O Mπέμπης στο Χαϊδάρι είναι ένα εξοχικό ταβερνάκι με τα όλα του

Όσοι μεγάλωσαν στα 80s και στα 90s έχουν σίγουρα αναμνήσεις από κυριακάτικες οικογενειακές εξόδους σε χασαποταβέρνες που μοσχομυρίζαν τσίκνα κι είχαν σερβιτόρους να λένε τον κατάλογο προφορικά απέξω κι ανακατωτά. Όταν καλοκαίριαζε το σκηνικό στις περισσότερες των περιπτώσεων έμοιαζε εξοχικό με τον ίσκιο των δέντρων στις αυλές να δροσίζει τις παρέες που κατέκλυζαν κάθε φημισμένη αθηναϊκή ταβέρνα. Ο Μπέμπης στο Χαϊδάρι θα σου ξυπνήσει ξεκάθαρα τέτοιες αναμνήσεις σαν βρεθείς έξω από την πόρτα του, στην περιοχή του Δαφνίου εκεί που κάποτε υπήρχαν μπόλικες ταβέρνες, στέκια βαρελοφρόνων και δειπνοσοφιστών. Τα ένδοξα χρόνια των 90s έχουν περάσει ανεπιστρεπτί όμως ευτυχώς ο Μπέμπης παραμένει σημείο αναφοράς για τους ταβερνομάχους Χαϊδαρίου και περιχώρων μετρώντας αισίως μισόν αιώνα και βάλε στην πλάτη του.

Βρεθήκαμε εκεί ένα ζεστό κυριακάτικο μεσημέρι για να αποχαιρετίσουμε τον Αύγουστο, βρίσκοντας δροσερό καταφύγιο στην εξοχική αυλή του, η οποία ήταν πνιγμένη στα δέντρα, με μπόνους κάποιους θεόρατους ανεμιστήρες για να δροσιστεί το κοκαλάκι και των πλέον θερμόαιμων. Η αυλή τεράστια με δεκάδες τραπεζάκια να γεμίσουν με κόσμο που αναζητούσε το πιο σκιερό μέρος ανάμεσα σε πλήθος κληματαριών και παχύφυλλων μουριών. Όταν χειμωνιάζει -για σένα που ανυπομονείς να πέσει η ρημάδα η θερμοκρασία- η δράση και η κοψιδοφαγία μεταφέρεται στο σχεδόν καλτ εσωτερικό με το τζάκι να δεσπόζει και να τραβά φυσικά τα βλέμματα.

@in2life_gr Πήγαμε με το In2life club στην ταβέρνα του Μπέμπη στο Χαϊδάρι και φάγαμε εκλεκτά κοψίδια! #τιτρωμε #ελληνικοτικτοκ #μπεςφοργιουγαμω #χαιδαρι #ταβερνα ♬ Γλέντι – Χαίρομαι Να Σε Θωρώ (feat. Κυριακή Σπανού) - Νίκος Οικονομίδης

Αφού κάτσαμε στο τραπεζάκι μας κάναμε τις απαραίτητες προπόσεις με το ροζέ χύμα κρασάκι (4€ το μισό κιλό) και αναρωτηθήκαμε με τι θα ξεκινήσουμε. Ο κατάλογος μικρός και λιτός με λίγες επιλογές σε ορεκτικά σαλάτες και μπόλικα κοψίδια μας κατηύθυνε στα σιγουράκια του μενού. Τηγανιτές πατάτες (4€) φέτα ψητή (5€), χωριάτικη (8€) και η πίτα του βοσκού (6,5€) έφτασαν σχεδόν ταυτόχρονα στο τραπέζι μας. Γενναιόδωρες οι μερίδες αν αναλογιστεί κανείς και τις πολύ καλές τιμές, με την πίτα βοσκού φυσικά να ξεχωρίζει, αφού ήταν τραγανή, γεμιστή με κρητική μυζήθρα κι έφερνε στο νου τα παραδοσιακά ηπειρώτικα τυροπιτάρια. Δροσερή η χωριάτικη με γευστικότατη γινωμένη ντοματούλα, όπως κι η φέτα ψητή που χρησιμοποιήθηκε σαν άλειμμα για να βουτήξουμε το βουνό με τις πατάτες μας.

Στη συνέχεια κατέφθασε το χοιρινό κοντοσούβλι (10€) αφού το κοκορετσάκι (10€) είχε τελειώσει λουσμένο με λεπτοκομμένη πιπεριά και κρεμμυδάκι για να δικαιώσει τις υψηλές προσδοκίες μας και να κερδίσει τον τίτλο του καλύτερου πιάτου που δοκιμάσαμε. Αφράτο, ζουμερό και με κρατσανιστή πετσούλα ήταν πεντανόστιμο. Πολύ καλά ψημένο κι αφράτο ήταν και το μοσχαρίσιο μπιφτέκι (10€) το οποίο αντικατέστησε επάξια την σεφταλιά (12€) που ήταν η πρώτη μας επιλογή μα είχε τελειώσει.

Τα αρνίσια παϊδάκια (11€ η μερίδα) πηγαινοέρχονταν στα τραπέζια του Μπέμπη, ζουμερά και με λίγο παραπάνω λιπάκι για τους έξτρα μερακλήδες, όμως εδώ πρέπει να κάνουμε ειδική μνεία στο κοτόπουλο σχάρας (18€) που ήρθε κομμένο σε ζουμερά και μαριναρισμένα παϊδάκια.

Το λουκάνικο στα κάρβουνα (6€) ήταν αξιοπρεπές κι εμείς δεσμευτήκαμε να επιστρέψουμε δριμύτεροι μόλις χειμωνιάσει για να δοκιμάσουμε και τη γουρουνοπούλα (22€) το κιλό που είναι από τα πιο φημισμένα χειμωνιάτικα πιάτα του Μπέμπη.

Για το τέλος μας φύλαγαν κι ένα γλυκό κέρασμα, έναν στιβαρό και πανάλαφρο κορμό σοκολάτας με μπισκότο που εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού από τα μικρά πιατάκια.