Ιαπωνία μέρος Α: Στο Τόκυο δε θα χαθείς στη μετάφραση

Αυτό το άρθρο ήταν να αφορά όλο το ταξίδι μας στην Ιαπωνία. Αμ δε. Πού να χωρέσεις σε ένα κομμάτι τόσες λέξεις για τόσες πόλεις και τόσες εικόνες. Το χάος του Τόκυο, την σαγήνη του Κυότο, την γοητεία των Ιαπωνικών Άλπεων. Την Οσάκα. Τα αδικείς τα μέρη.

Γι’ αυτό και θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Τόκυο λοιπόν, η απόλυτη πρωτεύουσα και σούπερ σταρ οποιουδήποτε ταξιδιού στην μακρινή χώρα. Ένα γοητευτικό συνονθύλευμα από γειτονιές, μια πόλη 14,2 εκατομμυρίων που σε καταπίνει, σε ζαλίζει και σε ταξιδεύει. Φτάνουν μερικές ημέρες για να την απολαύσεις; Μπορεί και να φτάνουν; Φτάνει μια βδομάδα; Μάλλον ναι.

Κάτω από τον σύγχρονο ρυθμό της, ακούς ακόμη τα ίχνη της εποχής των σαμουράι, την αύρα αυτοκρατορικών παλατιών, τους ψιθύρους των ναών και τις μυρωδιές αγορών που λειτουργούν αιώνες. Από που ξεκινάς να ανακαλύπτεις αυτό το πανέμορφο χάος του;

Ε, κλασικά από το κέντρο του, θα πεις. Και δίκιο έχεις. Μόνο που το «κέντρο» εδώ είναι… αχανές, επομένως έχει νόημα να το χωρίσεις σε τμήματα. Επίσης, πρέπει να έχεις υπόψη σου πως οι αποστάσεις δεν είναι τόσο κοντινές όσο μπορεί να φαίνονται στο χάρτη, γι’ αυτό το Google Maps και οι πλοηγήσεις του επιβάλλονται για να υπολογίσεις τους χρόνους.

Και λίγα χρηστικά ακόμα

Το μετρό και τα τρένα θα γίνουν οι καλύτεροί σου φίλοι για μετακινήσεις και το Google Maps έρχεται ξανά να σου δώσει αναλυτικά με ακρίβεια λεπτού κάθε δρομολόγιο. Εμπιστεύσου το και άσε όλες τις άλλες εφαρμογές. Επίσης, αν έχεις iPhone κατέβασε την κάρτα Suica, φόρτισέ την με Yen (υπολόγισε περί τα 1000-1500 Yen/μέρα) και «χτύπα» την σε κάθε είσοδο μετρό/τραίνου. Αν δεν έχεις Iphone, μπορείς να την εκδώσεις σε φυσική μορφή από τα σχετικά ATMs με το σήμα της που θα βρεις σε κεντρικούς σταθμούς (π.χ. Tokyo Station). Η φόρτιση της φυσικής κάρτας γίνεται μόνο με μετρητά. Τα ταξί κυμαίνονται σε τιμές Ελλάδας πάνω - κάτω. 

Συνάλλαγμα θα κάνεις στο αεροδρόμιο για καλύτερη δυνατή ισοτιμία, ενώ για ανέπαφες πληρωμές η Revolut θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο. Φρόντισε μόνο να φτιάξεις ξεχωριστό λογαριασμό σε Yen και να κάνεις τη μετατροπή από ευρώ μέσα από την εφαρμογή, για να μη χρεώνεσαι συνάλλαγμα σε κάθε πληρωμή.

Τα konbini – 7-Eleven, Lawson και FamilyMart – είναι μικρά καταστήματα καθημερινής ευκολίας, ανοιχτά 24/7 και πραγματικά σωτήρια για κάθε ταξιδιώτη. Εκτός από φρέσκα onigiri, bento, noodles, καφέ και snacks, λειτουργούν και ως μικρά κέντρα συναλλαγών. Διαθέτουν ATM που δέχονται ξένες κάρτες, μηχανήματα για πληρωμές λογαριασμών, αγορά εισιτηρίων, αποστολές/παραλαβές δεμάτων, ακόμη και δυνατότητα εκτύπωσης εγγράφων. 

Για ένα τίμιο γεύμα σε izakaya οι τιμές ξεκινούν από 12-15€ το άτομο, με μπίρα και φτάνουν μέχρι και τα 30€, ενώ τα ποτά τους είναι αρκετά οικονομικά, περί τα 5€ για ένα Highball (το αγαπημένο ποτό των Ιαπώνων, whisky με σόδα) και περί τα 5€ για μια απλή lager.

Αριγκάτο και βάρα όλη μέρα

Η καθημερινότητα στην Ιαπωνία διαμορφώνεται από μια βαθιά ριζωμένη κουλτούρα ευγένειας, σεβασμού και συλλογικής υπευθυνότητας, στοιχεία που φαίνονται τόσο στις ανθρώπινες συμπεριφορές όσο και στον τρόπο που λειτουργούν οι πόλεις.  Οι Ιάπωνες είναι διάσημοι για την ευγένειά τους, όχι ως τυπικότητα αλλά ως στάση ζωής: οι χαιρετισμοί, οι υποκλίσεις, ο διακριτικός τόνος φωνής και η προσπάθεια να μην ενοχληθεί ο διπλανός αποτελούν θεμελιώδη κοινωνικά συμβόλαια. Θα κάνουν τα πάντα για να σε βοηθήσουν, ακόμα και αν δε μιλάνε αγγλικά (αν και τουλάχιστον στο Τόκιο, οι περισσότεροι τα μιλάνε επαρκώς). Αυτή η αντίληψη επεκτείνεται και στην αστική καθημερινότητα, όπου η καθαριότητα των πόλεων είναι εντυπωσιακή. Παρά το πλήθος εκατομμυρίων, οι δρόμοι του Τόκιο, της Οσάκα ή του Κιότο παραμένουν πεντακάθαροι, με ελάχιστους έως καθόλου κάδους, επειδή οι πολίτες συνηθίζουν να κρατούν τα σκουπίδια τους μέχρι να τα πετάξουν σπίτι.

Μην είσαι γίδι, μην πετάς τα σκουπίδια σου κάτω, πάρ’ τα στο ξενοδοχείο. Ναι, είναι κάπως άβολο στην αρχή, αλλά το συνηθίσεις. Επίσης, μη φωνάζεις σαν να βρίσκεσαι σε ελληνική ταβέρνα όταν είσαι στον δρόμο, ούτε στα μαγαζιά και μην καπνίζεις στον δρόμο. Εδώ δεν είναι Ελλάδα. Η αίσθηση τάξης, ο σεβασμός στον δημόσιο χώρο και η συλλογική πειθαρχία δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου η καθαριότητα και η ευγένεια δεν είναι απλά κανόνες αλλά καθημερινή φυσικότητα. Και ναι, μπορεί κάποιους αυτό να τους ξενερώσει, αλλά δείχνει ΜΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Αρκετά με τα διαδικαστικά, προχωράμε στο ζουμί του Ramen.

Η καρδιά του Τόκιο: Αυτοκρατορική Ιστορία, θέατρο και Godzilla

Η περιπλάνηση στην καρδιά της πόλης ξεκινά από το Imperial Palace, το οποίο στέκει εκεί όπου κάποτε υψωνόταν το παλιό παλάτι του Edo. Τι εστί Edo; Το παλιό όνομα του Τόκιο. Από το 1603 έως το 1868, στην περιοχή αυτή έδρευε το σογκουνάτο Tokugawa, η οικογένεια που κυβέρνησε την Ιαπωνία για πάνω από 260 χρόνια, για να μην γκρινιάζεις για οικογενειοκρατία στην Ελλάδα. Το 1868, με την Αποκατάσταση Meiji, η αυτοκρατορική εξουσία μεταφέρθηκε εδώ, η πόλη μετονομάστηκε σε Tokyo – δηλαδή «Ανατολική Πρωτεύουσα» – και ξεκίνησε ο εκσυγχρονισμός της Ιαπωνίας.

Το παλάτι χτίστηκε το 1888, καθώς το αρχικό καταστράφηκε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1945. Οι τάφροι, τα πέτρινα τείχη και οι γέφυρες, όπως η διάσημη Nijubashi, θυμίζουν μια εποχή όπου η εξουσία της Ιαπωνίας βρισκόταν συγκεντρωμένη εδώ. Ή Edo. Α χα καλό ε. Το παλάτι δεν είναι πλήρως προσβάσιμο, όμως μια βόλτα στους εξωτερικούς κήπους του είναι ένας από τους πιο γαλήνιους περιπάτους στο κέντρο της πόλης.

Σε μικρή απόσταση από το Παλάτι, το Hibiya Park – το πρώτο δυτικού τύπου πάρκο της Ιαπωνίας – αποτελεί μια ήρεμη ανάσα ανάμεσα σε γιγαντιαία κυβερνητικά κτίρια και εμπορικά κέντρα. Λίγο πιο πέρα, θα βρεις τη μικρή πλατεία του Godzilla, αφιερωμένη στον πιο διάσημο κινηματογραφικό «κάτοικο» του Τόκιο, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη το 1954.

Στη Ginza, μια από τις πιο κομψές (και ακριβές) περιοχές της πόλης, το Kabuki-za Theatre αποκαλύπτει μια διαφορετική όψη της ιαπωνικής κουλτούρας. Το θέατρο Kabuki γεννήθηκε τον 17ο αιώνα και συνδυάζει μουσική, χορό, δραματουργία και υπερβολικά εκφραστικές κινήσεις. Σήμερα, το Kabuki-za παραμένει ο σημαντικότερος χώρος παρουσίασης του είδους, ξαναχτισμένος πολλές φορές, αλλά πάντα πιστός στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική του. Ακόμα και αν δεν έχεις χρόνο να δεις παράσταση, αξίζει να το χαζέψεις απ’ έξω.

H Toyosu Market και η Tsukiji Outer Market είναι δύο αγορές που αποτυπώνουν την ψυχή της ιαπωνικής κουζίνας. Η Toyosu, νέα και οργανωμένη, αποτελεί την εξέλιξη της ιστορικής Tsukiji. Εκεί βλέπεις την Ιαπωνία στο πιο αυθεντικό της κομμάτι: ψαράδες με απαράμιλλη τεχνική στο φιλετάρισμα, πάγκοι γεμάτοι φρέσκο ψάρι και μια καθημερινότητα που περιστρέφεται γύρω από τη θάλασσα και τους «καρπούς της». Οι ντόπιοι λένε πως «ό,τι ζει στο βυθό, βρίσκεται στην Toyosu», όμως αν μας ρωτάς η Tsukiji παραμένει η πιο ζωντανή και ανθρώπινη αγορά, ιδανική για να δοκιμάσεις street food, sashimi και μοναδικά τοπικά προϊόντα.

Shibuya και Shinjuku: Ο νεανικός παλμός και η αστική ενέργεια του Τόκιο

Η περιοχή Shibuya είναι η χαρά του (μεγάλου) παιδιού. Εδώ δεσπόζει η διάσημη Scramble Crossing, ένα ζωντανό χορογραφημένο χάος, με χιλιάδες ανθρώπους να κινούνται συντονισμένα κάθε φορά που ανάβει το πράσινο, με φόντο τις τεράστιες διαφημιστικές ταμπέλες που κοσμούν ακόμα πιο τεράστιους ουρανοξύστες. Ίσως τη θυμάσαι από την περίφημη σκηνή με την Scarlett Johansson στο Lost in Translation. Στο σταυροδρόμι αυτό βρίσκεται το άγαλμα του Hachiko, του σκύλου που περίμενε καθημερινά τον ιδιοκτήτη του μέχρι τον θάνατό του, μια ιστορία πίστης που έγινε εθνικό σύμβολο. Βγάλε μια φωτό μαζί του, αν και δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό και η αναμονή είναι μεγάλη. Αν θες να απολαύσεις τη θέα του περάσματος από ψηλά, πήγαινε στα κοντινά Starbucks, ανέβα στον τρίτο όροφο και βγάλε με την ησυχία σου φωτογραφιάρες.

Επίσης σημείωσε πως η Shibuya είναι ίσως η καλύτερη συνοικία για βραδινές εξόδους, με τα στενάκια της να θυμίζουν κάτι από Ψυρρή, στο πιο τεράστιο και πολύ πιο εντυπωσιακό. Must για βόλτες στην περιοχή, το δρομάκι Nonbei Yokocho, γεμάτο με μικρά μπαράκια και κάθε λογής izakayas («ταβερνάκια» με λίγες θέσεις, γύρω από την ανοικτή κουζίνα, 5-6 το πολύ).

Στο Shinjuku τώρα, μία από τις πιο ζωντανές και πολυδιάστατες περιοχές του Τόκιο και «αντίπαλο δέος» της Shibuya, ο μοντέρνος και business χαρακτήρας της πόλης απογειώνεται. Απαραίτητο αξιοθέατο, το Metropolitan Government Building, με δύο εντυπωσιακούς πύργους, προσφέρει την καλύτερη δωρεάν, πανοραμική θέα της πόλης από τον 45ο όροφό του. Ιδανικά επισκέψου το βράδυ για να θαυμάσεις την φωτισμένη πόλη από ψηλά και να θυμηθείς σκηνές από το Blade Runner. Και ετοιμάσου για αναμονή μιας και σε ώρες αιχμής, οι ουρές ξεπερνούν τα 45 λεπτά. Χαλάλι όμως.

Για βραδινή έξοδο, το Omoide Yokocho ή Memory Lane είναι μια άκρως φωτογενής μικροσκοπική γειτονιά, ένα στενό δίκτυο από μικροσκοπικά σοκάκια, γεμάτα μικρά yakitori bars, ramenάδικα και izakayas. Σε αντίστοιχο κλίμα και η Nonbei Yokocho, γεμάτη τοσοδούλικα, speakeasy μπαρ, στα οποία για να κάτσεις πληρώνεις ένα ελάχιστο fee. Λίγο βορειότερα, μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος, βρίσκεται το σημαντικότερο ιερό Shinto -τόπος λατρείας του Σιντοϊσμού, της αρχαιότερης και πιο παραδοσιακής θρησκείας της Ιαπωνίας- το Meiji Jingu. Ολοκληρώθηκε το 1920 και είναι αφιερωμένο στον αυτοκράτορα Meiji και τη σύζυγό του, οι οποίοι ηγήθηκαν της περιόδου εκσυγχρονισμού της Ιαπωνίας. Το δάσος που το περιβάλλει δεν είναι φυσικό: φυτεύτηκε τεχνητά από εθελοντές με στόχο να εξελιχθεί σε «αιώνιο ιερό δάσος».

Αρκετά κοντά με τα πόδια, ο βουδιστικός ναός Zōjō-ji (μαζί με τον Σιντοϊσμό, ένα από τα δύο βασικά θρησκευτικά ρεύματα της χώρας) ένας από τους σημαντικότερους της πόλης, χρονολογείται στον 16ο αιώνα, έχει πανέμορφη αρχιτεκτονική και στέκει ακριβώς μπροστά από τον Tokyo Tower, σε ένα εντυπωσιακό πάντρεμα παραδοσιακής και σύγχρονης αρχιτεκτονικής.

Asakusa και Sumida: Ναοί και μπιρόνια

Η Asakusa είναι από τις πιο ιστορικές συνοικίες του Τόκιο και το Sensō-ji ο αρχαιότερος ναός της πόλης, με ιστορία 1.400 χρόνων. Σύμφωνα με τον μύθο, δύο αδέρφια ψαράδες βρήκαν στο ποτάμι ένα άγαλμα της θεότητας Kannon το 628 μ.Χ. Το επέστρεφαν στο νερό, όμως εκείνο πάντα ξαναεμφανιζόταν, μέχρι που χτίστηκε ο ναός για να στεγάσει το ιερό αντικείμενο. Ο χώρος καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ξαναχτίστηκε μετά το 1958, παραμένοντας σύμβολο αναγέννησης της πόλης.

Ο δρόμος Nakamise-dori που οδηγεί στον ναό είναι ένας από τους παλαιότερους εμπορικούς δρόμους της Ιαπωνίας, γεμάτος μικρά καταστήματα και παραδοσιακά γλυκά. Λίγα στενά πιο δίπλα, η Hoppy Street σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή: μικρά izakaya, χαμηλά φώτα, μυρωδιές από yakitori, hambaagu και karaage, και οι ντόπιοι να πίνουν Hoppy – ένα ιαπωνικό ποτό που θυμίζει μπύρα, αλλά είναι πιο ελαφρύ.

Στη Sumida, ο Tokyo Skytree, ύψους 634 μέτρων, δεσπόζει πάνω από την πόλη. Ανήκει στα ψηλότερα κτίρια στον κόσμο και ολοκληρώθηκε το 2012. Η θέα από τις παρατηρητικές πλατφόρμες είναι εντυπωσιακή, ενώ η περιοχή γύρω του αναπτύσσεται κάθε χρόνο με νέα μαγαζιά και γαστρονομικές γωνιές. Αν θες μια ακόμα γκράντε πανοραμική θέα της πόλης, επί πληρωμή αυτή τη φορά, ανέβα στην κορυφή του και ετοιμάσου να μείνεις με ανοικτό το στόμα.

Akihabara Electric Town: Ο παράδεισος των gamers και των tech lovers

Η Akihabara είναι η καρδιά της ηλεκτρονικής και της ποπ κουλτούρας του Τόκιο, μια γειτονιά που μοιάζει να πάλλεται από ηλεκτρική ενέργεια μέρα και νύχτα. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εξελίχθηκε στο κέντρο πώλησης ηλεκτρικών συσκευών της χώρας, όμως σήμερα έχει μεταμορφωθεί στο απόλυτο «ιερό» των gamers, των anime fans και των λάτρεις της τεχνολογίας. Τεράστιες φωτεινές πινακίδες, ήχοι από arcade, maid cafés, cosplay φιγούρες και ουρές έξω από τα τελευταία releases video games συνθέτουν το χαρακτηριστικό σκηνικό της. Στο Yodobashi Akiba, ένα από τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα ηλεκτρονικών στην Ιαπωνία, μπορείς να βρεις κυριολεκτικά τα πάντα: από φωτογραφικό εξοπλισμό μέχρι retro gaming και κάθε λογής γκάτζετ. Καλή τύχη στο να προσπαθήσεις να μη ξοδέψεις ένα σκασμό λεφτά σε κάθε χρήσιμο και άχρηστο αντικείμενο.

Kamakura: Η απόλυτη μονοήμερη

Μια ώρα με το τρένο, η Kamakura, πρωτεύουσα της Ιαπωνίας τον 12ο και 13ο αιώνα, αποτελεί έναν από τους πιο ιστορικούς προορισμούς (σχετικά) κοντά στο Τόκιο. Τι θα δεις εδώ; Πράγματα και θαύματα, ναούς και αγάλματα.

Ο ναός Tsurugaoka Hachimangū ήταν το πολιτικό και πνευματικό κέντρο της πόλης. Χτίστηκε τον 11ο αιώνα και μεταφέρθηκε στην τωρινή του θέση από τον Minamoto no Yoritomo, ιδρυτή του πρώτου σαμουράι σογκουνάτου. Οι τελετουργίες, οι πομπές και οι παραδοσιακές στολές εξακολουθούν να κρατούν ζωντανή την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής.

Ο Great Buddha (Daibutsu), ύψους 13 μέτρων, χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα της χώρας. Από το 1498, όταν ένα τσουνάμι κατέστρεψε το ξύλινο κτίριο που τον προστάτευε, το άγαλμα στέκει στον ανοιχτό αέρα όπως το βλέπουμε σήμερα.

Ολοκληρώνοντας την επίσκεψη, το Cape Inamuragasaki προσφέρει μια από τις ωραιότερες θέες της περιοχής. Από εδώ, τις καθαρές ημέρες, μπορείς να δεις το Fuji να υψώνεται στο βάθος, μια εικόνα που συνδυάζει βουνό, θάλασσα και ιστορία.

Πότε να πας Τόκιο

Η Ιαπωνία γνωρίζει δύο σαφείς τουριστικές «εκρήξεις» μέσα στη χρονιά, που την κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλή στους ταξιδιώτες. Η πρώτη και πιο έντονη περίοδος είναι η άνοιξη, από τα τέλη Μαρτίου έως τα μέσα Απριλίου, όταν οι κερασιές ανθίζουν και η χώρα καλύπτεται με ροζ αποχρώσεις. Η εικόνα των sakura, όπως λέγονται, προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες, ανεβάζοντας τις τιμές και κάνοντας τις κρατήσεις δύσκολες. Η δεύτερη κορύφωση έρχεται το φθινόπωρο, από τα μέσα Οκτωβρίου έως τα τέλη Νοεμβρίου, όταν τα δάση και οι πόλεις βάφονται κόκκινα και χρυσαφιά.

Πώς θα πας Τόκιο

Με πτήσεις της Etihad και της Qatar Airlines, μέσω Άμπου Ντάμπι, με τις τιμές να κυμαίνονται στα 600€ με 800€ one way, αναλόγως εποχής. Το ταξίδι διαρκεί περί τις 5 ώρες για Άμπου Ντάμπι, κι από εκεί άλλες 10 περίπου για Τόκιο. Ετοιμάσου για ελαφρύ τζετ λαγκ δηλαδή, αλλά σε σύγκριση με όσα θα δεις χαλάλι και πάλι χαλαλι.