Ξένη λογοτεχνία
Θεωρείτε πως η βαθιά σκέψη και η λογοτεχνική ποιότητα δεν βρίσκεται στην Ελλάδα; Μήπως περιμένετε την ξένη πεζογραφία για να σας ανοίξει μια πόρτα έξω από την κρίση; Λέτε να μπορούμε να κρυφοκοιτάξουμε μέσω της λογοτεχνίας τη νοοτροπία των άλλων, Ευρωπαίων κατά βάση και Αμερικάνων, για να στρέψουμε την πολιτισμική μας πυξίδα προς τα εκεί; Τότε η ξένη λογοτεχνία που μεταφράστηκε στα ελληνικά και κυκλοφόρησε από τον Σεπτέμβρη ως σήμερα μπορεί να είναι ένα αξιοσύστατο corpus για διάβασμα και διεθνοποιημένη σκέψη:
- Μάργκαρετ Άτγουντ, “Ο τυφλός δολοφόνος”, μετ. Π. Μοσχοπούλου, εκδόσεις Ψυχογιός, 2011
Ένα πολύπλοκο έργο που εμπεριέχει ένα άλλο μυθιστόρημα αλλά και τις αναμνήσεις της αφηγήτριας από την αδελφή της-συγγραφέα στην προσπάθειά της να βρει γιατί η τελευταία αυτοκτόνησε. Κι έτσι μέσα από διαδοχικούς αντικατοπτρισμούς η αφηγήτρια εξάγει τα συμπεράσματά της και καταλήγει σε συμπεράσματα για τις ανθρώπινες σχέσεις και την προδοσία τους.
- Νικολό Αμανίτι, “Εγώ κι εσύ”, μετ. Α. Χρυσοστομίδης, εκδόσεις Καστανιώτη, 2011
Ένας έφηβος με αντικοινωνική συμπεριφορά συναντά τη μεγάλη ετεροθαλή αδελφή του, που είναι ναρκομανής: να πώς με δυο απλά υλικά γράφεται ένα μικρό μυθιστόρημα που ξεπερνά κάθε προσδοκία με τη δύναμη των σκηνών του και την ιδιοφυΐα της γραφής του. Ο μικρός ενηλικιώνεται και δείχνει πως δεν είναι τόσο απροσάρμοστος όσο δείχνει.
- John Harvey, “Εύκολη λεία”, μετ. Μ. Λαλιώτης, εκδόσεις Πόλις, 2011
Η ζωή στα χαμηλά στρώματα της Αγγλίας με τη νεαρή εγκληματικότητα, την εύκολη πορνεία, το αλκοόλ μετατρέπεται σε ένα κοινωνικό αστυνομικό, όπου
ο αστυνόμος Ρέζνικ ερευνά τον φόνο μέσα στις φυλακές του νεαρού κρατούμενου Νίκυ Σνέηπ. Το δόλωμα του αστυνομικού σασπένς σερβίρεται με γενναίες δόσεις κοινωνικής κριτικής και αποκάλυψης ενός παράλληλου προς τη βρετανική high and middle class.
- Φίλιπ Ροθ, “Νέμεσις”, μετ. Κ.Σχινά, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2011
Η επιδημία πολυομυελίτιδας και παράλληλα ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δημιουργούν το πλαίσιο για ένα έργο απλό αλλά και βαθύ. Είναι έργο μακράς πνοής γιατί καταφέρνει να συμπυκνώσει στις σελίδες του την τραγωδιακή ένταση και τη διαπάλη με τη μοίρα που συνήθως είναι ανώτερη από τον άνθρωπο, αλλά αυτός πάντα προσπαθεί με ένα τεράστιο «γιατί» να την τιθασεύσει.
- Ισμαήλ Κανταρέ, “Το μοιραίο δείπνο”, μετ. Τ. Κώτσιας, Μεταίχμιο, 2011
Το δείπνο που παρέθεσε ο ιατρός του Αργυροκάστρου στον γερμανό διοικητή κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν εντέλει σκάνδαλο; Από τη γερμανική κατοχή στον κομουνιστικό ολοκληρωτισμό, ο Αλβανός συγγραφέας θέλγει με την αφήγηση αλλά και με τις πολλαπλές αλληγορίες της γραφής του. Εκεί που η εθνική ιστορία συναντά τον προσωπικό μύθο.
- Μάργκαρετ Άτγουντ, “Ο τυφλός δολοφόνος”, μετ. Π. Μοσχοπούλου, εκδόσεις Ψυχογιός, 2011 Ένα πολύπλοκο έργο που εμπεριέχει ένα άλλο μυθιστόρημα αλλά και τις αναμνήσεις της αφηγήτριας από την αδελφή της-συγγραφέα στην προσπάθειά της να βρει γιατί η τελευταία αυτοκτόνησε. Κι έτσι μέσα από διαδοχικούς αντικατοπτρισμούς η αφηγήτρια εξάγει τα συμπεράσματά της και καταλήγει σε συμπεράσματα για τις ανθρώπινες σχέσεις και την προδοσία τους.
- Νικολό Αμανίτι, “Εγώ κι εσύ”, μετ. Α. Χρυσοστομίδης, εκδόσεις Καστανιώτη, 2011 Ένας έφηβος με αντικοινωνική συμπεριφορά συναντά τη μεγάλη ετεροθαλή αδελφή του, που είναι ναρκομανής: να πώς με δυο απλά υλικά γράφεται ένα μικρό μυθιστόρημα που ξεπερνά κάθε προσδοκία με τη δύναμη των σκηνών του και την ιδιοφυΐα της γραφής του. Ο μικρός ενηλικιώνεται και δείχνει πως δεν είναι τόσο απροσάρμοστος όσο δείχνει.
- John Harvey, “Εύκολη λεία”, μετ. Μ. Λαλιώτης, εκδόσεις Πόλις, 2011 Η ζωή στα χαμηλά στρώματα της Αγγλίας με τη νεαρή εγκληματικότητα, την εύκολη πορνεία, το αλκοόλ μετατρέπεται σε ένα κοινωνικό αστυνομικό, όπου
ο αστυνόμος Ρέζνικ ερευνά τον φόνο μέσα στις φυλακές του νεαρού κρατούμενου Νίκυ Σνέηπ. Το δόλωμα του αστυνομικού σασπένς σερβίρεται με γενναίες δόσεις κοινωνικής κριτικής και αποκάλυψης ενός παράλληλου προς τη βρετανική high and middle class.
- Φίλιπ Ροθ, “Νέμεσις”, μετ. Κ.Σχινά, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2011 Η επιδημία πολυομυελίτιδας και παράλληλα ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δημιουργούν το πλαίσιο για ένα έργο απλό αλλά και βαθύ. Είναι έργο μακράς πνοής γιατί καταφέρνει να συμπυκνώσει στις σελίδες του την τραγωδιακή ένταση και τη διαπάλη με τη μοίρα που συνήθως είναι ανώτερη από τον άνθρωπο, αλλά αυτός πάντα προσπαθεί με ένα τεράστιο «γιατί» να την τιθασεύσει.
- Ισμαήλ Κανταρέ, “Το μοιραίο δείπνο”, μετ. Τ. Κώτσιας, Μεταίχμιο, 2011 Το δείπνο που παρέθεσε ο ιατρός του Αργυροκάστρου στον γερμανό διοικητή κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν εντέλει σκάνδαλο; Από τη γερμανική κατοχή στον κομουνιστικό ολοκληρωτισμό, ο Αλβανός συγγραφέας θέλγει με την αφήγηση αλλά και με τις πολλαπλές αλληγορίες της γραφής του. Εκεί που η εθνική ιστορία συναντά τον προσωπικό μύθο.
