Γιατί οι ενήλικες δυσκολεύονται να κάνουν φίλους;

Αν κάτι μας λείπει από τα σχολικά χρόνια που ήταν από τα καλύτερα της ζωής μας είναι φυσικά η ευκολία του να κάνεις φίλους. Ένα κοινό παιχνίδι, μια μπάλα, μια πρόσκληση να περιμένεις κάποιον στο διάλειμμα κι αμέσως είχες φίλο. Δυστυχώς όσο μεγαλώνεις, οι φιλίες γίνονται πολύ πιο δύσκολες και η έννοια της παρέας περιορίζεται σε ολοένα και πιο κλειστούς κύκλους κοντινών μας ανθρώπων. Ουσιαστικά οι ενήλικες δυσκολεύονται να κάνουν φίλους όχι γιατί έγιναν απαραίτητα αντικοινωνικοί κι εθίστηκαν στον κόσμο των social media, αλλά κυρίως γιατί οι συνθήκες της ζωής όλων μας έχουν αλλάξει ριζικά τα τελευταία χρόνια.

Πρώτα απ’ όλα, αλλάζει ο τρόπος που περνάς τον χρόνο σου

Στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο έχεις γύρω σου ανθρώπους με κοινές ασχολίες και ενδιαφέροντα, σε ένα περιβάλλον που είναι βέβαιο ότι ενθαρρύνει τις γνωριμίες, γεννώντας παρέες. Στην ενήλικη ζωή, όμως, η καθημερινότητα γεμίζει με υποχρεώσεις που τρέχουν σε φρενήρεις ρυθμούς όπως δουλειά, λογαριασμοί, μετακινήσεις, οικογενειακές ευθύνες κάνοντας τον ελεύθερο χρόνο είδος υπό εξαφάνιση. Ο διαθέσιμος χρόνος για κοινωνική ζωή αντίστοιχα περιορίζεται, και οι αυθόρμητες γνωριμίες σχεδόν εξαφανίζονται. Ακόμη και σε συναυλίες, θέατρα, γήπεδα, σινεμά σπάνια θα πας μόνος πλέον αφού προτιμάς τη σιγουριά των παλιών φίλων σου.

Έπειτα έρχεται η επιλεκτικότητα

Ως ενήλικας έχεις πιο σαφή εικόνα του ποιος είσαι και τι θέλεις, άρα γίνεσαι σίγουρα πολύ πιο απαιτητικός με το ποιον βάζεις στη ζωή σου. Δεν αρκεί μόνο να γελάτε με τα ίδια αστεία για να αποκαλέσεις κάποιον φίλο σου. Πολύ σημαντικότερο ρόλο παίζουν οι κοινές αξίες που μοιράζεσαι με τον άλλον/η, ο σεβασμός και η συναισθηματική ωριμότητα. Αυτή η επιλεκτικότητα είναι μια φυσική εξέλιξη που ακολουθεί την πορεία σου στον χρόνο αλλά μειώνει δραστικά τον αριθμό των πιθανών φίλων.

Νιώθεις πιο ευάλωτος/η από ποτέ

Για να δημιουργήσεις μια πραγματική φιλία, πρέπει να εκτεθείς, να ανοιχτείς, να δείξεις ποιος είσαι αφήνοντας πίσω σου μια για πάντα τις όποιες άμυνες. Κι αυτό γίνεται ακόμη πιο δύσκολο όταν έχεις περάσει απογοητεύσεις, προδοσίες και κάποια δυσβάστακτα χρόνια μοναξιάς. Οι ενήλικες φοβούνται πολύ περισσότερο μήπως φανούν «απελπισμένοι» ή μήπως η οικειότητα που νιώθουν προς στιγμή δεν είναι αμοιβαία. Έτσι, μένουν σε πιο επιφανειακές επαφές που τους προσφέρουν μεγαλύτερη ασφάλεια.

Ψηφιακή αποξένωση

Tα social media σου δίνουν την ψευδαίσθηση της επαφής, αλλά σπάνια προσφέρουν ουσιαστική σύνδεση με τον άλλον. Μπορεί να μιλάς με δεκάδες ανθρώπους καθημερινά, να έχεις εκατοντάδες ή και χιλιάδες ακόλουθους χωρίς ωστόσο να νιώθεις πραγματικά κοντά σε κανέναν. Την ίδια στιγμή η σύγκριση με τις «τέλειες» μα και φιλτραρισμένες ζωές των άλλων σου δημιουργεί ερωτήματα κι αναπόφευκτες συγκρίσεις με τη δική σου.

Υπάρχει, τέλος, και το γεωγραφικό ή οργανωτικό εμπόδιο

Αν δεν έχεις παιδιά στο σχολείο ή αν η δουλειά σου δεν ευνοεί κοινωνικές επαφές, οι ευκαιρίες γνωριμίας δυστυχώς μειώνονται δραματικά. Οι άνθρωποι γύρω σου μπορεί να είναι ευγενικοί, αλλά δύσκολα θα μπουν στον κύκλο των φίλων σου μιας και εκείνοι έχουν ήδη χτίσει τον δικό τους. Εξίσου σημαντικό είναι να αποδεχθείς τη σταδιακή εξέλιξη. Οι φιλίες των ενηλίκων δεν γεννιούνται μέσα σε μια μέρα. Θέλουν χρόνο, συνέπεια και ειλικρίνεια. Μικρές κινήσεις όπως για παράδειγμα ένα μήνυμα, μια πρόσκληση για καφέ, και μια έμπρακτη επίδειξη ενδιαφέροντος για τον άλλον μπορεί να χτίσουν σιγά-σιγά εμπιστοσύνη.

Το μυστικό δεν είναι άλλωστε να αναζητήσεις «κολλητούς», ούτε soul mates χαμένες ψυχές που θα γίνουν το γιν για το γιανγκ σου. Δοκίμασε αντίθετα να συμμετέχεις σε ομάδες με κοινά ενδιαφέροντα, να ξεκινήσεις ή να ξαναβρείς ένα χόμπι ή τέλος να προσφέρεις εθελοντικά μέσα από ενεργό συμμετοχή σε μια ομάδα που σίγουρα έχει παρόμοια με σένα ενδιαφέροντα.