο, με έντονο μελαγχολικό χαρακτήρα αλλά ποτέ μίζερη, με μεγάλες δόσεις αυτοσαρκασμού, φωνητικών αρμονιών και ποικίλων ακουστικών οργάνων.
*Πώς είναι η «multi-culti» συνεργασία των μελών των Evripidis and his tragedies; Πώς αποτυπώνεται αυτό στην μουσική σας;
Η συνεργασία μας άλλοτε είναι αρμονική και άλλοτε περνάει από τα σαράντα κύματα, όχι για καλλιτεχνικούς λόγους αλλά για πρακτικούς. Κατά τα άλλα, σε όλους μας αρέσει πάνω-κάτω η ίδια μουσική και είμαστε φίλοι εδώ και χρόνια, οπότε καταλαβαινόμαστε εύκολα. Θα έλεγα ότι ακούγοντας τη μουσική μας μπορείς να πεις ότι ακούς μια παρέα να πασχίζει να δημιουργήσει κάτι όμορφο.
Ο Ευριπίδης Σαββάτης πήρε τ’ όπλο του – για την ακρίβεια το πιάνο του- και έφυγε για μέρη που μπορούν να εκτιμήσουν την indie pop baroque μουσική του. Στην Βαρκελώνη γνώρισε τον «χορό» της τραγωδίας του, μάζεψε ανθρώπους με τους οποίους μοιράζονταν το ίδιο πάθος και χάρισε στο κοινό τα μουσικά του «δράματα», που ωστόσο ξεχειλίζουν από αισιοδοξία. Ευτυχώς, και η Ελλάδα δείχνει πια να «ανοίγεται» σε φρέσκα ακούσματα, και αγκαλιάζει το μουσικό του project. Πώς είναι, όμως, το κοινό στο εξωτερικό σε σχέση με το ελληνικό; Μπορεί να ζήσει ένα συγκρότημα από την μουσική του; Ο Ευριπίδης ανοίγει τα χαρτιά του στο in2life.
*Ποιες είναι οι «τραγωδίες» του ονόματος του project;
Οι τραγωδίες είναι οι ιστορίες που εμπερικλείονται στα τραγούδια. Το καθένα είναι ένας μικρόκοσμος με θεατρικό χαρακτήρα, υπόθεση, πρωταγωνιστές, έξαρση και κάθαρση, ενίοτε.
*Η μουσική σας με τρεις λέξεις;
Indie, pop, baroque.
*…και με λίγες περισσότερες;
Μουσική με βασικό στοιχείο το πιάνο, με έντονο μελαγχολικό χαρακτήρα αλλά ποτέ μίζερη, με μεγάλες δόσεις αυτοσαρκασμού, φωνητικών αρμονιών και ποικίλων ακουστικών οργάνων.
*Πώς είναι η «multi-culti» συνεργασία των μελών των Evripidis and his tragedies; Πώς αποτυπώνεται αυτό στην μουσική σας;
Η συνεργασία μας άλλοτε είναι αρμονική και άλλοτε περνάει από τα σαράντα κύματα, όχι για καλλιτεχνικούς λόγους αλλά για πρακτικούς. Κατά τα άλλα, σε όλους μας αρέσει πάνω-κάτω η ίδια μουσική και είμαστε φίλοι εδώ και χρόνια, οπότε καταλαβαινόμαστε εύκολα. Θα έλεγα ότι ακούγοντας τη μουσική μας μπορείς να πεις ότι ακούς μια παρέα να πασχίζει να δημιουργήσει κάτι όμορφο.
