Πώς να αγαπήσεις τα βράδια που νυχτώνει από τις 5
Το σκοτάδι πέφτει από νωρίς, η διάθεση βαραίνει και η μέρα μικραίνει επικίνδυνα. Κι όμως, υπάρχει τρόπος να αγαπήσεις αυτά τα πρόωρα, χειμωνιάτικα βράδια που διαρκούν πολύ.
Το σκοτάδι πέφτει από νωρίς, η διάθεση βαραίνει και η μέρα μικραίνει επικίνδυνα. Κι όμως, υπάρχει τρόπος να αγαπήσεις αυτά τα πρόωρα, χειμωνιάτικα βράδια που διαρκούν πολύ.
Κάπου στα μέσα Νοεμβρίου συμβαίνει το γνωστό πλην σοκαριστικό: Βγαίνεις από τη δουλειά, κοιτάς τον ουρανό και νιώθεις ότι έχει πάει μεσάνυχτα. Είναι μόλις 17:05, αλλά το σκοτάδι βασιλεύει. Κι εσύ, λες και σε τράβηξε μια αόρατη δύναμη προς τον καναπέ, θες μόνο κουβέρτα, τσάι και να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Το χειμερινό σκοτάδι έχει αυτή τη διττή φύση: από τη μία μας ρίχνει, από την άλλη κρύβει μέσα του μια ιδιαίτερη γοητεία, αν μάθεις να τη βλέπεις. Κι αυτό το κείμενο είναι εδώ για να σε βοηθήσει όχι απλώς να το αντέξεις, αλλά να το αγαπήσεις.
Το καλοκαίρι είσαι σε mode «πρόλαβε τα πάντα». Ο χειμώνας κάνει ακριβώς το αντίθετο: σου δίνει μια τέλεια, σχεδόν επίσημη άδεια να κατεβάσεις ταχύτητα. Το να σκοτεινιάζει από τις 5 σού ψιθυρίζει ότι δεν χρειάζεται να τα κάνεις όλα σήμερα. Το σώμα και ο εγκέφαλος λειτουργούν διαφορετικά τις μικρές μέρες∙ ζητάνε ηρεμία. Ένα ζεστό ρόφημα, λίγη ώρα διαβάσματος, ένα μπάνιο που δεν κάνεις βιαστικά. Όλα όσα στο καλοκαίρι δεν χωράνε, τώρα βρίσκουν χώρο.
Το σκοτάδι δεν είναι το πρόβλημα. Το σκοτεινό σπίτι, όμως, είναι. Ακόμα και ένα μικρό φωτιστικό με ζεστό φως αλλάζει εντελώς τη διάθεση. Ένα κερί που μυρίζει βανίλια ή σανταλόξυλο, λίγα διακριτικά φωτάκια, ένα φως στη γωνία που δεν τυφλώνει αλλά αγκαλιάζει. Ο χειμώνας δεν θέλει φως γραφείου. Θέλει φως σπιτιού, δηλαδή ατμόσφαιρα. Κι όταν το πετύχεις, το σκοτάδι έξω γίνεται απλώς μέρος της σκηνής –όχι απειλή.
Έχει δύο επιλογές ο χειμώνας: να τον ανέχεσαι ή να τον φέρεις στα μέτρα σου. Όπως φτιάχνεις το καλοκαίρι σου με παραλίες, παγωτά και βόλτες, μπορείς να φτιάξεις και το χειμώνα σου: ένα βιβλίο που θες καιρό να ξεκινήσεις, μια σειρά που κρατάς «για όταν θα έχεις χρόνο», μια καινούργια ζεστή συνταγή, μια βόλτα στη γειτονιά με ένα podcast στα ακουστικά. Όταν το σκοτάδι σου δίνει παραπάνω ώρες μέσα, μπορείς να τις μετατρέψεις σε μικρές, προσωπικές χαρές.
Τα βράδια του χειμώνα, η Αθήνα μοιάζει άλλη πόλη. Πιο εσωστρεφής, πιο ρομαντική, πιο χαμηλοφωτισμένη. Μια μικρή απογευματινή βόλτα, έστω και για δέκα λεπτά, αρκεί για να δεις αυτή την άλλη εκδοχή της. Είναι σχεδόν κινηματογραφικό το πώς αλλάζει η διάθεση του δρόμου. Και δεν υπάρχει άλλη εποχή που το κάνει αυτό καλύτερα από τον χειμώνα.
Τα σκοτεινά απογεύματα γίνονται βάρος όταν δεν περιμένεις κάτι. Όταν όμως περιμένεις μια μικρή απόλαυση, αλλάζει όλο το συναίσθημα της ώρας. Μια μέρα για σινεμά, μια άλλη για ένα ποτό, μια για την αγαπημένη σου σειρά στον καναπέ με κουβέρτα. Μόλις δημιουργήσεις μικρές «άγκυρες» μέσα στην εβδομάδα, η στιγμή που νυχτώνει δεν σε ρίχνει —σε νοηματοδοτεί.
Δεν είναι ιδέα σου ότι νιώθεις πιο κουρασμένος/η τον χειμώνα. Είναι η μελατονίνη που ανεβαίνει νωρίτερα, είναι το σώμα που ζητάει ανάπαυση. Δεν είναι τεμπελιά, είναι βιολογία. Αντί να το πολεμάς, συνεργάσου: κλείσε τις οθόνες λίγο πιο νωρίς, μπες στο κρεβάτι χωρίς ενοχές, άφησε τον εγκέφαλο να κατεβάσει ταχύτητα. Η χειμερινή ξεκούραση είναι από τις πιο ποιοτικές όλου του χρόνου.
Ο χειμώνας είναι η τέλεια εποχή για να κάνεις το σπίτι λίγο πιο δικό σου –και λίγο πιο χουχουλιαστό. Μια κουβέρτα στον καναπέ, μια αλλαγή στη θέση του φωτιστικού, λίγη χαμηλή μουσική, μερικά διακριτικά φωτάκια. Μικρές κινήσεις που μετατρέπουν τον χώρο σε κάτι πιο ζεστό και πιο φιλόξενο, ιδανικό για τα βράδια που έρχονται από νωρίς.
Το σκοτάδι στις 5 μπορεί να είναι καταθλιπτικό ή μπορεί να γίνει μια ήσυχη, σταθερή, καθημερινή τελετουργία που δεν τη βρίσκεις σε καμία άλλη εποχή. Ζεις πιο αργά, ξεκουράζεσαι πιο βαθιά, λειτουργείς σε χαμηλότερη ένταση. Κι εκεί, μέσα σε αυτή την ηρεμία, συμβαίνει κάτι που στην ένταση του καλοκαιριού δεν παίζει: αρχίζεις να αφουγκράζεσαι τον εαυτό σου. Κάπου εκεί, μέσα στο πρώιμο σκοτάδι, κρύβεται όλη η μαγεία της εποχής.